Wyznała, że nie może mieć dzieci. Przykre, co zrobił prowadzący kurs

Narzeczeni pragnący stanąć przed ołtarzem i powiedzieć sakramentalne "tak", muszą liczyć się z tym, że konieczne będzie zdobycie zaświadczenia o odbyciu nauk przedmałżeńskich.

Kobiety, które mają za sobą takie kursy, często przyznają, że były one większym wyzwaniem, niż organizacja samego ślubu. W ich trakcie musiały słuchać o zakazanej antykoncepcji, "płaczącej macicy" i ciężkim grzechu, jak prowadzący nauki oraz księża nazywają seks przed ślubem.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Julita pobierała nauki przedmałżeńskie w maju tego roku. Ślub wzięła już w innej parafii m.in. ze względu na zachowanie księdza. W trakcie samego kursu nasłuchała się wielu rzeczy, które ją mocno zdziwiły. Dodaje, że już samo to, jak wyglądało życie osób prowadzących nauki, mówiło wiele.

- Organizatorzy sami momentami potrzebują pomocy. Ich teorie o nagłym oświeceniu przez Boga to jedno. Prawie każda z tych par prowadzących ma za sobą rozwód - wyznaje.

Rozmówczyni Wirtualnej Polski uczestniczyła w ośmiu spotkaniach - po 1,5 godziny każde. Co dokładnie działo się na kursie?

- Usłyszeliśmy, że przed ślubem nie powinniśmy mieszkać razem, bo po jego zawarciu poznamy się na nowo. Mieliśmy też czytać książki pisane przez księży, ponieważ oni mają rację - wymienia.

Zobacz też: Mieli trójkę dzieci i 20 lat stażu. Dostali "rozwód kościelny"

Najbardziej zdumiewająca okazała się jednak lekcja, na której został poruszony temat dzieci. Kursanci usłyszeli, że jedynym słusznym sposobem planowania rodziny, który nie wywoła "złego spojrzenia Boga", jest stosowanie metody kalendarza.

- "Jak Bóg chce, to będą dzieci", nieważne czy chore czy nie, ale powinniśmy się poświęcać dla dobra Kościoła. Seks z zabezpieczeniem został nazwany ciężkim grzechem - wspomina Julita.

Ksiądz również zaskoczył rozmówczynię Wirtualnej Polski. Spytał bowiem obecne na jednym ze spotkań przyszłe panny młode, które z nich chcą, aby do ołtarza poprowadził je ojciec.

- Rękę podniosłam ja i jeszcze kilka kobiet. Duchowny powiedział, że to grzech, ponieważ moment prowadzenia panny młodej do ołtarza przez ojca nie jest elementem naszej religii - przywołuje sytuację sprzed kilku miesięcy.

Julita przyznaje, że z nauk przedmałżeńskich nie wyniosła nic sensownego. Choć uważa, że nie każdy przedstawiciel Kościoła jest zły, sama na swojej drodze nie spotkała zbyt wielu życzliwych osób. - Ślub kościelny wzięłam dla siebie. Na naukach przedmałżeńskich powinno być więcej o realnym życiu, jego wartościach, ale i trudnościach dnia codziennego, a nie o tym, czy w naszym związku jest ktoś jeszcze. Mnie te nauki zirytowały, nic więcej - podkreśla. 

Jowita przyznaje, że przejście przez nauki przedmałżeńskie było dla niej najtrudniejszym niż przygotowania do samego ślubu. Podkreśla, że gdyby nie rodzina i mąż, nie zdecydowałaby się na ceremonię w kościele. Już na pierwszym spotkaniu z parą, która prowadziła kurs, na tapet zostało wzięte planowanie rodziny.

- Moim zadaniem było założenie i dokładne prowadzenie dzienniczka swojego cyklu. Zapytano też, czy wiemy, czym jest okres. Przyszłe panny młode zaczęły tłumaczyć, ale im przerwano. Usłyszałyśmy wówczas, że "to płacz macicy, bo nie zaszłyśmy w ciążę". Oczywiście pojawił się też wykład o tym, jak szkodliwe i grzeszne jest stosowanie wszelkich zabezpieczeń, a tabletki antykoncepcyjne zabijają dzieci - tłumaczy 32-latka.

W przeciągu serii spotkań, po ok. dwie godziny każde, nie zabrakło wykładów na temat pożycia małżeńskiego. Jowita jeszcze nie raz usłyszała, że wraz z przyszłym mężem nie powinni się zabezpieczać.

- Najmłodszych kursantów straszono, że seks przed ślubem jest ciężkim grzechem. Najgorzej jednak mieli narzeczeni, którzy przyznali się, że mają już dziecko. Prowadzący dosłownie zamarli. Zaczęła się kolejna "pogawędka", w jakim grzechu żyją. Było im to wypominane do końca trwania nauk - dodaje.

Ania, gdyby wiedziała, w jaki sposób wyglądają nauki przedmałżeńskie, nie zdecydowałaby się na ślub kościelny. Prowadzący "takie farmazony gadał", że trudno jej było uwierzyć w to, co słyszy. Najbardziej uderzające były rozmowy o planowaniu ciąży.

- Między spotkaniami mieliśmy za zadanie przeprowadzić obserwacje z pomiarem temperatury. Nic mi się nie zgadzało, ponieważ po pokonaniu nowotworu mam rozregulowane hormony, do tego cierpię na PCOS. Powiedziałam, że u mnie te metody nie będą się sprawdzać. Dowiedziałam się wówczas, że robię coś nie tak, bo jakbym dobrze obserwowała, to wszystko byłoby tak, jak powinno - wspomina.

Jak dodaje, później wraz z przyszłym panem młodym musieli podpisać protokół. Wypełnienie dokumentu zajęło dwie godziny - zawierał bowiem wiele mocno prywatnych pytań. Jedno z nich dotyczyło płodności.

- Przyznałam, że mam problemy zdrowotne, mogę być niepłodna i prawdopodobnie nie będę mieć dzieci. Jaka była pierwsza reakcja prowadzącego nauki? Od razu zwrócił się do mojego przyszłego męża: "Czy panu taka sytuacja odpowiada? Bo wie pan, to jest podstawa do stwierdzenia nieważności!". Zero jakiegokolwiek komentarza w moją stronę, najważniejsze, co pan uważa - wyznaje Anna.

Rozmówczyni Wirtualnej Polski przywołuje spotkanie ze starszą parą, z wieloletnim małżeńskim stażem, która mówiła m.in. o tym, że potomstwo jest darem z niebios i nie ma czegoś takiego, jak "dobry czas na dziecko".

- Naturalne planowanie rodziny to oddanie losu w ręce Boga, bo on wie najlepiej. Jak się jemu zawierzy to i finanse i pomoc się znajdą, a obowiązkiem katolika jest duża rodzina. To małżeństwo wychowało pięcioro dzieci. Podkreślało, że duża rodzina jest błogosławieństwem. Prowadzący kurs mówili, że kobieta ma swoją rolę, którą z radością powinna przyjąć i się jej poświęcić. No i oczywiście każdy stosunek z mężem ma być z otwartością na nowe życie, bo to jest jedyny cel małżeństwa - wylicza Ania.

Jak dodaje, w tej całej sytuacji najnormalniejsze podejście miał… ksiądz. Duchowny powiedział, że "nic odkrywczego młodym nie powie", ale powinni się szanować i kochać.

- Nie jestem w waszych głowach, nie znam waszych planów, finansów. Mówi się, aby była zastępowalność pokoleń, więc dwoje ludzi powinno mieć przynajmniej dwoje dzieci, żeby zastąpiły was, a najlepiej troje. Ale wiadomo, czasy są inne, więc to wasza decyzja - przywołuje słowa księdza Anna.

Rozmówczyni Wirtualnej Polski z pierwszym mężem wzięła rozwód. Nie ma jednak unieważnienia ślubu kościelnego, które mogłaby zdobyć, ale nie chce ponownie mierzyć się z wyzwaniami, jakie przynosi ta instytucja.

Katarzyna odbyła nauki przedmałżeńskie kilkanaście lat temu. Jednak gdy słucha, jak wyglądają obecnie, w zasadzie nic nie uległo zmianie.

- Te nauki to kpina. Utkwiło mi w pamięci, że prowadząca mówiła o naturalnych sposobach zabezpieczeń i planowania ciąży. Na pytanie, ile ma dzieci, odpowiedziała, że siódemkę. Z uśmiechem i naciskiem zaznaczyła, że wszystkie planowane… Jakoś mam wątpliwości - stwierdza.

Jak dodaje, kurs miałby sens, gdyby był bardziej dostosowany do współczesnego świata. - Kościół potępia tabletki, prezerwatywy, wkładki, plastry, a jednak lepiej się zabezpieczyć, niż później słyszeć o dzieciach w oknach życia - zaznacza.

- Byłoby super, gdyby księża i osoby prowadzące te nauki byli bardziej otwarci na świat i ludzi. Żeby nie negowali innych sposobów planowania rodziny. Nie krytykowali tych, którzy inaczej myślą i np. stosują potępiane przez duchownych prezerwatywy. Myślę, że jeśliby został zniesiony celibat i księża mogli oficjalnie zakładać rodziny, wtedy wielu inaczej by spojrzało na problemy małżeńskie i rodzinne - kwituje rozmówczyni Wirtualnej Polski.

Podkreśla też, że nauki przedmałżeńskie skupiają się głównie na sprawach łóżkowych. Podczas kursu dla Katarzyny zabrakło podkreślenia, jak ważne w związkach są wspólne zainteresowania, wspieranie się w trudnych momentach, a także w jaki sposób poradzić sobie z kryzysami.

Zuzanna Sierzputowska, dziennikarka Wirtualnej Polski

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl