Szcześliwe dziecko bez nerwicy

Dziecko nie ma apetytu, nie może zasnąć, jest nieśmiałe, ma kłopoty w szkole? Możliwe, że cierpi na nerwicę.

Nerwica (lub neuroza) jest to potoczne określenie zaburzenia trwałego, charakteryzującego się nieprzystosowaniem, wg niektórych badaczy jej przyczyną są urazy psychiczne, wg innych psychologów - patologiczne właściwości procesów nerwowych lub uszkodzenie układu nerwowego. U dzieci, musimy wziąć pod uwagę jeszcze jeden czynnik, a mianowicie: brak zaburzeń organicznych.

W szkole zawsze jest się poddawanym ocenie i porównaniu z innymi uczniami. Dla wielu dzieci jest to źródło stresów. Często niepowodzenia szkolne mogą być przyczyną nerwicy. Jej objawy mogą być różne np. niespodziewane wybuchy gniewu i płaczu, różne lęki, tiki nerwowe, moczenie nocne, nieśmiałość, bezsenność, brak apetytu, trudności wychowawcze, także objawy somatyczne: np. bóle mięśni, głowy, brzucha. Neuroza lękowa

Wyjątkowo uciążliwa dla dziecka może być nerwica lękowa, charakteryzuje się ona silnym niepokojem nieadekwatnym do sytuacji. Silne napięcie zmniejsza koncentracje, utrudniając wykorzystanie w pełni możliwości intelektualnych. W efekcie dziecko osiąga słabsze wyniki w nauce. Z kolei gorsze oceny jeszcze bardziej pogłębiają stan lękowy, powodując tzw. szkolną nerwicę lękową.

Na rozwój nerwicy wpływają nie tylko trudności szkolne, ale także wpływ wychowania i atmosfery w domu rodzinnym. Negatywny wpływ na psychikę dziecka mogą mieć zbyt wysokie wymagania rodziców; despotyzm lub dogmatyzm oraz nadmierna surowość, a także przesadna pobłażliwość oraz niekonsekwencja.

Znerwicowane dzieci potrzebują pomocy psychologa. Czasem aby psychoterapia odniosła lepszy efekt powinni poddać się jej także rodzice. Pomoże to im lepiej je zrozumieć i zmienić nastawienie do nich. Stworzenie im ciepłej i serdecznej atmosfery w domu odgrywa niebagatelną rolę w skutecznej terapii. Im szybciej tym lepiej Ważne jest jak najszybsze udzielenie pomocy dziecku, ponieważ im objawy neurozy ustąpią szybciej tym lepiej dla niego – mniejsze jest wtedy prawdopodobieństwo nawrotu problemów tego typu w dorosłym życiu.