Seks, próżność, pieniądze

Krytykuje, ocenia, mówi prosto w twarz. Bez względu na konsekwencje. Nie lubi wazeliniarstwa, ale czasem wywołuje skandal i ostro się bawi. Kiedy ma dość, wskakuje w bambosze, ogląda telewizję, spotyka się z mamą i opiekuje kotem. Tylko nam mówi, dlaczego nie żałuje, że nie będzie ojcem dla swoich dzieci i że wreszcie, przed 40-tką, nadszedł czas na dojrzewanie. Oszczędności nie ma, ale milion dolarów wydałby bez mrugnięcia okiem. Ile ma twarzy i czym nas jeszcze zaskoczy? Proszę państwa, enfant terrible polskiego rynku mody, na Kanapie Fashion właśnie zasiada stylista Tomasz Jacyków.

Nie mam na media wpływu, bo one kreują to, co widzą. A widzą mnie na bankietach, w TV, na ulicy. Nie ubieram się też standardowo, więc jest pożywka.

Przecież jestem!

To fajnie, bo trafiają do mnie osobowości, a to oznacza wyzwania. Pracuję dokładnie z tymi, z którymi powinienem. Taka naturalna selekcja. Z ludźmi o mocnych charakterach pracuje się trudniej, nie idą na łatwiznę, nie można im niczego wmówić, ale można udowodnić. I oni łapią w lot. To jest dla mnie satysfakcja!

Na pewno nie jedną i nie dwie. Ma ich kilka.

Wszystkie lubi, bo są jego! Zupełnie innym człowiekiem jestem na imprezach, w pracy, a jeszcze innym za zamkniętymi drzwiami domu. Wtedy wkładam bambosze, siadam przed telewizorem, piję herbatę, zajmuję się moją kotką Edytą. Często spotykam się z Mamą, czasami pomieszkuje u mnie. Ona jest najistotniejszą osobą w moim życiu. Boże, to przez chwilę zabrzmiało jak u tych dwóch nieszczęsnych braci! (śmiech). Ale tak jest. To nie jest przybieranie masek – mam dwoistość natury, chociażby z tak banalnego powodu, że jestem spod znaku Bliźniąt. Co Mama mówi na Twoje wybryki?

Cierpi w ciszy ducha. Ona nie miała i nie ma lekkiego życia ze mną. Czasami jest mi ciężko znieść samego siebie.

Po prostu nie naginam się, nie stosuję wazeliniarstwa i idę krętą, ale własną drogą. Zdaję sobie doskonale sprawę z tego, że nie jestem letni. Zdarza się, że ktoś mnie bezkrytycznie lubi, a inny ma alergię na mój temat. W Polsce jest tak, że priorytetem jest przeciętność. Tutaj funkcjonują powiedzenia, że można być „troszkę w ciąży”, można być „troszkę kurwą” albo „troszkę awangardowym”. U nas może być tanio i dobrze. Otwarcie mówię o absurdach naszego świata. Mam także dużą wiedzę na własny temat i ogarniam w całości swoje jestestwo. Z takiej pozycji opowiadam historię, którą widzę. Świat mody i show biznesu to kolorowa bańka mydlana unosząca się nad gównem; świadomie żyję w tej bańce i rozrzucam gówno dookoła.

W ogóle nie przypominam sobie skandalu z moim udziałem.

To było 2 lata temu. Artykuł w stylu „stek pustosłowia” opowiadał o tym, jak się bawi „warszawka” i co się wyprawia na salonach.

Nie byłem nagi. Miałem marynarkę, pod nią bluzę, która była rozpięta oraz czarne spodnie bardzo nisko opuszczone. Zdjęcie zostało tak zrobione, a napis tak umieszczony, że wydawało się, iż pozuję z całymi swoimi klejnotami na wierzchu. To była oczywiście nieprawda, a końca tej „afery” nie było widać.

Nie wiem jak tam trafiły, to nie była oficjalna impreza. Zdjęcie zostało zrobione, opublikowane. I cóż z tego?

Porusza mnie, bo ta publikacja była nieprawdziwa. Można było wiele razy fotografować mnie w sytuacjach, kiedy się naprawdę bawiłem i byłem uczestnikiem dziwnych historii. Jakich?

Nie mogę o tym mówić, ale kiedyś pewna osoba powiedziała, że tak mnie lubi, iż mogłaby mi laskę zrobić. A ja na to: „To wiesz co, stanę na wybiegu, żeby nie trzeba było kucać”.

Jakoś tam doszło (śmiech). Miałem o tym nie mówić, ale jak już mówię, no to niech będzie. Można to było fotografować, ale nikt tego nie zrobił.

Ktoś to zrobił, bo ma paskudny charakter.

Myślę o tym i dlatego staram się pokazywać, o czym mówię i pokazywać błędy, ale nie preparuję materiałów. To musi być udokumentowane i nie kieruję się swoimi sympatiami bądź antypatiami. Staram się mówić na tyle dowcipnie i z przymrużeniem oka, żeby to było możliwie jak najbardziej do przyjęcia. Sam też nie mam problemu z mówieniem o swoich niedoskonałościach.

Na przykład wiem, że mam dupę jak szafa gdańska z lustrem, toaletką, skrzynką na węgiel i wyjściem na ogródek…

Cały świat jest zbudowany z kompleksów. Nie wiem czy zdawanie sobie sprawy ze swoich niedoskonałości jest kompleksem. Kompleksy są wtedy, kiedy mamy niedoskonałości i ich nie akceptujemy. Jeśli jest świadomość, to bardziej mamy do czynienia ze zmaganiem niż z kompleksami.

Nie pamiętam.

Żyję w wymyślonym przez siebie świecie i złe historie natychmiast wyrzucam. Nie ma ich. Być może dokopano mi, przez sekundę cierpiałem, bo przyznaję – jestem nadwrażliwcem, ale szybko zapominam takie sytuacje. Nie mam też zwyczaju obrażania się. Obrażają się jak wiadomo kucharki. Można nie mieć ochoty na kontakt z kimś i to jest dla mnie zrozumiałe. Ale nie mam tak zwanego „focha”. Rozumiem w takim razie, że nie obraziłeś się na Krystynę Kaszubę, kiedy wyrzuciła Cię z „Twojego Stylu”?

Uwielbiam Krystynę Kaszubę! Darzę ją ogromnym poważaniem. Jest ona dla mnie wzorem dziennikarza, kobiety, twórcy magazynu.

Koteria towarzyska. Ktoś mnie nie lubił, ktoś nawił tak zwanych makaronów. Tak się wydarzyło… Nie ma o czym mówić.

Tamta sesja też między innymi była powodem. Zresztą pożegnaliśmy się z panią Krystyną bardzo elegancko. Nigdy nie czułem żadnego żalu, pretensji.

To była zimowa sesja – futrzane czapki, swetry. Wszystko działo się na cmentarzu pod Łodzią. Nie chodziło jednak o cmentarz tylko o ładny plan. Gdyby nie to, że sam powiedziałem pewnej pani o tym, gdzie to się odbyło, nikt patrząc na zdjęcie by na to nie wpadł. Zwyczajna ludzka zawiść.

Cały czas miałem i mam olbrzymi apetyt na życie. Dotyczy to zarówno sfery zawodowej jak i prywatnej, osobistej.

Wszystko się zgadza. Nie ukrywam, lubię się czasami zabawić.

W uczuciach, emocjach jestem bardzo stały. Kocham do grobowej deski. Seks? Cóż, to pewnego rodzaju sprawa fizjologiczna.

To nie tak. Jest to zaspokajanie pewnych emocji. Wbrew pozorom nie żyję od seksu przygodnego do seksu przygodnego, aczkolwiek zdarza się i takowy. Lubię zaszaleć.

„Żeby życie miało smaczek raz dziewczynka raz chłopaczek”? Oczywiście, że życie musi mieć smaczek i nic, co ludzkie nie jest mi obce. I dopóki wszyscy są zachwyceni obrotem historii, to jest O.K. Ja bym tu się nie rozdrabniał na dziewczynki i chłopaczków. Ludzie są dla mnie fascynujący, cudowni, mają w sobie coś takiego, że czasem chce się powiedzieć „wow”. A płeć jest rzeczą drugorzędną.

To są wszelkiego rodzaju perwersje, o których w ogóle nie wypada mówić, a co dopiero umieszczać na łamach FASHION MAGAZINE. Są dla mnie czymś obcym i nie do zaakceptowania.

Są sytuacje, w których nie wziąłbym udziału bezpośrednio, ale lubię być obserwatorem.

Prawie, jak wiemy, robi różnicę. Nie przeszkadzało mi też, kiedy ktoś obserwował mnie w czasie aktów seksualnych. Pod jednym warunkiem – te osoby musiały mi odpowiadać fizycznie. Ważna była świadomość, że mógłbym wejść z nimi w każdej chwili w jakąś interakcję. To się nazywa chyba orgia…

O co Ty mnie pytasz? (śmiech) Przyznam, że bywałem na balach pewnego rodzaju i te zabawy różnie przebiegały. Muszą być jednak przestrzegane zasady BHP. Jeśli tego nie ma, to rezygnuję z balu.

Generalnie gustuję w bajkowych stworach (śmiech). Tam gdzie są skrzaty, krasnoludki, Sierotka Marysia i Królewna Śnieżka, tam też jestem i ja.

Jestem pasjonatem kobiet, uwielbiam kobiety i podziwiam je. Uważam, że stoją o oczko wyżej w ewolucji. Jak się puknie jajko o jajko to jest partenogeneza, a żeby nie wiadomo jak dwa plemniczki zawiązać, to i tak nic z tego nie będzie. Mam naprawdę ogromny podziw dla kobiet.

decydowanie Horodynka! (Joanna Horodyńska – przyp. red.) Bardzo różnymi kobietami się zachwycam. Tobą też czasami, ale nie zawsze, falowo. (śmiech) Szapołowska jest wciąż niesamowita.

Tak na poważnie – lubię kobiece kobiety, takie które mają wyrafinowany seksualizm. Nie lubię, kiedy kobiecość eksponowana jest na talerzu.

W wieku 13 lat.

Taki miałem popęd seksualny. W czwartej klasie tak się onanizowałem, że niemal straciłem przytomność. A pierwszy raz? W wakacje, nad morzem, na wydmach z koleżanką o 7 lat starszą.

Orgazmem!!!

No i właśnie dlatego nie ma co o koniu mówić. Wyznacznikiem człowieka nie może być jego seksualizm. On oczywiście ma wpływ na nasze życie, ale nigdy nie oceniałem ludzi pod względem ich seksualności i też sam nie chcę być tak rozpatrywany. Jestem człowiekiem i słowo „człowiek” brzmi dumnie. To jest punkt wyjścia. Dobrze się czujesz, z tym, że masz taką, a nie inną seksualność?

Dobrze się czuję ze sobą.

Myślę, że na drodze ewolucji problem zniknie i ludzie wreszcie przestaną rozmawiać o swojej seksualności!

Nic. To jest kwestia przeprowadzenia bilansu zysków i strat. Wsadzić siusiaka i zrobić dziecko to naprawdę nie jest problem. Znam mężczyzn, którzy żyją w rodzinie, z żoną, z dziećmi, w zakłamaniu. Chyba nie o to chodzi?

Zwykle nie wiem, jakie są osoby, z którymi mam seks, bo niewiele z nimi rozmawiam (śmiech).

Nawet nie pytam.

Nie mam określonego typu i nie upieram się, że musi to być korpulentna blondyna czy kudłaty ogier.

Przed laty tak. Nadal mam duży temperament, ale teraz tę energię seksualną jestem w stanie spożytkować w innych sferach. Zamiast koncentrować się na bzykaniu mogę to przelać na kreację zawodową.

To musi być ktoś, kto – wszystko jedno daleko czy blisko – zawsze jest i bez względu na wszystko kocha się go.

Od 12 lat.

Że jest i że ma wszystkie swoje wady. I że mnie kocha.

Myślę, że dojrzewam. A kryzys wieku średniego? Czterdziecha na karku, panie dziejku...

Rzeczywiście mam problem. Ale nie z 40-tką tylko z widocznymi oznakami starzenia się.

Trochę mnie martwią.

We współczesnym świecie nie liczy się wiek – liczy się dobry wygląd. Widzę, że moje ciało nie jest już tak zabawne jak parę lat temu.

Nie, ale zafundowałem sobie botox i bardzo mi się to podoba. Zgoliłem wąsy i powiększyłem też usta.

Wyglądam bardziej świeżo. Myślę też o odsysaniu tłuszczu. Naciskany przez wiele osób zastanawiam się nad wyprostowaniem zębów.

Moi znajomi z Londynu tak sądzą, ale Polacy nie są w stanie przyjąć mnie z krzywym zębem, no to będą mieli Jacykowa z hollywoodzkim uśmiechem.

Kupuję ubrania, a nie „metki”. Lubię designerów, ale bez przesady. Cenię sobie wysoką jakość i zabawę konstrukcją.

Ci, których nie można razem połączyć, czyli Vivienne Westwood, Jean Paul Gautlier i Alexander McQueen.

Pojawiają się w mojej szafie.

Nie myślę o takich przykrych rzeczach (śmiech).

Nie potrafię się powstrzymać. Oszczędności?

Żadnych.

Mówiłem już, zaczynam dojrzewać.

Nie jestem pazerny na pieniądze, nie jestem biznesmenem. Czasami odpuszczam, nie potrafię negocjować.

Mnie naprawdę niewiele do szczęścia potrzeba.

…to jest tak mało pieniędzy, że bardzo szybko bym je „zaaranżował”! (śmiech)

O nie! Nie można mnie kupić. Moja niezależność jest fundamentalna.

Czasami swoje usługi daję za darmo. Mam ten problem z moimi klientami, z którymi wchodzę w relacje prywatne, zaprzyjaźniam się. Pamiętam ich szafy i często „stylizuję” przez telefon. Ciężko jest wtedy wyegzekwować honorarium. (śmiech)

Dawno temu, początek lat 90. Wtedy inaczej wyglądały sesje zdjęciowe, nie można było obejrzeć zdjęć na komputerze w trakcie pracy, a fotograf nie miał Polaroidu. Kazałem włożyć modelce piękne, czarne, brokatowe rajstopy. Kiedy zobaczyłem to zdjęcie w katalogu firmy odzieżowej, to nogą się przeżegnałem – wyglądało to jakby czarna rajstopa pokryta była pyłem. Koszmar. Wynikało to z mojej niewiedzy. Teraz to się nie zdarza.

Tak, ale nie będę wymieniał nazwisk. Tajemnica zawodowa.

Bo jestem. Z jednej strony nie mam ochoty na wywiady, a z drugiej to właśnie próżność popycha mnie do tego, żeby siedzieć tu z Tobą na kanapie i klepać farmazony.

Lubię i wiem jak się ustawić do zdjęcia, żeby dobrze wyjść; wiem, który profil mam lepszy.

Od urodzenia jestem książątkiem… (śmiech)