Wschodnie sztuki walki. Który rodzaj sztuki walki wybrać?

Najpopularniejsze sztuki walki wywodzą się ze Dalekiego Wschodu - Japonii, Chin, Korei czy Tajlandii. Podstawową zasadą wschodnich sztuk walk nie jest sama walka, a mądre posługiwanie się siłą. Którą sztukę walki z krajów wschodu najlepiej trenować?

Sztuki walki są sposobami walki wręcz, w których czasem używa się broni białej. Nauka sztuk walki opiera się na ćwiczeniu umiejętności samokontroli, kontrolowaniu agresji, samoobrony, redukcji strachu oraz poprawy wydolności organizmu.

Wschodnie sztuki walki to również filozofia jej twórców, która poza ćwiczeniem siły zawodników, kształtuje ich charakter.

Kung fu to sztuka walki, która wywodzi się z Chin. W krajach zachodnich zdobyła popularność dzięki słynnym filmom z Brucem Lee w roli głównej.

Kung fu kształtowało się głównie w trzech ośrodkach: Klasztorze Shaolin, Klasztorze Wudang i w Syczuańskim Ośrodku w Emei. Ruchy wykonywane przez wojowników kung fu przypominają ruchy wykonywane przez dzikie zwierzęta, dlatego też nazwy stylów walki, to np.: Styl Białego Żurawia, Tygrysa czy Żmii.

Aikido to sztuka walki wywodząca się z Japonii, której twórcą był Morihei Ueshiba. Jest to sztuka walki nastawiona na samoobronę. Zakłada się, że jeśli przeciwnik nie rozpocznie ataku, walka się nie odbędzie.

W aikido ważne jest zsynchronizowanie ruchu z oddechem, co pozwala wyzwolić z ciała energię. Celem trenowania aikido nie jest zdobycie siły do pokonywania przeciwnika, ale rozwój moralny i osobowościowy. Trenowanie aikido zakłada wypracowanie szacunku do współzawodnika i nauczyciela, a także odwagi i skromności.

Tai chi wywodzące się z Chin często nie jest traktowane jako sztuka walki, ale rodzaj gimnastyki medytacyjnej. Wynika to z powolnych i refleksyjnych ruchów wykonywanych podczas treningów. Celem tai-chi jest utrzymanie dobrej kondycji ciała oraz zachowanie harmonii między duszą i ciałem. Tai-chi ze względu na swój powolny i relaksacyjny charakter zaleca się przede wszystkim seniorom, a także osobom żyjącym w stresie.

Twórcą judo był Japończyk Jigoro Kano. Głównym założeniem judo jest doskonalenie samego siebie oraz ćwiczenie szybkości i zwinności. Trenowanie judo zaleca się dzieciom i młodzieży, ponieważ ta sztuka walki wyrabia u zawodników samodyscyplinę, uczy zasad fair play i zabrania poniżać przeciwnika.

Karate to sztuka walki stworzona w japońskiej Okinawie. Celem karate jest samoobrona bez użycia broni. Słowo karate oznacza puste dłonie. Podstawą walki w karate są wyprowadzane ciosy w postaci kopnięć i uderzeń. Ciosom towarzyszy charakterystyczny okrzyk, który ma dodawać mocy i dezorientować przeciwnika. Podobnie jak inne sztuki walki, poza siłą, kształtuje charakter.

Muay Thai wywodzi się z Tajlandii. Ten rodzaj sztuki walki został spopularyzowany w XX wieku pod nazwą tajski boks. Początkowo muay thai było powiązane z religią i walkę rozpoczynano modlitwą do bogów.

W tej sztuce walki wykorzystuje się kopnięcia kolanami i łokciami oraz podcinanie nóg. Obecnie zawodnicy muay thai korzystają z ochraniaczy oraz rękawic bokserskich, co ma zwiększyć bezpieczeństwo podczas walk.

Taekwondo to sztuka walki pochodząca z Korei. Stworzona została w celach militarnych, co zmieniło się w ubiegłym stuleciu. Adepci taekwondo muszą stosować się do zasad, które nakazują im grzeczność, rzetelność, wytrwałość, odwagę, uprzejmość oraz samokontrolę. Walka odbywa się przy pomocy rąk i nóg, a celem treningów jest poprawa kondycji fizycznej.