Obecnie medycyna zna około 20 różnych schorzeń przenoszonych drogą płciową. Nieleczone prowadzą do powikłań i mogą być przyczyną bezpłodności, ale także są przenoszone na kolejnych partnerów seksualnych.
Obecnie medycyna zna około 20 różnych schorzeń przenoszonych drogą płciową. Nieleczone prowadzą do powikłań i mogą być przyczyną bezpłodności, ale także są przenoszone na kolejnych partnerów seksualnych.
Dzisiaj o chorobach przenoszonych drogą płciowa wiemy już bardzo dużo, a przede wszystkim, jak się przed nimi skutecznie bronić. Mimo to wciąż dochodzi do coraz większej liczby zakażeń. Na szczęście większość z nich da się wyleczyć.
Najczęściej zakazić się nimi można przez stosunek płciowy, bowiem wirusy i bakterie obecne są w spermie, a w przypadku niektórych chorób również we krwi. Przede wszystkim unikajmy ryzykownych zachowań seksualnych z przypadkowymi partnerami. A jeśli już dojdzie do zbliżenia, to nie możemy zapomnieć o prezerwatywie. Najlepszym jednak zabezpieczeniem przed chorobami wenerycznymi jest pozostawanie w związku ze zdrowym, stałym i wiernym partnerem. Najwięcej osób zarażonych obserwuje się wśród ludzi młodych, stanu wolnego, które uprawiają stosunki seksualne z licznymi partnerami bez zastosowania prezerwatywy. Bardzo ważne jest, żeby szybko rozpoznać objawy i rozpocząć kurację. Najczęściej jednak choroba przechodzi w stan bezobjawowy, co może zmylić chorego, który myśli że minęła samoistnie.
Najczęściej występujące choroby przenoszone drogą płciową i ich objawy
Rzeżączka:Wywołują ją bakterie dwoinki rzeżączki. Przedostają się do organizmu partnera w trakcie stosunku płciowego. Bakterie mogą też spowodować choroby gardła i zapalenie odbytu. Nieleczona powoduje powikłania, u mężczyzn zapalenie cewki moczowej, gruczołu krokowego oraz zapalenia najądrza; u kobiet zapalenie przydatków. U obu płci może prowadzić do bezpłodności. Jeśli bakterie przedostaną się do krwi chorego, to zarażają narządy wewnętrzne i prowadzą do choroby stawów, czy zapalenia opon mózgowych. Podczas porodu matka rzeżączką może zarazić swoje dziecko. Bakterie zwykle atakują oczy malucha prowadząc do silnego zapalenia spojówek. Rozpoczęcie leczenia wkrótce po wystąpieniu pierwszych objawów prowadzi do całkowitego wyleczenia. Pierwsze symptomy choroby dają się zauważyć po 2-5 dniach po współżyciu z nosicielem.
Objawy u kobiet: swędzenie narządów płciowych, pieczenie cewki moczowej, często oddawany mocz, upławy z pochwy, zapalenie pochwy. U kobiet oznaki zakażenia występują rzadziej niż u mężczyzn. Jeśli się pojawiają, są krótkotrwałe i mało dokuczliwe. Objawy u mężczyzn: swędzenie narządów płciowych, pieczenie cewki moczowej, nieco później z ujścia cewki zaczyna wyciekać gęsta ropna brązowo - żółta wydzielina o nieprzyjemnym zapachu. Ujście cewki robi się czerwone i obrzęknięte. Po kilku tygodniach objawy łagodnieją.
Opryszczka i rzęsistkowica
Wywoływana jest przez wirus HSV2. U mężczyzn dotyczy żołędzi i napletka, czasem powoduje zmiany chorobowe w cewce moczowej. U kobiet zmiany pojawiają się na wargach sromowych, w pochwie, kroczu, czasami na wewnętrznej powierzchni ud, a także na szyjce macicy, niekiedy zajęte są pośladki. Zakażenie HSV2 u kobiet zwiększa ryzyko raka szyjki macicy. Może też dojść do zakażenia noworodka podczas porodu drogą naturalną. Osoba raz zarażona wirusem HSV2 jest jego nosicielem do końca życia i musi się liczyć z możliwością wystąpienia nawrotów objawów opryszczki.
Objawy u kobiet i mężczyzn: Początkowo uporczywe swędzenia narządów płciowych, warg sromowych u kobiet i trzonu prącia u mężczyzn. Po upłynięciu doby pojawiają się czerwone krostki, które następnie zamieniają się w pęcherzyki napełnione płynem. Te po samoistnym pęknięciu zamieniają się we wrzody, a potem w strupki, które po 1-2 tygodniach znikają same. Bywa, że choroba nie ma żadnych objawów.
Rzęsistkowica: Choroba wywoływana przez pierwotniaka rzęsistka pochwowego. U kobiet wywoływać może zapalenia pochwy, pęcherza i cewki moczowej. Szczególnie niebezpieczna jest dla kobiet w ciąży, bowiem może powodować poronienie. U mężczyzn wywołuje zapalenie cewki moczowej i gruczołu krokowego. Rzęsistek pochwowy przenoszony może być nie tylko w trakcie kontaktów seksualnych, ale też przy używaniu wspólnych ręczników czy innych przyborów osobistych.
Kiła
Objawy rzęsistkowicy u kobiet: Mogą się pojawić już po 3 dniach od zakażenia. U kobiet są to obfite, pieniste upławy o nieprzyjemnym zapachu, pieczenie i swędzenie pochwy i sromu, dotkliwe szczególnie podczas oddawania moczu. Objawy rzęsistkowicy u mężczyzn. Często ma przebieg bezobjawowy, przez co mężczyźni zarażają swoje partnerki. Od zarażenia do wystąpienia pierwszych objawów minąć może do miesiąca. Ostry stan objawia się obfitym ropnym wyciekiem z cewki moczowej. Towarzyszy mu świąd, ból, częstomocz i pieczenie podczas oddawania moczu, bóle krocza.
Kiła:
Wywołują ją bakterie - krętki blade. Nieleczona jest bardzo niebezpieczna, powoduje nieodwracalne spustoszenia w organizmie, może prowadzić do zainfekowania narządów wewnętrznych, także mózgu. Skutkiem nieleczonej kiły może być niepełnosprawność ze zmianami osobowości, a nawet paraliż. Kiła wywołuje także impotencję i ślepotę. Podczas porodu matka może nią zarazić dziecko. Objawy u kobiet i mężczyzn: pierwsze objawy choroby ujawniają się mniej więcej po 2–3 tygodniach od momentu zakażenia. Najczęściej na skórze lub błonie śluzowej narządów płciowych najpierw tworzą się niewielkie, bezbolesne owrzodzenia, powiększają się węzły chłonne, zwykle w pachwinach. Objawy te najczęściej same ustępują. Zwykle po 8–10 tygodniach od zakażenia, na całym ciele pojawia się drobna wysypka. Mogą jej towarzyszyć ból głowy, gardła, gorączka, ogólne osłabienie. Wtórna postać kiły może również sama ustąpić. Nieleczona kiła przechodzi w okres utajenia. Wtedy zdarza się, że co jakiś czas na skórze pojawia się tzw. wysypka
nawrotowa. Nawet po kilku czy kilkunastu latach od zakażenia na skórze, w narządach wewnętrznych, na kościach mogą się tworzyć tzw. kilaki, czyli guzy o konsystencji gumy, które mogą pękać i pozostawiać trwałe blizny.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B i C
AIDS:
Choroba zwana jest dżumą dwudziestego wieku, spowodowała już śmierć milionów ludzi na całym świecie. Jest bowiem nieuleczalna, chociaż przy szybko wprowadzonej terapii, można z nią żyć wiele lat. Nazwa pochodzi z języka angielskiego i jest skrótem od słów Acquired Immune Deficiency Syndrome, co po polsku oznacza zespół nabytego niedoboru odporności. Chorobę wywołuje wirus HIV. Zarazić się można podczas stosunków seksualnych i kontaktu z krwią zakażonego, np. przez brudną strzykawkę. Możliwe jest też zarażenie noworodka podczas porodu. Bezpieczne jest natomiast codzienne życie z nosicielami, używanie tej samej łazienki i sztućców. Objawy u kobiet i mężczyzn: Pierwsze objawy mogą być podobne do zwykłej infekcji czy przeziębieniu (powiększenie węzłów chłonnych, osłabienie organizmu, gorączka, biegunka, a także odczucie duszności i chudnięcie). W późniejszym etapie wirus prowadzi do znacznego osłabienia odporności organizmu, nowotworów skóry czy błon śluzowych, typowy dla AIDS jest mięsak Kaposiego. Osoby,
którym zdarzają się przelotne kontakty seksualne, czy nadużywające narkotyków, powinny zrobić badania kontrolne.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B i C: Od momentu zakażenia do poważnych problemów zdrowotnych mija średnio od 5 do 35 lat. Przewlekłe zapalenie wątroby powoduje stopniowe jej niszczenie, u znacznej części zarażonych marskość i nowotwory wątroby. Objawy u kobiet i mężczyzn: Zarażenie przez wiele lat przebiega bezobjawowo. Aż 96 procent zakażonych nie jest tego świadoma. Co roku lekarze prowadzą akcję badań przesiewowych, tzw. „Żółte tygodnie”.
Tekst: Monika Doroszkiewicz
