Jest najczęściej wykrywaną zmianą na szyjce macicy. Schorzenie dotyka 1/4 aktywnych seksualnie kobiet, najczęściej w wieku 25 - 35 lat, ale zdarza się również u pacjentek, które nie rozpoczęły jeszcze współżycia. Sama nadżerka nie jest zmianą nowotworową. Wymaga jednak stałej kontroli lekarskiej, ponieważ w tym miejscu łatwo o infekcje, które gdy nie są leczone, mogą prowadzić do powstania raka.
Jest najczęściej wykrywaną zmianą na szyjce macicy. Schorzenie dotyka 1/4 aktywnych seksualnie kobiet, najczęściej w wieku 25 - 35 lat, ale zdarza się również u pacjentek, które nie rozpoczęły jeszcze współżycia. Sama nadżerka nie jest zmianą nowotworową. Wymaga jednak stałej kontroli lekarskiej, ponieważ w tym miejscu łatwo o infekcje, które gdy nie są leczone, mogą prowadzić do powstania raka.
Szyjkę macicy pokrywają dwa typy nabłonka. Od strony pochwowej jest to nabłonek wielowarstwowy płaski, który ma kolor bladoróżowy. W kanale szyjki znajduje się nabłonek gruczołowy, przez który przezierają naczynia krwionośne i ma on barwę czerwoną. Oba nabłonki stykają się w ujściu szyjki. Jeśli ten drugi przemieści się poza kanał szyjki macicy zastępując nabłonek płaski - pojawia się w tym miejscu nieregularny obszar o czerwonym zabarwieniu fachowo nazywany erytroplakią, a popularnie właśnie nadżerką.
Istnieje kilka rodzajów tego schorzenia. „Nadżerka rzekoma” ma miejsce, gdy nabłonek gruczołowy zastępuje nabłonek płaski. Zazwyczaj cofa się sama i wymaga tylko kontroli lekarskiej. Tzw. nadżerka wrodzona powstaje u kobiet dojrzałych, a jej przyczyną są zmiany w cyklu miesiączkowym.
Występuje zazwyczaj u kobiet stosujących antykoncepcję hormonalną, po urodzeniu dziecka lub po poronieniu. Do powstania prawdziwej nadżerki dochodzi wówczas, gdy występuje ubytek nabłonka o charakterze owrzodzenia, a sprzyjają temu przewlekłe zapalenia dolnych dróg rodnych.
Choroba bez objawów
Sama nadżerka, zwłaszcza mała, zazwyczaj nie daje żadnych objawów. Aby ją wcześnie wykryć, należy regularnie (nie rzadziej niż raz do roku) odwiedzać ginekologa, gdyż zmiana ta zwykle wykrywana jest przypadkowo. Bardziej rozległe zmiany mogą powodować upławy o nieprzyjemnym zapachu, czasem pojawiają się plamienia kontaktowe, ból podczas stosunku czy w okolicy krzyżowo – lędźwiowej.
Wszelkie niepokojącej sygnały wymagają konsultacji lekarskiej. Podczas rutynowej wizyty ginekolog może stwierdzić nieprawidłowości w nabłonku szyjki macicy, ale do oceny charakteru zmian konieczna jest dokładniejsza diagnostyka: cytologia (pobranie komórek nabłonka i zbadanie ich pod mikroskopem) i kolposkopia (mikroskopowa ocena stanu szyjki macicy). Na podstawie wyników lekarz decyduje o konieczności dalszej diagnostyki lub od razu o leczeniu.
POLECAMY: * Mężczyzna w SPA*
Jak leczyć?
Wielu lekarzy jest zdania, że jeśli nadżerka jest mała i powstała u młodych kobiet, które jeszcze nie rodziły, wystarczy ją tylko obserwować. Niekiedy należy wyeliminować przyczynę jej powstania: np. tampony, środki plemnikobójcze, przewlekłe stany zapalne, aby zmiana się zagoiła. Gdy zmiany są niewielkiego stopnia – stosuje się na początek środki odkażające i złuszczające.
Pacjentka wkłada się je do pochwy wraz globulkami zawierającymi kwas mlekowy. Jeśli leczenie nie przyniosło rezultatu – lekarz zaleca inne metody. Czasami jest to tzw. koagulacja chemiczna (kilkakrotne smarowanie ranki preparatem niszczącym chory nabłonek). Do likwidowania większych nadżerek stosuje się wypalanie chorego miejsca prądem elektrycznym (elektrokoagulacja), laserem (fotokoagulacja) lub wymrażanie (kriokoagulacja).
Zabiegi te wykonuje się 2 – 3 dni po zakończeniu miesiączki, aby zminimalizować ryzyko powstania tzw. endometriozy szyjki. Jedynie zabieg fotokoagulacji można wykonywać w dowolnym dniu cyklu poza okresem krwawienie miesięcznego. Wszystkie zabiegi są bezpieczne, ale podczas elektrokoagulacji pacjentka może odczuwać dyskomfort ze względu na nieprzyjemny zapach. Po elektrokoagulacji szyjka dłużej się goi, a na dodatek mogą pozostać blizny, co powoduje bolesne miesiączki i przyczynia się do komplikacji podczas porodu.
Po zabiegu usuwania nadżerki obowiązuje kilkutygodniowa wstrzemięźliwość seksualna. Chociaż nadżerka nie zawsze wymaga usunięcia, nie wolno pozostawić jej bez kontroli lekarza. Należy przeprowadzać badania ginekologiczne (przynajmniej raz do roku) oraz cytologiczne. Niestety, nie mamy gwarancji, że nadżerka raz wyleczona nigdy się już nie pojawi.
POLECAMY: * Mężczyzna w SPA*
