Jak często zastanawiamy się nad tym, jaka jest kondycja naszej relacji partnerskiej? Czasem dopiero wtedy, gdy pojawiają się poważne konflikty i problemy. Randi Gunther, amerykańska doktor psychologii, która zajmuje się wspieraniem par w ich rozwoju, proponuje swoisty "test" różnych aspektów związku.
Jak często zastanawiamy się nad tym, jaka jest kondycja naszej relacji partnerskiej? Czasem dopiero wtedy, gdy pojawiają się poważne konflikty i problemy. Randi Gunther, amerykańska doktor psychologii, która zajmuje się wspieraniem par w ich rozwoju, proponuje swoisty "test" różnych aspektów związku.
Można go potraktować jako punkt wyjścia do rozmowy na temat tego, czego oboje potrzebujecie, jakie macie pragnienia, marzenia, a co mogłoby być inaczej. Dostrzeżenie tego, co jest dobre i fajne, też bywa bardzo wartościowe, bo pozwala docenić i świadomie cieszyć się tym, co wspólnie macie.
Wspólna zabawa
Śmiech, wygłupy, czy wspólne robienie rzeczy, które sprawiają przyjemność i frajdę, to bardzo istotny element relacji. Oczywiście każdy ma inny poziom zapotrzebowania na humor, ale wspólny śmiech jest dla większości z nas powodem do zadowolenia, dającym poczucie "nadawania na tych samych falach". Robienie rzeczy, które sprawiają przyjemność i frajdę, pozwala też na odłączenie się (przynajmniej na chwilę) od codziennych trosk, dając chwile wytchnienia i odpoczynku. Jak często wspólnie się śmiejecie? Jak często robicie coś spontanicznie? Czy są rzeczy, które lubicie robić razem? Czy potraficie pozostawić na chwile zmartwienia z boku i cieszyć się razem chwilą?
Tekst: Joanna Boj - psycholog
(jb/sr), kobieta.wp.pl
Dzielenie się swoimi marzeniami
Codzienność przytłacza nas przyziemnymi sprawami i o tym najczęściej rozmawia się w relacji, szczególnie mieszkając razem i wychowując dzieci. Dobrze jest jednak, jeśli znajduje się także przestrzeń na oderwanie się trochę od szarej rzeczywistości. To może dziać się na wiele sposobów - od opowiadania sobie o filmach i książkach, przez dzielenie się snami, rozmowy filozoficzne, aż do pozwalania sobie na fantazje na temat przyszłości.
Czy dzielicie się swoimi fantazjami?
Czy czujesz, że twój partner jest zaciekawiony twoimi marzeniami?
Czy jesteście wzajemnie otwarci na swoje przemyślenia związane z emocjami?
Czy pozwalacie sobie nawzajem na rozwijanie swoich marzeń bez krytykowania i docinania?
Zaufanie
To jeden z najważniejszych wymiarów każdej relacji. Zaufanie związane jest z poczuciem bezpieczeństwa, ale także z otwartością na to, co nowe, niekoniecznie znane i zaskakujące. Oznacza to, że w związku jest miejsce na mówienie w otwarty sposób o swoich przeżyciach, uczuciach i o relacji samej w sobie, bez lęku, że druga strona będzie reagować obronnie, wycofując się lub wyśmiewając. Umiejętność słuchania jest tutaj bardzo istotna - chodzi o to, że nawet w trudnych chwilach potrafisz się otworzyć na to, co mówi i czuje partner/ka, bez reagowania od razu w sposób krytyczny lub obronny.
Czy mówisz partnerowi o swoich myślach i uczuciach bez większego lęku?
Czy masz poczucie, że partner cię wysłucha, gdy coś cię gnębi?
Czy uważasz, że partner jest twoim najlepszym przyjacielem?
Czy masz poczucie, że możesz liczyć na partnera, gdy będziesz go potrzebować?
Współpraca
Jednym z ważniejszych przejawów tego, że w relacji nie dzieje się dobrze, jest wrażenie, że para nie gra już w "jednej drużynie", a walczy po dwóch stronach frontu. W dobrym zespole nie ma ciągłego kalkulowania "kto ile dla kogo zrobił", bo istnieje przekonanie, że ostatecznie wszystko dzieje się dla dobra wspólnego, a ewentualne nierówności w szerszej perspektywie się wyrównają. Istnieje też zaufanie, że podjęte zobowiązania są wypełniane i można na drugą stronę liczyć.
Czy, gdy jest coś do zrobienia, możesz liczyć, że partner zadba o swoją część zadania?
Czy masz poczucie, że partner dotrzymuje obietnic?
Czy wiesz, że partner da znać, jeśli nie będzie w stanie zrealizować podjętego zobowiązania?
Czy potraficie rozmawiać o tym, w czym się nie zgadzacie i wypracowywać rozwiązania?
Rozwiązywanie konfliktów
Konflikty w związku partnerzy mogą widzieć na wiele sposobów. Na przykład jako grę, w której ktoś musi wygrać, a ktoś inny poddać się. Możliwe jednak jest też szukanie takich rozwiązań, w których potrzeby obu stron zostaną dostrzeżone i zadbane. Rozwiązywanie konfliktów to sztuka, której warto się uczyć i rozwijać, bo konflikty jako takie są nieuniknione. Pary, które potrafią mimo różnicy zdań rozmawiać z szacunkiem i wsparciem, szybciej znajdują rozwiązania i korzystają z twórczej energii konfliktu.
Czy będąc w konflikcie potrafisz posłuchać punktu widzenia partnera?
Czy czujesz, że partner szanuje twoje potrzeby, nawet gdy są w konflikcie z jego własnymi?
Czy wasze rozwiązania biorą pod uwagę potrzeby obu stron?
Czy znasz i potrafisz przedstawić punkt widzenia partnera?
Twój wewnętrzny Rodzic i wewnętrzne Dziecko partnera
Poza tym, że jesteśmy dorośli, nosimy w sobie różne schematy związane z byciem dzieckiem i rodzicem. Każdy z nas od czasu do czasu wpada w jedną bądź drugą rolę. Każdy z nas czasem potrzebuje opieki, wsparcia, troski, każdy czasem doświadcza bezradności. Bardzo często widzimy również nawzajem w sobie swoich własnych rodziców, odgrywając "scenki" z domów rodzinnych. Ten wymiar dotyczy tego, jak twój wewnętrzny rodzic traktuje wewnętrzne dziecko partnera.
Czy gdyby twój partner był dzieckiem, lubiłabyś je wraz z jego wszystkimi cechami?
Czy czujesz współczucie dla jego trudności i zmagań?
Czy chcesz zmieniać jego zachowania i cechy?
Twoje wewnętrzne Dziecko i Rodzic partnera
Ten punkt uzupełnia poprzedni, skupiając się na odwrotnej sytuacji. Twój partner będzie od czasu do czasu (w symboliczny sposób) dla ciebie rodzicem. To może być bardzo przyjemne (miło jest leżeć u kogoś na kolanach i być głaskanym lub uzyskać racjonalną pomoc w sytuacji, gdy "wali się cały świat") albo irytujące (szczególnie gdy dotyczy to bycia krytykowanym w rodzaju "znowu to robisz, tyle razy ci mówiłem, żebyś..."). Ważne jest, by zauważać, jakie "rodzicielskie" zachowania otwierają stare rany, bolą, przygnębiają, a jakie budują zaufanie i bliskość. Te pierwsze warto próbować zmieniać.
Czy partner potrafi w symboliczny sposób stać się "rodzicem", gdy tego potrzebujesz?
Gdy czujesz się podatny na zranienie, słaby, potrzebujący wsparcia, czy partner odpowiada na twoje potrzeby?
Czy partner potrafi odłożyć na chwilę swoje potrzeby i zająć się tobą?
Tekst: Joanna Boj - psycholog
(jb/sr), kobieta.wp.pl
