Problem z jąkaniem

Mój 3-letni synek od kilku dni zaczął się jąkać. Wcześniej mówił dużo i wyraźnie, teraz coraz częściej się jąka. Jąkanie szczególnie nasila się, jak synek chce coś szybko powiedzieć albo jak jest czymś poruszony.

Mój 3-letni synek od kilku dni zaczął się jąkać. Wcześniej mówił dużo i wyraźnie, teraz coraz częściej się jąka. Jąkanie szczególnie nasila się, jak synek chce coś szybko powiedzieć albo jak jest czymś poruszony. Jednak przy normalnej zabawie też widzę, że nieraz się jąka. Czym może być spowodowane? Dodam, że w naszym życiu nie było teraz żadnych zmian i synek nie miał żadnych stresujących przeżyć. Czy takie jąkanie minie, czy konieczna jest pomoc logopedy?

Podejrzewam, że jest to rozwojowa niepłynność mowy. Brzmi podobnie jak typowe jąkanie, ale jak sama nazwa wskazuje – jest to rozwojowa cecha mowy dziecka. Nie ma jednoznacznych teorii na temat przyczyn rozwojowej niepłynności mowy. Bywa, że dziecko rozwija się intensywnie w jednej sferze (na przykład ruchowej), bywa, że zaczyna mieć dużo do powiedzenia i nadąża z tym, co chce powiedzieć... Co robić? Najlepiej byłoby niczego nie robić. Trzeba dziecko zostawić w spokoju. Nie zwracać uwagi na potknięcia, zająknięcia, powtarzane głoski, sylaby, słowa. To „jąkanie” samo ustąpi, podobnie nieoczekiwanie, jak się pojawiło. Należy zadbać o spokój wokół dziecka, w żadnym razie nie rozmawiać o jego kłopotach z mową, nie nazywać tych trudności jąkaniem. Dziecko nie powinno uświadomić sobie, że jego mowa jest niepłynna. Jeśli tak się stanie, zacznie koncentrować się na mowie, wtedy zacznie być problem. Proszę zadbać o to, by mówić do dziecka niezbyt szybko, niezbyt głośno..... Można z dzieckiem dużo śpiewać, czasem bawić
się w mowę szeptem, ale w żadnym razie nie pokazać dziecku, że ćwiczymy mowę. My jej nie ćwiczymy, my się bawimy. No i spokój, spokój, spokój. Cierpliwie proszę czekać, kłopoty same miną. Jeśli będzie Pani miała wątpliwości, martwiła się, że trwa to zbyt długo, proszę skontaktować się z logopedą. O trudnościach dziecka proszę nie mówić przy dziecku, nie nazywać tych kłopotów „jąkaniem”.