Nowe piersi po mastektomii

Rekonstrukcja piersi to szansa powrotu do normalnego życia dla większości kobiet po mastektomii. Utrata piersi, istotnego atrybutu kobiecości, jest dodatkowym źródłem stresu towarzyszącego walce z rakiem. Przerażenie po postawieniu diagnozy, radość z pomyślnych rokowań mijają i kobieta musi się zmierzyć ze swym nowym wizerunkiem, trudnym do zaakceptowania. Czuje się gorsza, mniej atrakcyjna.

To jest okaleczenie i nawet patrzenie na siebie w lustrze jest bardzo przykre – mówi Wiesława Kunicka, wiceprezes Klubu Amazonek Warszawa Centrum. – Jestem 10 lat po rekonstrukcji piersi i wiem, jak jest to ważne dla komfortu życia, a zwłaszcza dla kobiecej psychiki. Coraz więcej Polek, w różnym wieku, decyduje się na taki zabieg, choć na razie mniej niż w krajach Europy Zachodniej czy USA, gdzie korzysta z tego 30 proc. kobiet po mastektomii.

Rekonstrukcje piersi wykonują placówki medyczne związane z NFOZ i prywatne kliniki medycyny estetycznej. Jak twierdzi dr Adam Gumkowski, szef AG Klinik, stosują one podobne metody operacyjne, nie odbiegające od praktykowanych w innych krajach. Metod jest kilka, z których każda ma zalety i wady.

Wybór metody zależy od stanu zdrowia, budowy ciała, wielkości piersi, ilości tkanek pozostałych po mastektomii, stylu życia i osobistej decyzji kobiety. Przeciwwskazaniami do zabiegu są: choroby sercowo-naczyniowe, zaburzenia krzepliwości krwi, przewlekłe choroby płuc, nieuregulowane nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, otyłość oraz palenie tytoniu.

Rekonstrukcja może być wykonana w czasie tej samej operacji, co mastektomia (rekonstrukcja jednoczasowa, natychmiastowa) lub po kilku tygodniach, miesiącach, a nawet latach (rekonstrukcja opóźniona, odłożona). Najczęściej praktykowane są operacje po kilku miesiącach, po zakończeniu badań i dodatkowych terapii. Konieczność zastosowania radioterapii opóźnia termin zabiegu, ponieważ zniszczona naświetleniami skóra musi mieć czas na regenerację.

POLECAMY: * Witaminy a rak piersi*

Rekonstrukcję jednoczasową (metoda najnowsza) stosuje się przede wszystkim u kobiet bardzo młodych, o ile badania wykazują na dobre rokowanie, w przypadkach operacji stanów przedrakowych oraz tzw. mastektomii oszczędzającej skórę. W trakcie zabiegu w miejsce usuniętej tkanki wstawiany jest implant. Chroni to kobietę przed stresem związanym z utratą piersi.

Rekonstrukcja opóźniona polega na odtworzeniu piersi z własnych tkanek (skóra, tkanka podskórna, mięsień) pobranych z brzucha lub pleców, z materiału syntetycznego (silikonowy implant) lub z własnych tkanek i implantu. W pierwszym przypadku zaletą jest materiał własny, dobrze tolerowany przez organizm, wadą kilkugodzinna, obciążająca operacja, blizny w okolicach pobrania tkanek.

Najczęściej stosowana jest druga metoda, polegająca na wstawieniu w rekonstruowane miejsce implantu tzw. expandera (rodzaj silikonowego worka z wentylem), który przez kilka tygodni wypełniany jest specjalnym żelem lub solą fizjologiczną. W ten sposób stopniowo rozciągana jest skóra, tak by mogła pokryć implant odpowiedniej wielkości. Operacja jest jednorazowa lub dwuetapowa. Zaleta: krótszy czas zabiegu, szybszy powrót do aktywności; wada: możliwość pojawienia się komplikacji podczas gojenia.

Najtrudniejsze są pierwsze doby po zabiegu (bolesność, obrzęk, osłabienie). Po 1-3 tygodniach możliwa jest umiarkowana aktywność. Przez 6 tygodni niewskazane jest podnoszenie rąk do góry i pływanie. Powikłania są rzadkie. Objawy, które powinny zaniepokoić, to: znaczny obrzęk piersi, nadwrażliwość na dotyk, wysoka gorączka, zaczerwienienie. Mogą one wskazywać na infekcję lub inne komplikacje.

Rekonstrukcja piersi jest w całości lub w znaczącej części refundowana przez NFOZ (metoda, rodzaj implantów). W prywatnej klinice kosztuje średnio od 7 – 10 tys. zł. Czas oczekiwania zależy od stanu zdrowia kobiety, rodzaju rekonstrukcji i możliwości placówki medycznej. W Centrum Onkologii w Warszawie wynosi 3-4 tygodnie.

POLECAMY: * Witaminy a rak piersi*