joanna boj

Maria ma dwójkę dzieci, Anię i Janka. Ania to świetna uczennica, jest zdolna i pilnie się uczy. Janek z kolei ma bardzo słabe stopnie, chodzi ciągle na wagary i ledwo zdaje z klasy do klasy. Maria i jej mąż Tomasz nie mogąc sobie już nim poradzić stwierdzili, że wyślą go do psychologa.

Mózg, który bez przerwy działa w naszej czaszce, to efekt milionów lat ewolucji. Najstarsze jego części są bardzo podobne do tego, co w głowie ma na przykład wygrzewająca się na słońcu jaszczurka.

"Właściwie to miałem dobre dzieciństwo. Miałem dach nad głową, ubrania, jedzenie, edukację. Nikt mnie nie bił. Ale wciąż mi czegoś brak. Jakaś trudna do opisania emocjonalna pustka wewnętrzna. Szukam szczęścia, w pracy, w relacjach, ale nie mogę go znaleźć, mimo że bardzo chcę".

Czterech jeźdźców relacyjnej apokalipsy, czyli sygnałów, które są symptomem lub zapowiedzią kłopotów w związku, to krytycyzm, pogardliwość, postawa obronna i odcinanie się. Wg badań Johna Gottmana, szczególnie niebezpieczne jest pogardliwe odnoszenie się partnerów wobec siebie.

Doktor John Gottman, światowej klasy badacz psychologii par, przez wiele lat w swoim laboratorium obserwował sposób, w jaki ludzie komunikują się między sobą w związkach. Stwierdził, że kilka konkretnych rodzajów zachowań pozwala z bardzo wysokim prawdopodobieństwem przewidzieć, czy dana relacja przetrwa, czy rozpadnie się.

Wspólne życie składa się z wielu drobnych interakcji każdego dnia. Partnerzy przeżywają swoje trudy i obciążenia, ale liczą na wsparcie i obecność tej drugiej osoby. Zbyt często nie doceniamy tych drobnych gestów i pozwalamy na erozję zaufania, co jest destrukcyjne dla relacji.

Otwartą agresję dość łatwo rozpoznać, może być wyrażona werbalnie w formie przekleństw, wyzwisk czy gróźb. Fizyczna agresja też jest raczej nie do pomylenia z niczym innym. Jednak w psychologii funkcjonuje jeszcze termin "bierna agresja", który odnosi się do takich zachowań, u których podłoża leży złość, ale nie jest ona wyrażona wprost.

Jak to się dzieje, że niektórzy ludzie wydają się być generalnie zadowoleni z siebie i swoich relacji, a inni wciąż przeżywają lęk, niepokój czy wątpliwie przyjemne zabawy w tzw. przyciąganie-odpychanie w związkach?

Silna kobieta świetnie radzi sobie sama. Ma dobrą pracę, jest przebojowa i kreatywna. Spotyka się ze znajomymi, lubi wyjeżdżać na ekscytujące wakacje i dąży do realizacji swoich marzeń. Jest atrakcyjna dla mężczyzn, ale niestety często trafia na niedostępnych "wilków", którzy są niechętni stałym związkom. Jeśli spotka faceta dobrego, czułego i kochającego, to sama nie wie jak, ale prędzej czy później przestaje być nim zainteresowana. Co siedzi w środku silnej kobiety, że tak się dzieje?

Nie przepada za rozmowami telefonicznymi, sprowadza je do wymiany informacji. Woli siedzieć z nosem w gazecie czy książce, zamiast porozmawiać o drobnostkach życia codziennego. Na imprezę trzeba go ciągnąć wołami, po dwóch godzinach daje znaki (lub pokazuje miną), że chciałby już wracać do domu.

Wszyscy chcemy być szczęśliwi. To oczywiste, chcemy czuć się dobrze i być zadowoleni ze swojego życia. Ale czy poszukiwanie szczęścia, sposobów na jego osiągnięcie, ciągłe myślenie o szczęściu - wzmacniane jeszcze dodatkowo przez media i promowane książki - faktycznie powoduje, że czujemy się lepiej?

Pierwsze skojarzenie, które przychodzi do głowy na hasło "święta", to rodzina. A z rodziną, jak wiadomo, najlepiej wychodzi się na zdjęciu... Bombardowani idyllicznymi wizjami rodzinnych świąt frustrujemy się i spinamy, myśląc sobie, że kolejnej tyrady politycznej wujka Heńka czy kąśliwych uwag babci Zosi w tym roku już nie wytrzymamy.

Depresja jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. I choć jej intensywność może być u różnych osób i w różnych okresach odmienna, nie należy mylić jej z "chandrą", "gorszym dniem" czy zwyczajnym smutkiem.

Często zastanawiamy się, dlaczego jedne relacje są trwałe, a inne szybko się rozpadają. Dlaczego akurat ta para wydaje się tak dobrze zgrana, a innym jest trudno? Również badacze psychologii od lat głowią się nad tymi zagadnieniami, szukając wciąż odpowiedzi.

Leżysz w łóżku, próbując zasnąć. Nic z tego. Po głowie krążą myśli. Wspomnienia z przeszłości, powtórki dialogów, scenariusze przyszłości, często wzbudzające niepokój. Siedzisz nad zadaniem w pracy. Po głowie znów krążą myśli, utrudniając skupienie.

Każdy dorosły człowiek ma w swoim wnętrzu część psychiki, którą nazywamy wewnętrznym dzieckiem. Dziecko to często jest aspektem, który został poważnie zraniony w dzieciństwie, a w dorosłym życiu często jest zaniedbywany.

W zdrowym ciele zdrowy duch, jak mówi stare przysłowie. Okazuje się, że mądrość naszych przodków potwierdzana jest kolejnymi badaniami. Regularny wysiłek wpływa pozytywnie nie tylko na wiele aspektów zdrowia fizycznego, ale również poprawia jakość samopoczucia jak i samą strukturę mózgu.

Życie pełne jest trudnych doświadczeń, z którymi musimy sobie radzić, stresu, który staramy się ograniczyć i mniejszych lub większych nieszczęść. Nasz mózg wyewoluował w taki sposób, że intensywniej odbieramy negatywne doświadczenia i łatwiej zwracamy na nie uwagę.

W naszym życiu mierzymy się z różnego rodzaju stratami. Od w miarę drobnych, takich jak niezrealizowany wyczekiwany wyjazd czy utrata ciekawej okazji zawodowej, bo nie udało się zareagować na czas, aż do poważnych - rozpadu małżeństwa czy śmierci bliskiej osoby.

Większość z nas zna to uczucie, kiedy stres i napięcie nie pozwalają spokojnie usiedzieć w miejscu i zajmować się swoimi sprawami. "Nosi mnie". Zdarza się wtedy, że nie do końca świadomie lądujemy w kuchni w poszukiwaniu "czegoś dobrego".