Kolano skoczka - przyczyny, objawy, leczenie. Ćwiczenia na kolano skoczka

Kolano skoczka to zwyrodnienie więzadła rzepki. Wyróżnia się cztery stadia uszkodzeń kolana skoczka:

• ból, który występuje tylko po wysiłku;
• ból pojawiający się zarówno przed, jak i po treningu. Najczęściej ustępuje po rozgrzewce;
• ból występujący w czasie wysiłku fizycznego;
• ból, który występuje cały czas. To stadium może prowadzić nawet do zerwania więzadła.

Uraz kolan pojawia się niespodziewanie. Główną przyczyną kolana skoczka jest przeciążenie stawu kolanowego, a zwłaszcza więzadła rzepki, które pojawia się na skutek długotrwałego nacisku spowodowanego np. skokami i lądowaniami. Na tego rodzaju kontuzje narażeni są głównie koszykarze, siatkarze i skoczkowie wzwyż.

Kolano skoczka może też być spowodowane złym doborem obciążenia podczas treningu siłowego. Inne przyczyny powstawania schorzeń kolan to:

• twarde podłoże podczas wysiłku (np. bieganie po betonie);
• nierównowaga mięśniowa kończyny dolnej, np. zbyt duże napięcie mięśni kulszowo-goleniowych, mięśni czworogłowych uda lub mięśni pośladkowych;
• zaburzenia związane z budową kończyny dolnej, np. koślawość, nadmierne pochylenie miednicy czy schorzenia stawu skokowego i biodrowego,
• słaba stabilizacja centralna ciała.

Objawy kolana skoczka są bardzo bolesne. Główną dolegliwością jest ból pod rzepką pojawiający się podczas dotyku, w trakcie wysiłku fizycznego, podczas prostowania i zginania kolana. Osoby zmagające się z entezopatią więzadła często mają uczucie zablokowania kolana.

Ból uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Zwykłe czynności jak chodzenie, schodzenie ze schodów czy kucanie sprawia wiele trudności. Do objawów kolana skoczka należy też zaliczyć asymetrię w obrębie rzepki.

Kolano skoczka to uraz, który wymaga leczenia, a w niektórych sytuacjach nawet rehabilitacji. Aby złagodzić objawy stosuje się głównie tabletki przeciwbólowe. Osoby borykające się z kolanem skoczka muszą unikać skoków, przysiadów i innych czynności powodujących ból i pogłębiających kontuzję.

Najczęściej w leczeniu kolana skoczka stosuje się zasadę PRICE, czyli:

• P (Protection) - to ochrona więzadeł przed dalszym obciążeniem.
• R (Rest) - to odpoczynek, który pozwala zregenerować się przeciążonym więzadłom,
• I (Ice) - to lód, którym powinno się wykonywać okłady minimum 5 razy dziennie,
• C (Compression) - to kompresja, czyli zapobieganie obrzękom stosując np. bandaż lub opaskę,
• E (Elevation) to elewacja, czyli odpoczynek z uniesioną kończyną (np. ułożoną na poduszkach wyżej niż biodra).

W wyleczeniu kolana skoczka mogą pomóc ćwiczenia oraz taping. Wśród ćwiczeń na kolano skoczka warto wymienić hip thrust, podciąganie kolana w pozycji leżącej do klatki piersiowej, ćwiczenia propriocepcji oraz stabilizacji centralnej ciała.

Taping to inaczej plastrowanie polega na przyklejeniu do lekko zgiętej nogi taśm, którą umiejscawia się wokół rzepki. Celem tapingu jest stabilizacja kolana oraz przyspieszenie procesów regeneracyjnych.