Grzybica pochwy

To najczęstsza przyczyna wizyt u ginekologa kobiet w wieku rozrodczym. Zachorowaniu na nią sprzyja współczesny tryb życia – siedzący charakter pracy, obcisła bielizna, nieprzewiewne stroje, korzystanie z basenów, sauny i natrysków w klubach fitness. Zazwyczaj grzybica pochwy ma przebieg łagodny i nie powoduje groźnych dla zdrowia konsekwencji, ale jest uciążliwa i ma tendencję do nawrotów.

To najczęstsza przyczyna wizyt u ginekologa kobiet w wieku rozrodczym. Zachorowaniu na nią sprzyja współczesny tryb życia – siedzący charakter pracy, obcisła bielizna, nieprzewiewne stroje, korzystanie z basenów, sauny i natrysków w klubach fitness. Zazwyczaj grzybica pochwy ma przebieg łagodny i nie powoduje groźnych dla zdrowia konsekwencji, ale jest uciążliwa i ma tendencję do nawrotów.

Prawidłowa flora bakteryjna zdrowej kobiety zawiera pałeczki kwasu mlekowego, niewielkie ilości innych drobnoustrojów takich jak gronkowiec złocisty, paciorkowiec, bakterie Escherichia coli, a nawet niektóre szczepy grzybów. Rolę ochronną przed inwazją chorobotwórczych intruzów - bakterii, wirusów i grzybów, spełniają właśnie pałeczki kwasu mlekowego, które nadają środowisku kwaśny odczyn.

Zdarzają się jednak sytuacje, gdy kwasowość flory bakteryjnej zostaje zachwiana, a organizm kobiety nie jest w stanie bronić się przed infekcją. Niektóre grzyby (zwykle drożdżaki Candida albicans) zaczynają się gwałtownie namnażać i dochodzi do zachorowania na grzybicę pochwy.

Niektóre kobiety chorują na grzybicę często, innym dolegliwość ta przydarza się zdecydowanie rzadziej. Dzieje się tak, ponieważ organizm każdej kobiety może inaczej reagować na zakażenie infekcją grzybiczą. Najczęstszym powodem, zwłaszcza w przypadku nawracającej grzybicy, jest samozakażanie szczepami grzybiczymi pochodzącymi z dolnego odcinka własnego przewodu pokarmowego. Przyczyny nie są do końca znane.

Ostatnie badania dowodzą, że nie należy ich łączyć z nieodpowiednią higieną czy częstotliwością współżycia seksualnego, które uważano dotychczas za główne źródło tej przykrej dolegliwości. Podatność na zachorowanie ma związek natomiast ze spadkiem odporności. Istnieje wiele czynników, które mogą temu sprzyjać. Należy do nich m.in. przyjmowanie lekarstw zmniejszających odporność, np. antybiotyków, a także doustnych środków antykoncepcyjnych.

Duże ryzyko grzybicy występuje u kobiet z nadwagą, chorych na cukrzycę, w ciąży, w czasie menopauzy, cierpiących na niedobory żelaza, leczących się sterydami. Na grzybicę możemy zachorować jeśli nie dbamy o higienę intymną, jak również, gdy nadmiernie o nią dbamy.

Częste irygacje osłabiają naturalną ochronę śluzówki przed grzybami, a stosowanie mydeł o silnym działaniu bakteriobójczym i intensywnie zasadowym odczynie może zmienić pH pochwy i podrażnić śluzówkę. Ważne są też czynniki mechaniczne. Noszenie dopasowanego ubrania i nieprzepuszczającej powietrza bielizny, zwiększa miejscową wilgotność i temperaturę, przez co stwarza korzystne warunki do infekcji.

Typowe objawy infekcji grzybiczej to swędzenie i pieczenie. Uczucie to nasila się zwłaszcza po współżyciu i oddawaniu moczu. Do tego dochodzą białe upławy o grudkowatej konsystencji i nieprzyjemnym zapachu. Często towarzyszą im: zaczerwienienie i obrzęk sromu oraz linijne pęknięcia skóry. Infekcja grzybicza nie zawsze daje tak wyraźne objawy, zwłaszcza jeśli choroba przeszła w stan przewlekły.

Upławy czy pieczenie i świąd mogą pojawiać się i znikać, a dolegliwości wydają się dotyczyć bardziej dróg moczowych (pieczenie przy oddawaniu moczu, częste oddawanie moczu lub porcjami, uczucie nie do końca opróżnionego pęcherza). Niekiedy o grzybicy dowiadujemy się dopiero podczas wizyty u ginekologa.

Jeśli zauważyłaś u siebie zmiany, które mogą sugerować infekcję grzybiczą – nie staraj się wyleczyć sama. Popularne tzw. "nasiadówki" z ziół mogą wywołać przeciwny skutek i doprowadzić do zaostrzenia objawów. Kuracja zalecana przez lekarza ginekologa polega na stosowaniu przeciwgrzybiczych środków doustnych, oraz miejscowo globulek dopochwowych lub kremów i trwa 7 - 14 dni. Leczenie grzybicy wymaga konsekwencji. Nie można go samodzielnie skracać, nawet jeśli objawy miną szybko, gdyż sprzyja to nawrotowi choroby. \