"Jestem kochliwa". Małgorzata Niemirska o miłości

Chciała zostać primabaleriną, a została aktorką. Do serialu trafiła przez przypadek – ekipa filmowa w warszawskich liceach, poszukiwała nastolatki, która byłaby przeciwieństwem delikatnej i romantycznej Poli Raksy, czyli ekranowej Marusi. Niemirska od razu wydała się idealną kandydatką do roli Lidki.

Zobacz także: Nie chcą oglądać nagich dzieci na plaży. Wiemy dlaczego...

To miała być krótka przygoda, tymczasem przez siedem lat Niemirska praktycznie nie opuszczała planu. Nawet maturę zdawała w przerwie między zdjęciami, grała podczas studiów i kiedy zaczęła pierwszy rok pracy w teatrze.

- Siedem lat młodości w tych samych butach, furażerce, mundurze – to się mogło znudzić. Do tego wyjazdy na poligony, wcale nie było łatwo. Nie miałam życia – mówiła w rozmowie z "Rzeczpospolitą". Potem, na długo wpadła do szufladki.

Zobacz także: "Rozwód był dla mnie jak jątrzenie niezagojonej rany". A może jednak rozwód może być bezbolesny?

Ambitna aktorka, nigdy nie kryła, że praca jest dla niej ogromnie ważna. Ale nigdy nie stawiała jej na pierwszym miejscu.

- Jestem kochliwa. Nie umiem żyć bez miłości – mówiła – Dlatego nigdy nie byłam sama. Kiedy kończyła się jedna miłość, zaraz przychodziła kolejna – mówiła o swoim życiu prywatnym.

Na studiach wyszła za mąż, za Andrzeja Makowieckiego. Szybko jednak pożałowała pochopnie podjętej decyzji, zwłaszcza gdy na planie spektaklu "Desperaci" poznała Marka Walczewskiego.

- Przez dwa odcinki nie było nic między nami, a przy trzecim doszło do eksplozji uczuć, oświadczyłem się błyskawicznie i zostałem przyjęty - wspominał później aktor.

Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że oboje byli wówczas w związkach małżeńskich. Wybuchł skandal, a wiele osób z branży odwróciło się od nich.

- Marek nie sprawiał wrażenia osoby zajętej – tłumaczyła później Niemirska w rozmowie z Gazetą Wyborczą. – Wyjechał przecież z Krakowa, a w Warszawie prowadził tryb życia niewskazujący na to, że jest żonaty. Tego tematu nie było między nami. Ja o tym, że on jest żonaty i z kim, dowiedziałam się, kiedy już było za późno.

Uczucie, które ich połączyło, było tak silne, że nie umieli się mu opierać.

- Myślę, że większym grzechem byłoby się nam rozstać, patrząc z perspektywy na to, czym byliśmy dla siebie – mówiła aktorka. Oba rozwody przeprowadzono szybko i bezboleśnie, a w grudniu 1974 r. Niemirska i Walczewski wzięli upragniony ślub. Cichy i szybki, między próbą a przedstawieniem teatralnym, wyłącznie w towarzystwie świadków.

Od tamtej pory byli nierozłączni. - Niektórzy mówią, że to okropne być z jednym człowiekiem i w domu, i w pracy, bo my przecież graliśmy w jednym teatrze, często w jednej sztuce. Ale nie czuliśmy przesytu – dodała.

Zapewniała też, że nie tylko się kochali, ale przede wszystkim stali się dla siebie najlepszymi przyjaciółmi, wspierali się w najtrudniejszych chwilach. Chcieli założyć rodzinę. Niestety dzieci mieć nie mogli.

- Przeżyłam szereg ciężkich zabiegów, byłam taką recydywą szpitalną, ale na nic to się zdało. Ktoś tam rodzi szesnaste z kolei, nie chcąc ich mieć, a ktoś nie ma ani jednego. Tak widocznie miało być – mówiła Niemirska.

W 1994 r. Niemirska z niepokojem zauważyła, że z jej mężem dzieje się coś niedobrego. Miał coraz większe kłopoty z pamięcią, w pracy zaczął zapominać wyuczony tekst. Diagnoza lekarska nie pozostawiła żadnych wątpliwości: Alzheimer. Mąż aktorki zmarł 26 maja 2009. Niedługo potem pochowała mamę.

Zapraszamy na grupę FB - #Wszechmocne. To tu będziemy informować na bieżąco o terminach webinarów, wywiadach, nowych historiach. Dołączcie do nas i zaproście wszystkie znajome. Czekamy na was!

Chętnie poznamy wasze historie, podzielcie się nimi z nami i wyślijcie na adres: wszechmocna_to_ja@grupawp.pl