Kobieta szefem
W Polsce tak jak w całej Unii Europejskiej przybywa kobiet na kierowniczych stanowiskach. Wiele z nich mierzy coraz wyżej sięgając po funkcje szefów w branżach dotychczas zarezerwowanych wyłącznie dla mężczyzn.
W Polsce tak jak w całej Unii Europejskiej przybywa kobiet na kierowniczych stanowiskach. Wiele z nich mierzy coraz wyżej sięgając po funkcje szefów w branżach dotychczas zarezerwowanych wyłącznie dla mężczyzn.
Peggy Whiston jest pierwszą kobietą, która będzie dowodzić na międzynarodowej stacji kosmicznej kierując trzyosobowym zespołem. To pewien precedens, ale należy spodziewać się ich znacznie więcej. Jak pokazują badania z ostatnich 10 lat liczba przedstawicielek płci pięknej na eksponowanych posadach wzrosła z 24 na 40 % i jest to nadal utrzymująca się, a wręcz zwyżkowa tendencja.
Jakkolwiek kierowanie przez kobietę zespołem pracowników jest różnie oceniane, tak w środowisku mężczyzn jak i środowisku samych zainteresowanych, jest to naturalny efekt wzrastającej emancypacji kobiet coraz bardziej świadomych swojej wartości. Według badań istnieje wiele cech typowych dla przedstawicielek płci pięknej, które w szczególny sposób predestynują je do wysokich, eksponowanych stanowisk. Umiejętność okazywania ludziom zainteresowania na płaszczyźnie zarówno zawodowej jak i prywatnej, umiejętność inspirowania innych - zwłaszcza mężczyzn - to typowe cechy kobiety lidera. Wyobraźnia menedżerska to coś czego brakuje mężczyznom, gdyż korzystają ze stereotypów roli szefa. Kobiety nie maja takich modeli –muszą stworzyć je same a do tego potrzebna jest specyficzna wyobraźnia.
Psychologowie skłaniają się ku stwierdzeniu, że specyficzne cechy psychiczne kobiet pomagają w kierowaniu ludźmi. To właśnie im łatwiej grać różne warianty lidera, bo gdy trzeba potrafią wchodzić w różne role: od srogich, stanowczych po otwarte, wręcz ciepłe w kontakcie. W przypadku szefowania mężczyznom mogą i często wykorzystują swój urok osobisty, nie tracąc przy tym autorytetu. Działają równie kreatywnie, a mniej autokratycznie od swoich kolegów. Rywalizacja czy agresja nie leży w ich naturze. Zdaniem psychologów wykazują się dużą pomysłowością. To, co niezbędne w byciu liderem to poznanie samego siebie, swoich upodobań, aby następnie nawiązać z drugą osobą dobre relacje i prawidłowo przyporządkować ją do określonych zadań. Bez wątpienia kobiety to potrafią.
„Kobiety to dobre szefowe. Mam bardzo pozytywne doświadczenia i śmiało się podpisuję. Dobra organizacja pracy, profesjonalizm, wyrozumiałość. Oczywiście są wyjątki, ale gdzie ich nie ma.”
„Kobiety szefowe w zmaskulinizowanym świecie biznesu siłą rzeczy dążą do tego by dorównać, a nawet przewyższyć mężczyzn. Ja to cenię- z prostego powodu- są bardzo otwarte na myślenie, nieszablonowe. Kobiety doceniają lojalność. Z własnych doświadczeń widzę że lubią słuchać, mają doskonałą pamięć do szczegółów, są precyzyjne, nie rozmieniają się na drobne.”
Tak oceniają „babskich” szefów podwładni.
Kobiecość w biznesie jest trendy. Świat biznesu przechodzi transformację w kierunku odpowiadającym cechom kobiecego umysłu, który cechuje komunikatywność, nastawienie na współpracę, umiejętność „gry ” zespołowej. Osiągając sukces wbrew obiegowym opiniom kobiety nie muszą rezygnować z kobiecych atrybutów. Choć bycie egzaltowaną bądź kokietką z pewnością nie przystoi. Nigdy nie miałam kompleksów, że jestem kobietą. Osiągnęłam sukces jako kobieta w całym tego słowa znaczeniu: z malowaniem paznokci, kładzeniem sobie maseczek, chodzeniem do fryzjera, robieniem zakupów – przyznaje znana bizneswoman. Bez wątpienia tak ją, jak wszystkie inne kobiety sukcesu charakteryzuje wspólna cecha: determinacja.
W Polsce tylko co piątej kobiecie udaje się zdobyć stołek dyrektorski. Ale i tak jest lepiej niż w Niemczech, gdzie na taki awans trzeba czekać latami. Sukces w biznesie kobiety muszą pomnożyć przez dwa, nie dlatego że mężczyźni się wspierają, ale dlatego, że to one często gorzej radzą sobie ze stresem, bardziej emocjonalnie podchodzą do spraw służbowych. Te, którym się to udało są tylko potwierdzeniem tej reguły. Zostanie matką i okres macierzyństwa to moment, kiedy kobieta zadaje sobie pytanie jaką podjąć decyzję: czy zostać bizneswoman, czy łączyć karierę zawodową z obowiązkami macierzyńskimi. To swoisty okres próbny. Jednak to, czy się odniesie sukces kierowniczy nie zależy od tego czy nosi się spodnie czy spódnicę.
