Jak wspierać w chorobie onkologicznej? Rusza kampania "Miłość? Pewnie! Ale zdrowie przede wszystkim!"

Ruszyła III odsłona Ogólnopolskiej Kampanii Społecznej Diagnostyka jajnika pod hasłem: Miłość? Pewnie! Ale zdrowie przede wszystkim! Ambasadorami akcji został znany aktor serialu „M jak Miłość” Krystian Wieczorek, z żoną – Marią. Mężczyzna w roli ambasadora, ma zwrócić szczególną uwagę na otwartość pomiędzy partnerami w sprawach zdrowia intymnego. Okazuje się bowiem, że z badań firmy IQS, przeprowadzonych na zlecenie Kwiatu Kobiecości, co dziesiąty mężczyzna w ogóle nie jest wprowadzany w temat zdrowia intymnego swojej partnerki, a co gorsze, połowa z badanych mężczyzn w ogóle nie wie, jakie badania profilaktyczne należy wykonać w kierunku nowotworów kobiecych.

Milena Dzienisiewicz, psychoonkolog, ekspert tegorocznej kampanii wyjaśnia, czym jest wsparcie partnera w chorobie onkologicznej:

- Od partnera otrzymamy przede wszystkim wsparcie emocjonalne, które polega na obecności, rozmowie, stworzeniu przestrzeni do uwolnienia emocji (krzyk, żal) a także pomoc w postaci dotyku, bliskości – przytulenia się, trzymanie za rękę, inne czułe gesty. Jest to rodzaj wsparcia, który dla kobiet jest szczególnie ważny. Istnieje również wsparcie zadaniowe, które polega na robieniu codziennych czynności. I być może na pierwszy rzut oka to mało istotne wsparcie, bo jest to z reguły odciążenie od spraw codziennych, a więc robienie zakupów, sprzątanie, odwożenie do lekarza.

Rodzaj udzielanego wsparcia, jakie daje mężczyzna partnerce może być uzależnione od kilku czynników, wśród których są między innymi: uwarunkowania społeczne (jakie wychowanie nasz partner otrzymał w domu, czy widział w jaki sposób mężczyźni w rodzinie okazywali wsparcie partnerkom), wcześniejsze relacje z kobietami, osobowość, poziom wrażliwości, empatia a także relacja jaka panuje w danym momencie między partnerami.

Więcej informacji na temat kampanii na stronie www.kwiatkobiecości.pl

Warto byłoby, żeby partnerzy przede wszystkim rozmawiali ze sobą i mówili otwarcie o swoich oczekiwaniach w zakresie wsparcia. Będzie to niezwykle pomocne, szczególnie kiedy czekają ich trudne chwile w chorobie.

Rak jajnika to choroba, która niesie w sobie ogromny potencjał dramatu, cierpienia, a związane jest to w dużym stopniu z późną diagnozą tej choroby, najczęściej jest ona już w zaawansowanym stadium. Dlaczego tak się dzieje? Nazywany „cichym zabójcą” nowotwór jajnika wywiera pewne piętno. I najgorsze jest to, że on wcale do końca nie jest taki „cichy”. Jest trudny do zdiagnozowania. Często kobiety, które chorują na raka jajnika, są w okresie menopauzalnym, pomenopauzalnym i mogą mieć również inne schorzenia, w tym dolegliwości żołądkowo-jelitowe. A ponieważ w większości właśnie dotyczą takiego dyskomfortu w obrębie tych obszarów, m.in. wzdęcia brzucha, jego powiększenie, długimi tygodniami a nawet miesiącami krążą wśród lekarzy internistów, lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej.

Bardzo rzadko trafiają do specjalistów – ginekologów. Zresztą choroba może być rzeczywiście bardzo dyskretna nawet podczas dokładnego badania ginekologicznego i nie zawsze jesteśmy w stanie, nawet przy pomocy dostępnych dzisiaj narzędzi, zdiagnozować bardzo wcześnie nowotwór raka jajnika, bo te jajniki nie są powiększone. W badaniach obrazowych nie diagnozujemy struktury tego narządu, tylko jego wielkość, czy są jakieś elementy, które mogą dawać informacje o tym, że coś się dzieje w jajniku. To bardzo dyskretne zmiany.

Faktycznie u kobiet, które mają przewlekłe problemy żołądkowo-jelitowe każdy lekarz, czy to internista, czy to lekarz ogólny musi mieć świadomość, że tak również może zaczynać się choroba ginekologiczna, w tym - rak jajnika. I jeśli po tygodniu, czy dwóch, leczenie nie przynosi efektu, to taka osoba musi być skierowana na badanie ginekologiczne. To również dotyczy wiedzy kobiet: jeśli ma dolegliwości żołądkowe i lekarz zapisał lekarstwa, które nie dają spodziewanego efektu, to musi poprosić o skierowanie do ginekologa.

Naturalną jest rzeczą, że wszystkie choroby, w tym również choroby nowotworowe, mają tło genetyczne. Duża część elementów genetycznych wynika z tzw. predyspozycji rodzinnych. Coraz więcej mutacji odpowiada za przekazy rodzinne. Mutacje w genach BRCA1 czy BRCA2 przekazywane są najczęściej. Są też i inne zespoły. Zespoły, które wynikają z predyspozycji mężczyzn w rodzinie do nowotworów urologicznych, czy chociażby jelita grubego. Często dobrze zebrany wywiad genetyczny przez lekarza, może pokazać w którym kierunku powinny być skierowane działania diagnostyczne.

Niestety nie jest to powszechną zasadą. Lekarze zbierają informacje na temat choroby a nie pytają, czy w najbliższej rodzinie, 1-szego i 2-giego stopnia pokrewieństwa, występowały nowotwory, jakiego rodzaju itd. A to jest bardzo istotne. Testy genetyczne pozwalają w bardzo wielu przypadkach określić predyspozycje, jak również określić, jak postępować. Bo są pewne nieprawidłowości w systemie genetycznym organizmu, które, poprzez naprawienie, można wykorzystać do terapii. Predyspozycje genetyczne każdego z nas, mówię o indywidualnej osobie, predysponują nas do doboru na przykład dawki leku, czy zastanowienia się, będzie on skuteczny.