Do naszych ogródków nadają się nie tylko drzewa i krzewy liściaste. Ważnym elementem naturalnej kompozycji są iglaki.
Do naszych ogródków nadają się nie tylko drzewa i krzewy liściaste. Ważnym elementem naturalnej kompozycji są iglaki.
Z krzewów zadomowiły się już:
- cisy - japoński, pospolity i pośredni;
- jałowce - chiński, płożący, pospolity, pośredni, rozesłany, sabiński, skalny, wirginijski;
- cyprysiki - groszkowy, Lawsona, nutkajski, tępołuskowy;
i żywotniki (tuje)- wschodni, zachodni i olbrzymi.
Z drzew iglastych często sadzimy:
- świerki - biały, pospolity, serbski;
- sosny - wejmutka, górska;
- jodły - balsamiczna, górska, koreańska, nikkońska, szlachetna;
- modrzewie - europejski, eurojapoński (szkocki) i polski.
Rzadziej w naszych ogródkach goszczą daglezje, metasekwoje czy choiny - górskie i kanadyjskie.
Warto poznać ich preferencje, żeby dobrać gatunki odpowiednio do warunków istniejących w naszym ogrodzie czy na działce:
· Cis pospolity (Taxus baccata) - długowieczne, iglaste, zimozielone drzewo lub krzew, wysokości do 20-30 m. Jest często sadzony w ogrodach i parkach. Spotyka się przy tym wiele odmian uprawnych o zróżnicowanym pokroju, wzroście i barwie (od ciemnej zieleni igieł po złoty). Najlepiej rośnie na glebach wapiennych, dostatecznie wilgotnych i głębokich. Jest wrażliwy na mrozy i suszę. Ze wszystkich naszych gatunków najlepiej znosi ocienienie.
· Cypryśnik błotny (Taxodium distichum) - drzewo dorastające w naturalnym środowisku nawet do 50 m (Ameryka Pn. i Śr.). Na zimę zrzuca miękkie, zielone igły. Wymaga wilgotnych, podmokłych gleb. Wytwarza korzenie oddechowe tzw. pneumatofory. Młode rośliny wymagają okrywania na zimę.
· Cyprysik groszkowy (Chamaecyparis pisifera) - drzewo dorastające do 20 m wysokości. Charakterystyczny czerwonobrązowy kolor kory, z wiekiem łuszczącej się długimi pasami. Zimozielony, ale nieodporny na duże mrozy i suszę. Wymaga gleb żyznych, o odczynie kwaśnym.
· Cyprysik nutkajski (Chamaecyparis nootkatensis) -„płaczący”. Dorasta do 3m wysokości. Gałęzie wyrastają od samej ziemi. Igły niebiesko-zielone. Rośnie na wszystkich rodzajach gleb, bez specjalnych wymagań wilgotnościowych. Lubi stanowiska słoneczne.
· Choina kanadyjska (Tsuga canadensis)- Kształt półkulisty, gałązki ułożone gniazdowo tworzą w środku zagłębienie. Rośnie bardzo wolno.
· Daglezja - Jedlica Douglasa (Pseudotsuga taxifolia) – najlepiej rośnie w słonecznych miejscach, w żyznej i wilgotnej glebie, w środowisku o dużej wilgotności powietrza. Bardziej odporna na suszę jest odmiana sina (Pseudotsuga taxifolia glauca).
· Głowocis pestkowaty (Cephalotaxus harringtonia) - ozdobny i owocowy zimozielony krzew iglasty, dorasta do 3 m wysokości. Pochodzi z centralnych Chin i Japonii. Dobrze rośnie w cieniu i w słońcu, w każdej przeciętnej glebie (nie suchej i nie zbyt mokrej), w Polsce zachodniej zimuje bez okrycia, na pozostałym obszarze powinien być okryty na zimę. W odmianach - japoński (Cephalotaxus drupacea), - chiński ( Cephalotaxus sinensis).
· Jałowiec chiński (Juniperus chinensis) - na jednej roślinie często występują dwa rodzaje liści - szpilkowate, kłujące igły młodociane i łuskowate, tępe igły dojrzałe. Jest odporny na suszę, ma małe wymagania glebowe - najlepiej rośnie na glebie ubogiej i piaszczystej, dobrze przepuszczalnej. Do dobrego wzrostu potrzebuje dużo światła. Odmiany od bardzo wąsko kolumnowych (20 cm średnicy) do szeroko rozłożystych
· Jałowiec łuskowy (Juniperus squamata) Odmiany: - niska, o intensywnie niebieskim zabarwieniu. Wzrost wolny, pokrój nieregularnej kopuły. Nadaje się do małych ogrodów skalnych. - rozłożysta, niska odmiana o niebieskawym zabarwieniu. Końce młodych przyrostów przebarwiają się na żółty kolor. Małe wymagania glebowe. - krzaczasty, o średnio silnym wzroście. Pędy główne rozłożyste, sztywno ustawione. Zabarwienie łusek srebrzystoniebieskie.
· Jałowiec skalny (Juniperus scopulorum) Odmiany: - wąsko stożkowa, gęsta, igły stalowoniebieskie. - wąsko stożkowa, szybko rosnąca, igły niebieskozielone.
· Jodła balsamiczna (Abies balsamea) - preferuje gleby ciężkie, wilgotne, kwaśne. Nie znosi dużych wahań temperatury, wcześnie też zaczyna wegetację wiosną, dlatego zaleca się sadzenie na stanowiskach półcienistych. Jest wrażliwa na zanieczyszczone powietrze miejskie. Bardzo wrażliwa na przesuszenie podłoża.
· Jodła koreańska (Abies koreana) - wolno rosnąca, szczególnie ozdobna ze względu na nietypowo rosnące do góry fioletowe szyszki, gałęzie ustawione wokół pnia w poziomych piętrach. Jest rośliną bardzo wymagającą. Dobrze rośnie w podłożu wilgotnym (w czasie długotrwałych susz może tracić igły i pędy, a nawet zasychać), kwaśnym do lekko zasadowego, na stanowisku słonecznym do lekko ocienionego, osłoniętym od wiatru. Wrażliwa na skażenie powietrza. W sprzedaży często występują mieszańce z jodłą Veitcha (Abies arnoldiana), wyglądające podobnie, ale rosnące szybciej;
· Jodła szlachetna (Abies procera Glauca) - jedna z najwyższych jodeł o stożkowatej koronie i strzelistym gładkim pniu, rośnie średnio wolno, ale dorasta do ok. 80 m; igły niebieskawe lub srebrzyste (forma błękitna). Lubi miejsca zaciszne, o dużej wilgotności powietrza. W miejskich zanieczyszczeniach i na suchych stanowiskach marnieje.
· Metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides) – drzewo światłolubne, dobrze rośnie na żyznych glebach. Ma delikatne, miękkie igły, które przebarwiają się jesienią, a na zimę opadają.
· Modrzew (Larix sp.) - należy do iglaków zrzucających igły na zimę. Charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu (szczególnie za młodu roczne przyrosty mogą przekraczać 1 m długości). Jest drzewem światłolubnym, nie boi się silnych mrozów, jest wyjątkowo odporny na działanie silnych wiatrów. Nie ma większych wymagań glebowych, jednak lepiej rozwija się na świeżej i umiarkowanie wilgotnej, żyznej glebie. Karłowe, wolno rosnące odmiany spotykane są w ogrodach najczęściej w formie piennej.
· Sosna górska (Pinus mugo) - karłowa odmiana - Kosodrzewina. Igły ciemnozielone. Dorasta do wysokości 1,2 m.
· Sosna wejmutka (Pinus strobus) – nie znosi suszy, dobrze rośnie na przeciętnych glebach w słonecznych miejscach. Ma bardzo dekoracyjne, delikatne igły.
· Świerk biały (Picea glauca) - krzew bardzo gęsty, zwarty, o wysokości 0,5-3,5 m. Lubi stanowiska słoneczne. Odmiany o różnej sile wzrostu i formie - stożkowe, kolumnowe i kuliste. Odmiany karłowate nadają się do ogrodów skalnych, małych ogrodów przydomowych lub do kompozycji w pojemnikach.
· Świerk kłujący (Picea pungens) - drzewo dorastające do 15 m wys. i ok. 4 m szer. o przyroście rocznym ok. 20 cm. Igły srebrzystoniebieskie. Polecany do różnych typów ogrodów. Cięte gałązki są wykorzystywane do kompozycji bukieciarskich.
· Świerk pospolity (Picea abies) - lubi stanowiska słoneczne. Ma zastosowanie w ogrodach skalnych, przydomowych itp. Małe drzewo dorastające do 10 m wys. o szeroko stożkowatym pokroju, o igłach krótkich, ciemnozielonych. Odmiana o pędach zwisających i płożących się, jasnozielonych.
· Świerk serbski (Picea omorika) –piękny świerk o wszechstronnym zastosowaniu dorastający do 25 m wysokości i do 4 m szerokości, przyrastający do 30 cm rocznie. Wąski, strzelisty pokrój uwidaczniający się u starszych drzew, gałęzie opadająco-wznoszące się (łukowato wygięte). Igły spłaszczone, dwubarwne. Może rosnąć na niezbyt urodzajnych, suchych glebach, w słonecznych miejscach.
· Żywotnik olbrzymi (Thuja plicata) – rośnie szybko na glebach żyznych, w wilgotnym środowisku. Może rosnąć w półcieniu. Nie lubi mrozu i suszy. Odmiany o różnym tempie wzrostu i pokroju kolumnowa, kulista, stożkowa, nadaje się na żywopłoty i na szpalery.
· Żywotnik wschodni (Thuja orientalis) - wolno rosnące, niewielkie drzewo lub duży krzew o regularnym, jajowatym pokroju. Osiąga 8-10 m wysokości, najczęściej wytwarza kilka pni. Preferuje dobrze nasłonecznione i osłonięte miejsca o dużej wilgotności powietrza. Wytrzymały na suszę, wrażliwy na mrozy, wymaga okrywania na zimę. Dobrze rośnie na glebach wilgotnych, zasobnych w wapń. Odmiana karłowa o pięknej, owalnej formie.
· Żywotnik zachodni (Thuja occidentalis)- drzewo lub krzew odporny na mrozy, nie brązowieje nawet w czasie srogiej zimy. W zależności od odmiany osiąga wysokość 1-10 m. Odmiany o różnym tempie wzrostu i pokroju - kolumnowe, stożkowe, kuliste. Dobrze rośnie na glebach żyznych, dostatecznie wilgotnych. Nadaje się na szpalery nieformowane, jak i na żywopłoty strzyżone oraz do pojedynczych nasadzeń
