Jak zimą zadbać o nasze psyche?

Chłód, ziąb, krótkie i ciemne dni. Cały świat staje się mniej przyjazny. Zimą mamy ochotę otulić się kocem i popijając ciepłą herbatkę zostać w domu. Cała przyroda śpi i my także mamy ochotę zapaść w sen zimowy. Co więc zrobić, by na przekór pogodzie czuć się dobrze i mieć ochotę do życia? Jak przy krótkich dniach myśleć pozytywnie? Oto kilka sposobów.

Pochwal siebie każdego dnia. Uwierz, że masz prawo siebie chwalić i być dumną ze swoich talentów, osiągnięć i umiejętności. Koncentruj się na swoich możliwościach, a nie na ograniczeniach. Pomyśl na zakończenie danego dnia, co zrobiłaś na tyle dobrze, że możesz być z siebie zadowolona. Zapisuj te swoje osiągnięcia w przeznaczonym do tego zeszycie. Nagradzaj się także za każdą rzecz, którą udało ci się pozytywnie zrealizować.

Nie mam w tym momencie na myśli zarozumialstwa, chodzenia z zadartą głową i patrzenia na innych z „wyższością” . Człowiek, który kocha samego siebie chodzi pewnie, nie garbi się, nie spuszcza głowy, odważnie kroczy po swojej drodze życia, nie boi się wyzwań i innych ludzi. Jego postawa odzwierciedla bowiem jego wnętrze. Ludzie akceptujący siebie to także osoby uśmiechnięte i pogodne. A więc na zimę uśmiechnij się do siebie i do innych. Żyj z poczuciem humoru, a zobaczysz, że uśmiech stanie się twoim przyjacielem, sprzymierzeńcem, także podporą w trudnych momentach życia.

Każda z nas ma na swoim koncie nieprzyjemne zdarzenia z przeszłości i ludzi, do których żywi żal np. nauczycieli za szkoły, rodziców, byłego męża, córkę, przyjaciółkę, itd. Proponuję nie wracać ciągle do tych wspomnień oraz przebaczyć. Przebacz przede wszystkim dla samej siebie albowiem ciągłe poczucie krzywdy i nienawiści w stosunku do innych odbija się negatywnie na Tobie. Zżera Cię od wewnątrz, wypala i spala Twoją energię. Wybaczenie nie przychodzi łatwo, ale aby pokochać siebie, dobrze jest, jeśli położymy kres ciągłym pretensjom wobec rodziców, córki czy byłego męża. To jest przeszłość, a przeszłości nie da się naprawić lub zmienić, trzeba się więc z nią pogodzić. Pożegnaj się więc z przeszłością i nie rozdrapuj ciągle tych samych ran. Skup swoje działania na życiu tu i teraz. Krok 4. Przestań się obwiniać

Nie bierz zbyt dużo na swoje barki oraz nie krytykuj siebie za każdą porażkę - nie za każde niepowodzenie ponosisz osobiście winę. Przestań mówić sobie złe rzeczy w stylu: „Jestem do niczego”, „Ale ze mnie grubas”, „Nie zasługuję na miłość”, „Jestem głupia.” itd. Taki stosunek do samej siebie nie ma nic wspólnego z miłością do siebie. Ciągłe samooskarżanie się i obwinianie przynosi nam tylko ból, rozgoryczenie i podkopuje nasze poczucie wartości. Warto zdać sobie sprawę, że skoro same siebie tak ostro krytykujemy, możemy też same przestać to robić. Nie jest to łatwa droga. Na początek proponuję więc następujące ćwiczenie. Stań przed lustrem i popatrz na siebie taką, jaką jesteś. Chwilę poprzyglądaj się sobie i zaobserwuj, jakie myśli się pojawiają. Potem powiedz do siebie: „ Oto JA, tak wyglądam i taka jestem, nie ma drugiej takiej osoby takiej jak JA. Jestem niepowtarzalna. Nie zasługuję na ciągłą krytykę i samoobwinianie się. Zasługuję na szacunek, dobroć i chcę siebie traktować z miłością”.

Wykorzystaj każdy słoneczny dzień do pójścia na spacer. Idź do lasu i ciesz się widokiem drzew otulonych kołderką śniegu. Wybierz się na sanki z dzieckiem i baw się razem z nim. Ulep bałwana z partnerem lub zabawcie się w rodzinna bitwę na śnieżki. Taka forma odpoczynku skutecznie poprawi ci humor i sprawi, że mimo chłodu i mrozu tu poczujesz wewnętrzne ciepło. Pamiętaj, że każda forma aktywności fizycznej wytwarza w Twoim organizmie hormony szczęścia tzw. endorfiny i zmniejsza poziom hormonu stresu oraz powoduje wzrost poziomu adrenaliny we krwi.

Postawa wdzięczności wobec życia i innych ludzi jest podstawą wewnętrznej radości i spokoju ducha. Wypróbuj ćwiczenie, które polega na nauczeniu się wdzięczności za wszystko, co dobrego spotyka cię w życiu. Staraj się trzy razy w tygodniu podziękować za coś, za co wcześniej nie dziękowałeś. To nie jest łatwe zadanie. Możesz podziękować mężowi za poranną kawę, koleżance za miły komplement.

Spójrz na czas zimy jako na czas refleksji I wewnętrznego wyciszenia. Zastanów się nad sobą i spróbuj odpowiedzieć sobie na pytania: Kim jestem? Do czego zmierzam? Co chcę w życiu osiągnąć? Co dla mnie jest najważniejsze? Jakie jest moje powołanie? Każdą sytuację w życiu można dobrze wykorzystać, a czas zimowej zadumy i ciszy może służyć naszemu rozwojowi, bo jak mówi przysłowie „Człowiek rozwija się w ciszy własnego serca”.