Pozycja siedząca sprzyja rozwojowi niemowląt
Małe dzieci utrzymujące pozycję siedzącą mają lepsze warunki do nauki poprzez eksplorowanie otoczenia - przekonują amerykańscy naukowcy na łamach czasopisma "Developmental Psychology".
16.12.2012 | aktual.: 16.12.2012 22:46
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Małe dzieci utrzymujące pozycję siedzącą mają lepsze warunki do nauki poprzez eksplorowanie otoczenia - przekonują amerykańscy naukowcy na łamach czasopisma "Developmental Psychology". Badacze z North Dakota State University i Teaxas A&M University zauważyli, że pięcio- i sześciomiesięczne niemowlęta, które potrafią samodzielnie siedzieć lub mogą utrzymać taką pozycję ciała dzięki wsparciu mają większe możliwości rozwoju poznawczego.
Pozycja siedząca ma przykładowo ogromny wpływ na naukę zdolności odróżniania poszczególnych obiektów, co stanowi "ważną część rozwoju poznawczego człowieka", podkreśla dr Rebecca J. Woods, jedna z autorek badania. Dzieci pozostające w takiej pozycji mają bowiem większe pole manewru dla samodzielnego testowania różnic i podobieństw między przedmiotami z otoczenia niż niemowlęta leżące. Mogą z łatwością patrzeć na przedmioty, dotykać ich i wkładac do buzi, dzięki czemu zbierają informacje, które pozwolą im później na odróżnienie jednego obiektu od drugiego.
"Przewagę mają 6,5-miesięczne dzieci, które potrafią siedzieć bez wspomagania, co sprawia, że łatwiej im sięgać po obiekty, chwytać je i dokonywać manipulacji z ich użyciem. Jeśli dziecko nie musi koncentrować się na utrzymaniu równowagi, jego uwaga może być skierowana na eksplorowanie obiektu" - wyjaśnia dr Woods.
Jednak naukowcy zauważyli, że niemowlętom, które nie potrafią jeszcze samodzielnie siedzieć, można zapewnić podobne możliwości odkrywania otoczenia i uczenia się, jeśli zaoferuje im się wsparcie w utrzymaniu pozycji siedzącej. Dzieci muszą być tak asekurowane, aby czuły się w pełni zabezpieczone przed upadkiem.
Badacze sugerują również, że niemowlęta, które zbyt późno zaczynają samodzielnie siedzieć mogą przegapić wiele przydatnych doświadczeń edukacyjnych, które zaważą na ich późniejszym ogólnym rozwoju.
(PAP/ma)