Test Coopera - próba wytrzymałościowa. Czy warto go wykonywać?

Test Coopera to próba wytrzymałościowa, której celem jest określenie maksymalnej wydolności tlenowej, będącej podstawowym wyznacznikiem kondycji fizycznej. Polega on na 12-minutowym nieprzerwanym biegu w jak najszybszym tempie. Wpływ na interpretację wyników testu Coopera mają wiek i płeć biegacza.

Test Coopera to biegowa próba wytrzymałościowa opracowana przez Kennetha Henrego Coopera - amerykańskiego lekarza i fizjologa, który w latach 70. ubiegłego wieku pracował dla NASA. Uznawany jest on powszechnie za propagatora aktywności fizycznej, a także, co ciekawe, za twórcę aerobiku.

Pierwotna wersja tego testu polega na nieprzerwanym 12-minutowym biegu w jak najszybszym możliwym tempie.

Test Coopera ma na celu zmierzenie maksymalnej wytrzymałości krążeniowo-oddechowej, czyli tzw. pułapu tlenowego (VO2max). Test ten bez przeszkód mogą wykonać osoby powyżej 13. roku życia, które są aktywne fizycznie zarówno na poziomie rekreacyjnym, jak i wyczynowym.

Próba wytrzymałościowa zdecydowanie nie jest polecana osobom, które dopiero zaczynają swoją przygodę z bieganiem, ponieważ może być zbyt dużym obciążeniem dla ich organizmu. Co istotne, test Coopera należy przeprowadzać na równej, płaskiej i utwardzonej powierzchni. Najlepiej sprawdzi się 400-metrowa bieżnia na stadionie lekkoatletycznym.

W ramach ciekawostki można podać, że powstało wiele wariantów testu Coopera, m.in. marszowy, rowerowy i pływacki.

Próba wytrzymałościowa to rozwiązanie nie dla wszystkich. Zdecydowanie nie jest to opcja dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z bieganiem. Przed przystąpieniem do Testu Coopera konieczne jest wcześniejsze przygotowanie treningowe. Najlepiej odbyć cykl zajęć biegowych 4-6 tygodniowy po 3 razy na tydzień. Jest to konieczne, ponieważ próba wytrzymałościowa to ok. 12-minutowy bieg w bardzo szybkim tempie.

Bezpośrednio przed przystąpieniem do testu Coopera należy zadbać zarówno o swój stan fizyczny, jak i psychiczny. Zaleca się wykonanie krótkiej (ok. 10-minutowej) rozgrzewki. W przeciwnym razie można nabawić się kontuzji. Do biegu należy przystąpić skoncentrowanym i wyciszonym.

Próbę wytrzymałościową należy przeprowadzić na równym, płaskim i utwardzonym podłożu - najlepiej na bieżni tartanowej na stadionie lekkoatletycznym. Trasę najlepiej oznaczyć chorągiewkami rozmieszczonymi co 50-100 m. Minutę przed końcem biegu prowadzący powinien zasygnalizować zbliżający się koniec biegu.

Po ukończonym biegu należy zmierzyć swój wynik przez: liczbę okrążeń pomnożyć przez długość okrążenia i do uzyskanego wyniku dodać odległość pokonaną w niedokończonym okrążeniu. Na samym końcu należy odnaleźć swój wynik w tabeli. O niezbyt dobrej kondycji świadczy wynik poniżej “przeciętnego”.