Tajski boks. Historia i charakterystyka sztuki walki z Tajlandii

Tajski boks to sztuka walki wywodząca się Tajlandii. Jest to sport walki nie bez powodu nazywany “sztuką ośmiu kończyn”. W tej sztuce walki kładzie się nacisk na walkę w klinczu z wykorzystaniem uderzeń kolanami i łokciami.

Walka według zasad boksu tajskiego jest bardzo widowiskowa, ale zarazem brutalna, ponieważ celem zawodników jest szybki nokaut przeciwnika. W tajskim boksie, odmiennie niż w innych sztukach walki, technika spychana jest na dalszy plan. W tajskim boksie liczy się przede wszystkim umiejętność zadania takiego ciosu, który powali przeciwnika na ring.

Zakłada się, że tajski boks pochodzi z Tajlandii, jednak w rzeczywistości nie istnieją żadne źródła, które by tę informację potwierdzały. Nie ulega jednak wątpliwości fakt, że to właśnie w Tajlandii ten rodzaj sztuki walki rozwinął się tak dalece, że został mianowany sportem narodowym tego kraju.

Początki rozwoju starożytnego muay thai datuje się na wczesny XIII wiek. Wedle źródeł archeologicznych, czterech wojowników Jutubaht przy wykorzystaniu zasad muay thai chroniło króla. Na rozwój tajskiego boksu wpłynęło chińskie Wushu, z którego zaczerpnięto techniki uderzeń wykonywane z wyskoku. Pod koniec XIX wieku otwarto w Tajlandii wydziały wychowania fizycznego na nowych akademiach wojskowych. Wśród zajęć obowiązkowych znalazł się tajski boks, który praktykowano dwa razy w tygodniu przez półtorej godziny.

Do końca XIX wieku wykształciły się stosunkowo jednolite ringowe reguły tajskiego boksu. Dzisiejszy tajski boks jest typowo ringowym sportem walki. Formuła walki opiera się na pełnym kontakcie, w którym zadaje się ciosy z maksymalną siłą. W Polsce natomiast tajski boks uprawia się od lat 90. ubiegłego stulecia.

Tajski boks jest zaliczany do stylu walki rozgrywanego w stójce. Jest jednym z brutalniejszych i bezwzględnych rodzajów walk. Podczas walki można używać łokci, kolan, pozwala się na wszelkie rodzaje kopnięć, które łączy się z wyskokami i podcięciami. W tajskim boksie istotną rolę spełnia klincz, czyli walka w pełnym zwarciu. Klincz jest elementem, po którym właściwie rozpoznaje się tajski boks.

Pozycja w trakcie walki głównie jest frontalna, a ręce trzyma się szerzej niż w bokserskiej gardzie. W tajskim boksie pozwala się na wiele, zabronione są jednak rzuty, które stosuje się na przykład w judo. W boksie tajskim nie praktykuje się walki parterowej, dźwigni czy duszeń.

Tajski boks nie należy do najłatwiejszych sztuk walki. Uprawianie tej dyscypliny sportowej, nawet w jej amatorskim wymiarze, wymaga od zawodnika ogromnej siły fizycznej i psychicznej. Dlatego tajski boks zaleca się przede wszystkim osobom, które mają doświadczenie w treningach siłowych.

Jest to sztuka walki, w której najlepiej odnajdą się osoby, które lubią w sporcie dynamikę, szybkość i błyskawiczne reakcje. Tajski boks będzie również idealnym rozwiązaniem dla osób, które chcą schudnąć, a jednocześnie poprawić koordynację ruchową.