Kaktusy w naturze występują głównie na obszarach pustynnych, preriach i sawannach. Jednak te kolczaste rośliny dobrze się czują także w chłodniejszym klimacie – pod warunkiem, że trzymane są w zamkniętym pomieszczeniu i mają wystarczająco dużo słońca.
Kaktusy w naturze występują głównie na obszarach pustynnych, preriach i sawannach. Jednak te kolczaste rośliny dobrze się czują także w chłodniejszym klimacie – pod warunkiem, że trzymane są w zamkniętym pomieszczeniu i mają wystarczająco dużo słońca.
Nie trzeba ich często podlewać, dlatego są idealną rośliną dla ludzi zapracowanych… lub zapominalskich, którzy mogą nie pamiętać o ich regularnym podlewaniu. Jakkolwiek na pewno nie jest to jedyny powód ich popularności. Kaktusy są bardzo oryginalnymi i efektownymi roślinami.
Wiele gatunków pięknie kwitnie (na przykład Arrojadoa Rhodanta, Borzicactus Samaipatanus, Rebutia, trichocereusy), inne charakteryzują się oryginalnym wyglądem w niczym nie przypominającym typowego kolczastego i zielonego kaktusa – Astrophytum Myriostigma var. Quadricostatum i Astrophytum Myriostigma var. Strogylogonum wyglądają raczej jak kamienie niż jak żywe rośliny. Niektóre odmiany mają kształt kolumnowy, inne kulisty. Do tych ostatnich zalicza się m.in. Echinocactus grussoni – najcięższy kaktus kulisty, który waży tonę. Właśnie różnorodność sprawia, że kaktusy są tak powszechnie hodowane na całym świecie.
Dużo słońca, mało wody
Kaktusy mogą rosnąć zarówno w doniczkach glinianych, jak i plastikowych. Jednak doniczka musi być odpowiedniej wielkości, aby korzenie mogły się swobodnie rozrastać. Naczynie powinno mieć także dostateczną głębokość, która pozwoli na spływanie nadmiaru wody.
Większość kaktusów potrzebuje silnego bezpośredniego działania słońca, dlatego rośliny te najlepiej uprawiać w miejscach silnie nasłonecznionych: szklarniach, oranżeriach czy na parapetach południowych okien. Są przystosowane do długich okresów suszy. Mogą długo wytrzymać bez wody, natomiast giną od nadmiaru wilgoci. Regularnego podlewania wymagają w okresie wegetacji. Zimą, kiedy kaktusy przechodzą w okres spoczynku, należy ograniczyć podlewanie, a w przypadku niektórych gatunków nawet całkowicie go zaprzestać.
Dla większości roślin uprawianych w domu odpowiednia jest temperatura pokojowa (w okresie letnim). Jeśli hodujemy kaktusy w szklarni, to koniecznie zapewnijmy im odpowiednią wentylację.
Podobnie jak inne rośliny, narażone są na choroby (na przykład czarny korzeń wywołany infekcją bakteryjną) i ataki szkodników – wełnowców, tarczników, mszyc, przędziorków, ziemiórek; a także oparzenia spowodowane podlewaniem całej rośliny od góry w upalny dzień.
Pustynna roślina
Kaktusy rozwinęły się 30 do 40 milionów lat temu. Należą do rodziny sukulentów (sukulentami są także aloesy i tzw. drzewka szczęścia) łodygowych. Większość z nich, a konkretnie około 3000 gatunków, występuje na obu kontynentach amerykańskich. Wiele z nich rośnie na południu Teksasu, Nowego Meksyku i w Arizonie, w południowej Kalifornii – przede wszystkim na obszarach pustynnych i półpustynnych.
Nieliczne gatunki występują w Meksyku, Brazylii, a także w Boliwii, Peru i Chile (na pustyni Atacama, gdzie deszcze padają raz na 7-9 lat, jak również na terenach wysokogórskich na wysokości do 5000 m n.p.m, co jest prawdziwym rekordem). Rośliny te rosną na różnych przepuszczalnych glebach: próchnicznych, gliniastych, piaszczystych.
Natomiast przedstawicieli rodzaju ripsalis (Rhipsalis) spotkać można w tropikalnej Afryce, dokąd roślina została prawdopodobnie przeniesiona przez migrujące ptaki.
Kaktusy trafiły Europy po odkryciu Ameryki. Przykładem może być opuncja, przywieziona przez Hiszpanów i rosnąca dziś zdziczale w krajach śródziemnomorskich.
Źródła: http://www.kaktusy.bydgoszcz.pl/wiki/index.php/Cactaceae, http://wojtek.stalwol.pl/ , http://www.kaktusyiwa.friko.pl/ , http://www.kaktusiki.friko.pl/, Clive Innes, Charles Glass - Ilustrowana Encyklopedia Kaktusy; wyd. Elipsa, Warszawa, 1992 r
