"Mam 41 lat i jestem z 20‑latkiem. Mój 21‑letni syn nic o tym nie wie"
Dojrzała kobieta anonimowo wyznała, że ma dużego młodszego partnera. Świetnie się między nimi układa. Szkopuł w tym, że o tym związku nie poinformowała swojego 21-letniego syna. Przeraża ją wyznanie mu prawdy.
"Mam 41 lat i od pół roku jestem szczęśliwa z dwudziestoletnim mężczyzną. Zostałam zaakceptowana przez jego rodzinę. Staramy się właśnie o dziecko" – napisała użytkowniczka forum WP Kafeteria. "Z pierwszego małżeństwa mam syna (21 lat). Jest teraz za granicą. Boję się jak on zareaguje na wieść, że jestem z mężczyzną młodszym od niego" – dodała kobieta.
Pod wpisem internautki znalazły się dziesiątki odpowiedzi. Jak się okazało, większość komentujących wyśmiewa jej problem i ją samą. "A może Twój syn przyprowadzi 40-latkę, wtedy co zrobisz?", "Twój syn, pomimo że jest starszy od twego partnera, to powinien mówić do niego 'Tato'", "No to twój syn będzie miał fajnego ojczyma" – piszą złośliwie. Wśród komentujących znalazła się tylko jedna osoba, która próbuje doradzić autorce: "Pożyjesz, poczujesz, zobaczysz. Synowi będzie to ciężko zaakceptować, ale jak masz z nim dobre kontakty, to powinien zrozumieć".
41-latka nie jest jednak odosobnionym przypadkiem. Wystarczy spojrzeć na Brigitte Macron. Ją i prezydenta Francji dzieli 25 lat – poznali się, gdy on był nastolatkiem i niemal jej uczniem. Ale uczucie pojawiło się mimo różnicy wieku i faktu, że Brigitte miała męża oraz dzieci. Te z czasem zaakceptowały partnera matki, ba, nawet się z nim zaprzyjaźniły.
– Są chwile w życiu, kiedy trzeba dokonać trudnych wyborów. Dla mnie ta sytuacja była właśnie taką decyzją. To, co zostało powiedziane w przeciągu ostatnich 20 lat jest mało znaczące – mówiła w wywiadzie dla "Elle" francuska pierwsza dama. – Oczywiście, codziennie razem jadamy śniadanie - ja, moje zmarszczki i on ze swoją młodością. Gdybym nie zdecydowała się na to, wiele straciłabym w swoim życiu. Byłam zadowolona z życia ze swoimi dziećmi, ale jednocześnie czułam, jak to mówił Jacques Prévert, że muszę żyć tą miłością, żeby być w pełni szczęśliwą – zaznaczyła. I może to właśnie jest najlepsza odpowiedź.
Masz lub znasz podobną historię? Opisz ją w komentarzu lub prześlij przez dziejesie.wp.pl
