Olga Boznańska - życie godne opery

Obrazy malowane ręką artysty są jak portret jego życia, ale tego w nim. Opowiadają o jego szczęściu, cierpieniu, wierze i zwątpieniach. Kolory oddają wewnętrzny nastrój i sposób widzenia świata. Malarstwo Olgi Boznańskiej to przede wszystkim portrety. Portretowane przez malarkę twarze przemawiają do nas swoją głębią i ostrością spojrzenia. Ile w tych twarzach jest myśli i uczuć ich bohaterów, a ile samej autorki? Na ile Olga Boznańska przeniknęła warstwę psychologiczną swoich modeli, a na ile była to jej kreacja? Takie pytania zadaje sobie uważny obserwator. Czy Olga Boznańska przewidziała tragedię swojej siostry? Czy wniknęła w zakamarki jej schorowanej duszy?

Olga Boznańska urodziła się 15 kwietnia 1865 roku w Krakowie w dość zamożnej rodzinie. Matka była Francuzką, a ojciec posiadaczem ziemskim i inżynierem z wykształcenia. Iza była trzy lata młodszą siostrą o wielkich zdolnościach muzycznych.

Od najmłodszych lat obie dziewczynki rozwijały swoje talenty. Olga pobierała lekcje rysunku i malarstwa u najlepszych nauczycieli w Krakowie, a potem w Monachium, by ostatecznie osiąść w Paryżu – stolicy sztuki ówczesnego świata. Szybko zdobyła popularność nie tylko wśród paryskiej bohemy, ale także wzbudziła zainteresowanie licznych mecenasów i miłośników sztuki. Pierwsza Wojna Światowa zmieniła życie Olgi Boznańskiej. Po wojnie zapomniano o przejmujących swoim psychologicznym wyrazem obrazach. Nastały nowe mody, którym artystka nie uległa. Samotna i opuszczona zamknęła się w swoim świecie, któremu była wierna do końca.

A co stało się z jej siostrą? Iza nie zrobiła kariery pianistki. Trawiona tremą i własnymi słabościami nie udźwignęła ciężaru sal koncertowych. Skończyła chemię, ale i tu nie osiągnęła sukcesu. Żyjąc w cieniu swojej wielkiej siostry, coraz głębiej popadała w depresję. Nie mogła pogodzić się z utraconymi marzeniami i niezrealizowanymi ambicjami. Olga miała radość własnego świata. Nawet, gdy wszyscy ją opuścili, została ze swoim wielkim światem kolorów i kształtów, który był treścią jej życia. Iza czuła się pozbawiona treści, a zatem sensu życia.

Życie obu sióstr to splot wielkich ambicji, miłości, samotności, sukcesów i porażek. I to jest treść Doc Opery – opery dokumentalnej zatytułowanej „Olga Bo” i skomponowanej z okazji 150 rocznicy urodzin Olgi Boznańskiej. Marcin Błażewicz napisał muzykę do libretta Duśki Markowskiej Resich. Prapremiera opery w wersji koncertowej odbędzie się 10 czerwca b.r. w Operze Krakowskiej w rodzinnym mieście Olgi Boznańskiej. Prapremierze towarzyszyć będą inne wydarzenia związane z obchodami rocznicy urodzin wielkiej malarki. Organizatorem obchodów jest Fundacja na Rzecz Rozwoju Inicjatyw Społecznych „Perspektywy”. Patronat nad prapremierą opery „Olga Bo” objął Prezydent Miasta Krakowa oraz UNESCO.