Jakub zwany Kubą czy Kuba zwany Jakubem? Imię dziecka to wyzwanie nie tylko dla rodziców

Aleksandra nie zdawała sobie sprawy, że wybór imienia będzie tak trudny. Długo z mężem debatowali, jak nazwą swoje pierwsze i długo wyczekiwane dziecko. Na początku każda rozmowa kończyła się sprzeczką. W wyborze imienia nie pomogli też pozostali członkowie rodziny. W końcu Ola i jej mąż wpadli na pomysł wypisania swoich propozycji na kartkach. Jeśli jakieś imię się powtarzało, było brane pod uwagę. I tak padło na Kubę – nie Jakuba.

32-latka wiedziała, że rodzina do wybranego imienia podeszła dość sceptycznie. Dopytywali, skąd taka forma, dlaczego nie może być klasycznie i kiedy w ogóle chłopiec będzie obchodził imieniny. – Pytali, ale nie wchodzili w dyskusję. Wiedzieli jaki mam charakter i że mnie się nie da przegadać, kiedy sobie już coś postanowię – tłumaczy Ola.

Schody zaczęły się już przy rejestracji dziecka. – Myślałam, że pójdzie szybko, oboje z mężem wybraliśmy się do urzędu stanu cywilnego, żeby dopiąć formalności. Wtedy pierwszy raz spotkaliśmy się z osądem naszej decyzji. Pani w urzędzie kręciła nosem i mówiła, że ona nie wie, czy może takie imię zarejestrować – wspomina mama Kuby.

Urzędniczka z lekarską wręcz precyzją sprawdzała oficjalny rejestr imion, przeszukiwała księgi i studiowała wszelkie prawa, aż w końcu stwierdziła, że spełni prośbę rodziców. – Na koniec rzuciła tylko: "oryginalnie" – śmieje się Ola.

Niesforny Jakub

Choć Ola odetchnęła z ulgą, nie sądziła że ta decyzja sprawi im tyle problemów. Kolejnym polem bitwy okazało się przedszkole. – Pamiętam jak dziś, że otrzymałam telefon z przedszkola Kuby, żeby przyjechać na zebranie, bo mój syn był niegrzeczny. Zestresowałam się, myślałam, że może młody wdaje się w bójki albo nie nadąża za programem nauczania – relacjonuje.

Kiedy kobieta przyjechała na miejsce, dowiedziała się, że chłopiec jest nieposłuszny, nie wypełnia poleceń i ignoruje, gdy panie z przedszkola coś do niego mówią. – Byłam w szoku, bo nigdy nie sprawiał problemów w domu, był energicznym dzieckiem, ale na pewno nie mogłam o nim powiedzieć, że jest nieposłuszny – tłumaczy Aleksandra.

Kobieta chciała wyjaśnić sytuację i dopytać, w jakich okolicznościach chłopiec się buntuje. Dowiedziała się, że panie prowadzące zajęcia zwracały się do chłopca "Jakub", a ten zwyczajnie nie wiedział, że mówią do niego. W końcu był po prostu Kubą.

Nie ma takiego numeru

Następnym wyzwaniem okazało się umówienie chłopca na wizytę u lekarza. – Zawsze dzwonię do przychodni, żeby zarezerwować termin. Wydawało mi się to łatwiejsze, niestety, tylko wydawało. Kiedy podawałam imię i nazwisko Kuby przy rejestracji, recepcjonistki mówiły, że nie mają takiego pacjenta w ich ośrodku. Z góry uważały, że używam zdrobnienia imienia, dlatego one w wyszukiwarkę wpisywały "Jakub" – wyjaśnia.

Aleksandra nauczona już, że ludzie przekręcają imię jej dziecka, stara się zawsze grzecznie tłumaczyć, że jej pociecha to po prostu Kuba. – Jestem miła, ale kiedy kolejny raz spotykam się z tą samą sytuacją w tym samym ośrodku, to już na samym początku staram się dokładnie i dobitnie podkreślić, że mój syn to Kuba, żaden Jakub – mówi.

Krajowa Rada Języka Polskiego w 2008 roku wpisała imię "Kuba" jako oficjalne i pełne. Na oficjalnej stronie możemy przeczytać: "Rada Języka Polskiego na posiedzeniu plenarnym 15 maja 2008 roku pozytywnie zaopiniowała tę formę jako formę oficjalną imienia. W uzasadnieniu podkreślono, że imię w takiej formie jest notowane w dokumentach polskich od czasu średniowiecza".

Postanowiliśmy sprawdzić, czy dziś też są takie problemy z imieniem "Kuba". Zadzwoniliśmy do około 10 urzędów stanu cywilnego. W każdym usłyszeliśmy to samo. – Nie będzie problemów z tym imieniem. Skonsultowałam pytanie z kierowniczką i ona też nie widzi przeciwwskazań – poinformowała nas pracownica jednego z urzędów.

Aleksandra nie miała pojęcia, że imię jej syna może być problematyczne – Gdy wybieraliśmy imię kilka lat temu, nie myślałam, jakie będą z tego kwiatki. Wydawało mi się to normalną formą i zresztą nadal uważam, że to dwa różne imiona. Mój syn, chociaż jest już starszy, nadal nie rozumie, dlaczego niektórzy nazywają go jakimś "Jakubem". Robi wtedy wielkie oczy i pyta, kto to ten Jakub – wyznaje kobieta.

Pomimo kilku problemów Aleksandra jest zadowolona, że jej syn nosi takie imię. – Przez takie sytuacje myślę, że mój syn ma jakieś wyjątkowe imię, a on jest po prostu Kubą – puentuje.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl