Kobieta managerem - czym różnimy się od mężczyzn na tym samym stanowisku?

Wbrew obiegowym opiniom Polki są niezwykle aktywne w biznesie. Dane z Krajowego Rejestru Sądowego pokazują, że 40 procent ze 120 tysięcy nowych firm, otwartych w 2012 roku, zostało założonych przez kobiety lub z ich udziałem. Statystyki Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych „Lewiatan” pokazują, że wliczając osobiście prowadzoną działalność gospodarczą, kobiet na stanowiskach kierowniczych jest trzy razy więcej niż wszystkich pielęgniarek i dwa razy więcej niż nauczycielek.

Wbrew obiegowym opiniom Polki są niezwykle aktywne w biznesie. Dane z Krajowego Rejestru Sądowego pokazują, że 40 procent ze 120 tysięcy nowych firm, otwartych w 2012 roku, zostało założonych przez kobiety lub z ich udziałem. Statystyki Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych „Lewiatan” pokazują, że wliczając osobiście prowadzoną działalność gospodarczą, kobiet na stanowiskach kierowniczych jest trzy razy więcej niż wszystkich pielęgniarek i dwa razy więcej niż nauczycielek.

Kobiety na stanowiskach managerskich różnią się od mężczyzn nie tylko w wyborze taktyk budowania wpływu i zdobywania władzy. Różnice dotyczą również konieczności pokonywania przeciwności, które ściśle związane są z płcią i sprawiają, że droga kobiety na szczyt jest znacznie bardziej wyboista.

Kto jest lepszym menedżerem – kobieta czy mężczyzna? No cóż, mówi się, że mężczyzna rządzi, a kobieta buduje. W tym stwierdzeniu jest wiele prawdy. Mężczyznom na kierowniczych stanowiskach w dużej mierze zależy na poczuciu swojej siły i wysokiej pozycji. Z kolei dla kobiet niezwykle istotne są dobre relacje z zespołem, w związku z czym wolą zarządzać w sposób partnerski. Bardziej niż jednostronne decyzje preferują kompromisy i wspólną z podwładnymi pracę nad „zbudowaniem stanowiska”. O ile mężczyźni używają języka opierającego się na poleceniach i wydawaniu dyspozycji, kobiety przekazują decyzje w sposób bardziej „miękki", często szukając dla nich poparcia i zrozumienia. Zdarza się, że budując swoją pozycję lidera, panowie oczekują, że z ich decyzją nie będzie dyskusji. Z kolei kobiety swoją rolę budują poprzez zjednywanie sobie ludzi, którzy zapewnią im wsparcie. Warto pamiętać, że żadne z tych podejść nie jest lepsze ani gorsze. Kobiety i mężczyźni po prostu inaczej funkcjonują na stanowisku managera.
Różnice te wynikają nie tylko z tego, że kobiety w biznesie stosują inne taktyki wywierania wpływu niż mężczyźni, ale także z tego, że panie w codziennej pracy zmagają się również z problemami natury medycznej.

Menstruacja jest jak memento, które z natarczywą regularnością przypomina kobiecie jej tradycyjną, społeczną funkcję. Bardzo często zawodowa kariera odbywa się jej kosztem. Pomijając to tradycyjne podejście do roli kobiety w życiu społecznym, miesiączka jest przyczyną realnych komplikacji, które utrudniają paniom funkcjonowanie. Dla kobiety managera szczególne znaczenie może mieć zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS), który czasem pojawia się nawet na kilkanaście dni przed menstruacją. Psychiczne, fizyczne i emocjonalne objawy mogą znacznie obniżać możliwości działania. Huśtawka nastrojów, rozdrażnienie, agresja, stany depresyjne, płaczliwość, problemy z koncentracją i zapamiętywaniem oraz obniżenie aktywności to stany mało pożądane u szefów. Kobiety, którym udało się zdobyć wysoką pozycję zawodową, wiedzą, że konieczne było w tym celu pokonanie własnych słabości, w tym również tych naturalnych, wywołanych przez kobiece hormony.

Budowa anatomiczna kobiet sprawia, że są one nawet 50 razy bardziej podatne na zakażenia układu moczowego od mężczyzn. Pierwsze objawy choroby to ciągłe parcie na pęcherz i bolesne, piekące oddawanie niewielkich ilości moczu. W przypadku ciężkich infekcji może się w nim pojawić krew, a oprócz tego także gorączka, nudności, osłabienie, dreszcze i silne bóle podbrzusza, promieniujące do krzyżowej części kręgosłupa. ZUM może bardzo przeszkadzać w pracy. Dezorganizuje życie, powoduje rozdrażnienie i kłopoty z koncentracją. Dlatego tak istotna jest profilaktyka. Należy pić dużo płynów lub spożywać regularnie preparat zawierający ekstrakt z żurawiny. Mocz trzeba oddawać od razu po pojawieniu się parcia na pęcherz, jednak nie rzadziej niż co 2-3 godziny. Wizyta w toalecie powinna mieć miejsce przed snem oraz po każdym stosunku płciowym. Lepiej jest unikać naszyjkowych kapturków antykoncepcyjnych, kąpieli z bąbelkami, środków plemnikobójczych i dezodorantów intymnych.

Szczególnym stanem psychicznym, związanym z pracą, jest syndrom wypalenia zawodowego. Objawia się emocjonalnym wyczerpaniem i poczuciem utraty efektywnego uprawiania swojej dotychczasowej profesji. Pracownik traci wiarę w siebie i przestaje podchodzić do obowiązków z dotychczasowym zaangażowaniem. Wszystko zaczyna się powoli i niezauważalnie, by nagle ujawnić się z ogromną siłą, wywołując wyczerpanie cielesne, duchowe i uczuciowe. Badania naukowe potwierdzają, że kobiety są bardziej niż mężczyźni narażone na pojawienie się syndromu wypalenia zawodowego. Szczególnie zagrożone są osoby uprawiające zawody związane z utrzymywaniem intensywnych i bliskich kontaktów z innymi ludźmi. Niestety dotyczy to przede wszystkim managerów, dla których interakcja z innymi ludźmi stanowi podstawę działania i wpływa na ich sukces oraz rozwój. Długotrwały stres prowadzi do zmęczenia, bezsenności, nerwic, bólu głowy oraz uaktywniania się różnych chorób, w tym depresji. Osoby wypalone zawodowo szukają także ukojenia w
substancjach psychoaktywnych, które w przypadku kobiet o wiele szybciej powodują degradację psychiczną i fizyczną.

Kobiety są dwa razy bardziej narażone na depresję niż mężczyźni. Wytłumaczeniem tego faktu mogą być czynniki hormonalne, związane z cyklem płciowym. Najbardziej zagrożone tą chorobą są kobiety około 30. i 60. roku życia. Osoby dotknięte depresją mają ogromne kłopoty w podejmowaniu decyzji, a ich siła woli jest obniżona. Funkcje managerskie są związane z dużą odpowiedzialnością, co nie sprzyja leczeniu tej niezwykle poważnej choroby. Depresji nie należy traktować w kategoriach osobistej tragedii, która uniemożliwia karierę zawodową. Jej pojawienie się jest rodzajem bezpiecznika, który uruchomiły niszczące emocje. Dlatego niezależnie od rodzaju pracy, stanowiska i perspektyw związanych z życiem zawodowym należy podchodzić do depresji jak do sygnału świadczącego o konieczności zmian. Pojawienie się stanów depresyjnych mówi o tym, że czas zadbać o siebie, swoją kondycję psychiczną i fizyczną.

Przekwitanie, czyli zatrzymanie cyklu miesiączkowego, również wpływa na życie zawodowe kobiet. Ustawanie czynności gonad wiąże się z zaburzeniami autonomicznego układu nerwowego oraz zmianami w sferze emocjonalnej. Fizyczne i psychiczne obciążenie odciska swoje piętno na jakości życia kobiety. Trudno oczekiwać, aby te procesy były niezauważone w życiu zawodowym. Zwłaszcza, że menopauza występuje w okresie nasilonej, profesjonalnej aktywności. Męska andropauza w większości przypadków nadciąga dopiero na emeryturze.