Linda na vocalu

Leszek Żukowski:_Czy będą koncerty z Bogusławem Lindą? _**Marcin Świetlicki:**Będziemy usiłowali przymuszać pana Bogusława. Może przemoc fizyczna, może szantaż. Porwiemy mu samochód ulubiony. Będziemy się starali, bo koncerty są najprzyjemniejsze w tym wszystkim.
Bogusław Linda: Wykonuję teraz mrówczą pracę, usiłując dorosnąć do pięt kolegom, żeby cokolwiek móc z nimi wykonać na żywca na estradzie.
_ – Dlaczego zaprosili Panowie do współpracy Bogusława Lindę? _Grzegorz Dyduch: Wybraliśmy pana Bogusława, bo istnieje między nami rodzaj antycypowanego pokrewieństwa duchowego. Antycypowaliśmy, że w Bogusławie znajdziemy tak zwaną bratnią duszę. Stwierdziliśmy, że oprócz tego, że jest z nami kompatybilny, to posiada też inne walory. Jest miły, sympatyczny, troskliwy i tak dalej.
Bogusław Linda:Mówiąc językiem filozoficznym: podobnie kombinujemy.
_ – Panie Bogusławie, napisał Pan kiedyś wiersz? _**Bogusław Linda:**W młodości napisałem około 50–70 wierszy, które ocenił kiedyś promotor mojej pracy magisterskiej, niejaki pan Siatkowski z Krakowa. Powiedział, że jedne wiersze mu się podobają, inne nie. Ponieważ nie widziałem między nimi kategorycznej różnicy, zarzuciłem pisanie.
_ – Pamięta Pan może jakiś wers? _**Bogusław Linda:**Pamiętam cały wiersz. Był to jeden z ostatnich. Jest do rymu, w przeciwieństwie do większości, które pisałem. Brzmi on tak:

„Dziś wybrałeś się, obetrzyj buciki
pozapinaj paltocik, jak trzeba
widzisz, stoisz w kolejce
przecież stoisz w kolejce do nieba

Jutro będzie jeszcze trudniej, jeszcze gorzej
zacieklej będziesz walczył o miejsce
żeby wcisnąć się tylko
żeby znaleźć się tylko
żeby stanąć w kolejce”

_– Co poeta na to? _Marcin Świetlicki: Jestem zachwycony. Panie Bogusławie, dlaczego pan o tym wcześniej nie powiedział? Piosenkę byśmy zrobili.
Bogusław Linda: Bom się wstydził.

*Artyści właśnie nagrali swoją pierwszą płytę „Las putas melancolicos”, czyli „Smutne dziwki”. *
Rozmawiał Leszek Żukowski

Lidia Popiel/Teoria kreatywności/Universal