Nastolatka bez przyjaciół
Mam czternaście lat. Gorąco proszę o pomoc – nie potrafię panować nad swoimi emocjami. Jestem nerwowa, ciągle zła i niezadowolona, płaczliwa i smutna. Dlaczego nie mam przyjaciół (a jeśli już ktoś dobry się pojawi, to tak na krótko)? Co jest ze mną nie tak?
Mam czternaście lat. Gorąco proszę o pomoc – nie potrafię panować nad swoimi emocjami. Jestem nerwowa, ciągle zła i niezadowolona, płaczliwa i smutna. Dlaczego nie mam przyjaciół (a jeśli już ktoś dobry się pojawi, to tak na krótko)? Co jest ze mną nie tak?
W swoim liście poruszasz wiele spraw. To, że jesteś smutna i płaczliwa, to jedno. To, że nie masz przyjaciół – to drugie. Nie myślę jednak, by coś było z tobą nie tak. Tak już jest, że w różnych okresach naszego życia pojawiają się smutne chwile (krótsze lub dłuższe), w których jest nam źle i czujemy się samotni. Postaraj się porozmawiać o tym z bliską Ci osobą. Nie ukrywaj swoich problemów. Nie wiem, dlaczego nie masz przyjaciół i kolegów. Tak było zawsze czy tylko w ostatnim czasie? Co robisz, by ich poznać, a następnie zatrzymać? Wydaje mi się, że bardzo potrzebujesz rozmowy z kimś, kto pomoże ci zrozumieć siebie. Może to być wychowawca, jeśli masz do niego zaufanie, szkolny pedagog lub psycholog, może być mama czy ciocia, którą lubisz i z którą masz bliski kontakt. Zapewniam, że nie tylko Ty masz takie problemy. Ma je wiele osób w Twoim wieku, jak również starszych i młodszych. Najważniejsze jest to, by nie zamykać się w sobie ze swoimi problemami, by o nich mówić i nie uciekać od pomocy tych, którzy
chcą pomóc. Twoja sytuacja jest trudna, jednak nie z powodu dużej liczby problemów, ale wyłącznie dlatego, że nie masz osób, z którymi możesz o nich porozmawiać.
