alicja krata

Jedną z ważnych wartości w sposób szczególny związaną z rozwojem człowieka jest nadzieja. Starożytni Grecy pod pojęciem „elpis” rozumieli wszelkie oczekiwanie, ale głównie nadzieję na rzeczy dobre.

Współcześnie o zaletach medytacji mówi się coraz więcej, a wielu specjalistów - psychoterapeutów, psychiatrów, lekarzy zaleca ją jako technikę przydatną w radzeniu sobie ze stresem, traumatycznymi przeżyciami, somatycznymi dolegliwościami.

Choć jest to całkiem nielogiczne i przynosi nam ewidentną szkodę, często powtarzamy bezwiednie to, co nie daje nam i naszemu otoczeniu dobra, nie wspiera nas. Na przykład: oskarżamy, obwiniamy, komunikujemy się z partnerem głównie poprzez wyrażanie pretensji i żali.

W bliskich związkach kobiety często oczekują, że mężczyźni więcej będą z nimi rozmawiali o uczuciach, dzielili się swoimi wewnętrznymi stanami, mówili o swoich problemach. Mężczyźni z kolei zakładają, że kobiety będą podobnie do nich myślały rzeczowo i konkretnie, działały w sposób logiczny i dyskutowały z nimi w oparciu o argumenty.

Często wiele naszej energii życiowej wykorzystywanej jest na podtrzymywanie niechęci, żali i pretensji do naszych bliskich - matki czy ojca, małżonka czy byłego partnera, dzieci. W ten sposób umacniamy się w poczuciu krzywdy i żalach, że nie kochają i/lub nie kochali nas wystarczająco mocno. I żyjemy w nieustannym napięciu, blokując nasze siły i potencjał miłości.

Simin i Nader rozstają się po kilkunastu latach małżeństwa. To Simin - nowoczesna, wyzwolona kobieta, wszczęła procedurę rozwodową. Chce wyjechać za granicę i poprawić warunki życiowe - swoje i córki. On nie godzi się na to, głównie ze względu na wymagającego opieki chorego ojca. Podczas spotkania na sali sądowej, kłócą się, mówią na raz, jedno usiłuje przekrzyczeć drugie i przekonać do swojej racji.

Mindfulness – w języku polskim pojęcie to najczęściej funkcjonuje pod hasłem uważność. Opisuje ono bowiem szczególny rodzaj uwagi: świadomej, nieosądzającej i skierowanej na bieżącą chwilę, jak twierdzi Jon Kabat-Zinn, twórca metody redukcji stresu opartej na uważności (MBSR - Mindfulness-Based Stress Reduction). Określenie wywodzi się od angielskiego przymiotnika mindful – świadomy (czegoś); pamiętający; troskliwy; pomny (czegoś).

W sytuacjach rozstań, rozwodów, pary dochodzą do podobnych wniosków, że nie rozmawiali ze sobą i/lub nie umieli nawiązać dialogu. Wyznają, że dokuczał im brak zainteresowania ze strony partnera, który nie umiał słuchać, mówił za dużo albo w ogóle odmawiał kontaktu.

Gdy okoliczności życia dostarczają nam trudności, gdy ludzie wokół narzekają i wzmacniają w sobie negatywne stany, a na nas, gdy mimo problemów jesteśmy radośni, patrzą jak na przybyszów z innej planety, pamiętajmy, że w każdej chwili mamy wybór i sami decydujemy o tym, na czym koncentrujemy naszą uwagę.

Po rozstaniu i rozwodzie, po definitywnie zakończonym związku, jesteśmy mądrzejsi o kolejne doświadczenia i mamy nadzieję, że nie powtórzymy błędów z przeszłości. Mija wprawdzie trochę czasu, zanim na nowo potrafimy zaufać.

Jak wiele innych rzeczy w naszym życiu, tak i nasze bliskie związki nieustannie podlegają przemianom. Dzieci rosną i zmieniają się ich potrzeby oraz priorytety, praca przestaje być satysfakcjonująca, przyjaciele zajęci swoim życiem zapominają o nas, rodzice są coraz starsi i trzeba im coraz częściej zapewniać pomoc i opiekę.

Spojrzenie z perspektywy, z dystansem oraz empatia są dwiema umiejętnościami, które świadczą o dojrzałości emocjonalnej człowieka. Im bardziej potrafimy postawić się na miejscu kogoś innego, okazać mu zrozumienie, tym bardziej satysfakcjonujące są nasze związki z ludźmi, a sami cieszymy się lepszą kondycją psychiczną i zdrowiem.

Czasy, w których żyjemy coraz szybciej, korzystamy z wielu ofert zaspokajających nasze potrzeby, ukierunkowują przede wszystkim na konsumpcję. Z pewnością wiążą się z tym korzyści, ale też czyha na nas wiele zagrożeń. Jednym z nich jest zagubienie oraz stopniowe oddalanie się od samych siebie i brak wglądu w to, co nami kieruje, rządzi, steruje.

Mówienie o tym, co partner powinien robić, moralizatorskie ocenianie, osądzanie i oskarżanie często nie przynosi skutku, jakiego oczekujemy – czyli empatii, troski, zrozumienia dla naszych potrzeb i działań, które mogłyby je zaspokoić. Nic dziwnego – takie zachowania wywołują u niego poczucie winy i/lub krzywdy, wzmacniając urazy, potęgując poczucie niezrozumienia, brak doceniania itd. Zareaguje więc niechęcią, agresją lub wycofaniem się.

Każdy ma swoją mądrość, swoją świadomość, własne zasoby i potencjał, aby kreować swoje życie, być w nim najlepszym dla siebie samego specjalistą. Czasem jednak trudno nam w to uwierzyć, brak nam motywacji do zmian, wiary w siebie, odczuwamy zagubienie i zmęczenie. Wtedy może nam pomóc coaching – praca z osobą, która pozwoli nam odzyskać własną moc i uruchomić twórcze siły.

Człowiek w dobie łatwego dostępu do informacji i wiedzy z każdej niemal dziedziny poprzez możliwości, jakie daje internet, uczy się, edukuje i wie coraz więcej. Niejednokrotnie staje się też mentorem, nauczycielem, doradcą, psychoterapeutą, lekarzem itd. dla innych ludzi, przekazując im to, czym sam się zachwyca, co ocenia jako mądre i wartościowe.

Gdy z małżeństwie pojawia się podejrzenie o zdradę, eskalują emocje, rozmowy okazują się trudne, albo wręcz niemożliwe. Każdy z partnerów tworzy w swoich myślach interpretacje, własne oceny sytuacji. Dopóki nie ma możliwości usłyszeć, jak to wygląda z perspektywy drugiej strony, nie jest w stanie zweryfikować swoich osądów, przekonań, przypuszczeń itd.

We wzajemnym porozumieniu w związkach rzadko zwracamy uwagę na język, którym się posługujemy. Choć wiadomo nie od dziś, że słowa mają swoją wagę, mogą oddalać i tworzyć mury między ludźmi, mogą burzyć kontakt, tworzyć blokady, a nawet ranić. Na co dzień nie zastanawiamy się nad tym, jak i w jakim celu używamy naszego języka.

Niezależnie od wieku, doświadczenia, pełnionych ról potrzebujemy w naszym życiu rozwoju oraz inspiracji, aby był on możliwy. Czasem nie uświadamiamy sobie, jak ważny jest kontakt ze sobą i własnymi potrzebami, na czym polega dokonywanie samodzielnych wyborów, definiowanie celów, wprowadzanie zaplanowanych zmian do własnego doświadczania życia.

„Komunikowanie” – pojęcie to wywodzi się z łaciny: communis – 'wspólny' i wskazuje na proces tworzenia wspólnoty z kimś. „Komunikacja” - określenie to pochodzi od łacińskiego czasownika communico, communicare, co oznacza uczynić wspólnym, połączyć, udzielić komuś wiadomości, naradzać się.