Nowa „kolekcja” Prady

Diabeł może się nawet ubierać u Prady. Bo Miuccia Prada i tak pójdzie do Nieba za swoją kolekcję sztuki współczesnej. Słynna projektantka postanowiła się nie skupiać na tylko na przebiegających błyskawicznie modowych sezonach i dołączyć do grona kolekcjonerów sztuki – skupiając się tym samym na pięknie często kontrowersyjnym, lecz wiecznym.

Miuccia Prada już od 15 lat funkcjonuje jako kolekcjonerka sztuki współczesnej idąc w chlubne ślady nie tylko Peggy Guggenheim oraz fikcyjnego bohatera Prousta, Karola Swanna, lecz także dotłaczając do Charlesa Saachi czy... Georga Michaela. Idzie jednak o krok dalej niz ten ostatni – wielbiciel przede wszystkim sztuki kontrowersyjnej (Damiena Hirsta, Tracy Emin czy Davda La Chapella), gdyż planuje podzielić się swoimi zbiorami z innymi: planuje otwarcie w Mediolanie 17,500 metrów kwadratowych muzeum, w którym pokaże swoją, kolekcje.

Wiadomości te nie powinny dziwić nikogo, kto zna biografię Miucci Prady. Choć jej nazwisko – oprawione w piękny ornament – najłatwiej skojarzyć z wytłoczeniem na luksusowej torebce, to jednak jest to jedna z największych intelektualistek w świecie wielkiej mody. Miuccia słynie ze swojego niekonwencjonalnego podejścia – z resztą czego można się spodziewać po kobiecie, która formalnie kształciła się kiedyś do zawodu... mima? Występowała też na deskach mediolańskiego Piccolo Teatro, była członkinią partii komunistycznej i ma doktorat z nauk politycznych... Zresztą sztandarowym stwierdzeniem przewrotnie inteligentnej Miucci jest deklaracja, że kompletnie nie umie szyć. „Stara Krowa” i „Cham” budują potęgę

Idealnym uzupełnieniem jej biografii jest jej związek z Patricio Bertellim, który był właścicielem fabryki, która podobno (jak do tej pory wspomina Miuccia) niezbyt udolnie kopiowała torebki jej pomysłu. Nie wiadomo, czy pod wpływem fascynacji postmodernistycznymi teoriami o symulakrze i braku autentyczności, czy też... autentycznym uczuciem arystokratyczna projektantka związała się z mężczyzną, którego osiem lat później poślubiła.

Ich biznesowo-małżeński duet – Patricio odpowiada, bowiem za komercyjny wymiar firmy – jest legendą w Mediolanie. Wybuchowe osobowości ścierają się w siedzibie firmy – zgromadzona przed budynkiem prasa brukowa odnotowuje skrzętnie każdy krzyk i wyzwisko, a także odgłosy rozbijanych przedmiotów. "Problem polega na tym, że Bertelli ma zawsze swoje pomysły"- tłumaczyła się po którejś z soczystych kłótni w wywiadzie dla magazynu "The New Yorker" Miuccia. "Nienawidzi uczucia, że jest uzależniony od kogoś takiego jak ja. Ale muszę przyznać, że każda rzecz przerobiona według jego wskazówek rzeczywiście wygląda lepiej".

W maju, The Art Newspaper podała wiadomość, że Miuccia Prada i jej mąż Patrizio Bertelli wynajęli holenderskiego architekta Rema Koolhaasa, aby zajął się przekształceniem postindustrialnego terenu znajdującego się na południu Mediolanu w przestrzeń wystawienniczą ze stałą ekspozycją ich kolekcji, która liczy ponda 500 prac. Koszt projektu to bagatelne 25 mln. euro, a otwarcie muzeum planowane jest już przed 2012 rokiem. Wielbiciele sztuki zacierają ręce – wśród dzieł zakupionych przez Prada Foudation są między innymi prace takich artystów jak Anish Kapoor, Louise Bourgeois, Sam Taylor-Wood, Francesco Vezzoli i Thomas Demand.

Część z prac do 1995 roku prezentowana jest lub była w galerii fundacji na Via Fogazzaro w centrum Mediolanu, gdzie odbywają się także regularnie pokazy mody Prady. W tym momencie można tam oglądać wystawę szwedzkiej artystki Nathalie Djurberg, której prace można było oglądać choćby na czwartym Berlin Biennale. Udany mariaż sztuki i mody u Prady widać więc nie tylko w „intelektualnych” ubraniach, lecz również na innych piętach jej domu mody... Miejmy nadzieję, że jedna z trzydziestu najbardziej wpływowych kobiet świata i tu wyznaczy nowe trendy.

Specjalnie dla serwisu kobieta.wp.pl prosto z Nowego Jorku nasza korespondentka Agnieszka Kozak
Dziennikarka, robi doktorat z gender i queer studies. Zajmuje się lokalnymi odmianami globalnych trendów, seksem i seksualnością w kulturze popularnej czasem krytykuje sztukę i fotografię, ale głównie nałogowo kupuje buty…