Lęki u sześciolatki

Moja 6-letnia córeczka ostatnio boi się zostawać sama w pokoju, nawet kiedy jesteśmy w pobliżu. Boi się deszczu, że nas zaleje, chmur, bo będzie burza, spać sama. Próby wytłumaczenia jej, że nic się jej nie stanie kończą się histerią i wrzaskami. Co mam robić? Jak jej wytłumaczyć, żeby się nie bała?

Przypuszczam, że spotkało ją coś niemiłego, może wręcz groźnego, coś czego ona sama nie rozumie… Dobrze byłoby znaleźć tę przyczynę, poznać powody, dlaczego się boi. O tym warto rozmawiać, prosić, by narysowała, wymyślać zabawy w teatr, w udawanie różnych codziennych sytuacji… Po znalezieniu przyczyny, łatwiej będzie radzić sobie z lękami. Lęki córki są dość rozległe, nie dotyczą jednej sprawy, sytuacji i dlatego może być trudne „oswajanie” leków. Bo te leki trzeba „oswajać” poprzez zbliżanie ich do dziecka, zapewnianie bezpieczeństwa, gdy coś się dzieje, tłumaczenie, bycie z nią. Niestety, tak wiele rzeczy niepokojących małą, może być dla niej i dla Państwa wielkim problemem. Zachęcałabym do wizyty u psychologa, który pomoże znaleźć przyczynę, a potem stopniowo pomoże „oswajać” lęki. Nie należy małej zawstydzać, irytować się, zapewniać, że nic się nie dzieje, mówić, że to tylko jej wymysły. Mała nie powinna poczuć Państwa dezaprobaty, odrzucenia, zdenerwowania. Ona musi czuć Państwa akceptację, zrozumienie
i być przekonana, że pomożecie jej lęków się pozbyć.