Niska samoocena Karoliny?

Jestem mamą 8-letniej Karoliny, która nie umie zbudować większej wypowiedzi, co bardzo utrudnia rozmowę. Córka jest drugim z trójki dzieckiem, kiedyś starszy syn za nią mówił, teraz robi to młodszy, oczywiście w sytuacjach domowych. Informacje o tym, co było w szkole, muszę wyciągać od niej godzinami. Przy czytaniu nie mogę nawet jej poprawić, jeśli zrobi błąd bo przestaje czytać. Myślę że córka ma niską samoocenę. Co mam robić, aby jej pomóc?

Zdecydowanie zachęcam cię do wizyty u logopedy i psychologa. Nie wiem, co jest pierwotne, co wtórne. Opóźniony rozwój mowy wpłynął na wycofywanie się córki czy odwrotnie. Z tego, co piszesz wynika, że córka ma spore problemy z wysławianiem się, czytaniem, kontaktami werbalnymi... Rodzeństwo „pomaga” wysławiać się, ale też zdejmuje z córki potrzebę rozwijania mowy, motywację do pracy nad mową, chęć do poprawienia sposobu wysławiania. Prawdopodobnie córka zaakceptowała ten stan i wymusza na was, byście podobnie jak ona zaakceptowali go. A ja zniechęcam do takiej postawy, zniechęcam do diagnozy – jest niepewna siebie, nieśmiała i dlatego tak słabo mówi. To mało prawdopodobna hipoteza. Zbyt mało wiem o córce, by kusić się o diagnozę, ale problem dostrzegam i dlatego zachęcam do poszukiwań specjalistów, którzy tę diagnozę postawią. A gdy będzie diagnoza, to zaczniecie pracować z córką, by braki wyrównać. Zacznijcie więc działać. Nie zwlekajcie z nadzieją, że problem się sam rozwiążę, gdy córeczka będzie starsza.
Wtedy będzie trudniej pracować, zachęcać do wysiłku, no i złe nawyki mocno się utrwalą.