Nie mam ochoty na seks

Mam 34 lata, wspaniałego męża, który jest atrakcyjnym mężczyzną. Nasz seks, na początku był fantastyczny. Potem moje libido odczuwalnie spadało, aż przyszła ciąża, poród, który stanowił dla mnie ucieczkę od małżeńskiego obowiązku. Dziś córka ma 2 lata. Zrezygnowałam z pigułek antykoncepcyjnych, chcąc ratować moje libido, ale to niewiele dało. Dziś jest tak źle, że mam ochotę płakać, kiedy dochodzi do zbliżenia. Jestem bierna, straciłam najmniejsze zainteresowanie seksem... właściwie mógłby nie istnieć. Wystarczyłoby mi wtulić się wieczorem w ramiona męża i zasnąć i byłabym najszczęśliwszą kobietą na świecie. Mój mąż mówi, że działam na niego tak silnie, że najchętniej kochałby się ze mną kilka razy dziennie. Jego fantazjom nie ma końca. Potwornie cierpię, widząc jak mnie pożąda, bo chciałabym to odwzajemnić, ale nie czuję nic, poza tym, jak bardzo go kocham i jak bardzo boję się, że mogę go stracić, a co najmniej popsuć nasze wspaniałe, jak dotąd, stosunki.

Hypolibidemia, czyli osłabiony popęd seksualny, jest to zaburzenie seksualne, polegające na okresowym lub stałym zubożeniu fantazji seksualnych i braku lub ograniczeniu potrzeby aktywności seksualnej. Niestety, coraz więcej pacjentek z tym problemem zgłasza się do gabinetów seksuologów.

W latach siedemdziesiątych na ten typ zaburzeń skarżyło się 32% ogółu pacjentów, a w ostatnich latach już 60%. Wśród tych pacjentów zdecydowanie przeważają kobiety. Jest wiele przyczyn, które mogą dać zauważalnie mniejszą ochotę na współżycie seksualne u kobiet. Przyczyny takie dzieli się najprościej na indywidualne, związane z naszą osobą, oraz partnerskie, gdzie u podłoża problemu leżą zaburzone relacje z naszym partnerem.

W pierwszej grupie, jako przyczynę zahamowania libido, zauważa się lęk przed ciążą, lęk przed utratą kontroli w intymnej sytuacji lub fobie seksualne. Wyraźny spadek popędu seksualnego występuje również, oprócz wielu innych objawów, u pacjentek z depresją, przy czym niektóre leki przeciwdepresyjne, jak np. fluoksetyna czy paroksetyna, mogą same w sobie również wywołać jego obniżenie. Oprócz leków przeciwdepresyjnych jest cała plejada leków, mających takie specyficzne działanie uboczne.

Niestety, w Pani liście nie ma nic na temat przebytych lub aktualnych chorób i ewentualnie przyjmowanych leków. Pisze Pani jedynie o uprzednio przyjmowanej antykoncepcji hormonalnej. Według badań naukowych u 2% pacjentek przyjmujących doustne tabletki antykoncepcyjne zauważono wyrażny spadek ochoty na współżycie seksualne, natomiast również u ok. 2 % siła popędu i częstotliwość współżycia wyraźnie wzrosły. Grupa pacjentek, u których hypolibidemia jest uwarunkowana zaburzeniami hormonalnymi jest duża i do niej zaliczamy także pacjentki leczone hormonalnie z różnych powodów; z hyperprolaktynemią, po porodzie, w okresie menopauzy, po hysterectomii. Często też najzwyklejsze przemęczenie, nie mówiąc już o pracocholiźmie, może wpłynąć na obniżenie poziomu hormonów płciowych i dać w konsekwencji spadek zainteresowania seksem, a czasem wręcz niechęć do współżycia seksualnego. Z tych samych powodów choroby przewlekłe, wyniszczające nasz organizm prowadzą do podobnych objawów seksualnych.

Drugą grupą przyczyn spadku popędu seksualnego u kobiet są czynniki partnerskie, wśród których zdecydowanie przeważają konflikty małżeńskie i rozczarowanie osobą partnera. Takich par, gdzie jeden z partnerów wykazuje wyraźną niechęć do współżycia i nigdy nie inicjuje kontaktu seksualnego, w gabinetach seksuologów jest coraz więcej. Aby im pomóc, trzeba najpierw znależć przyczynę zaisniałej sytuacji. Dopiero wówczas możliwa jest terapia indywidualna pacjentki z hypolibidemią lub, częściej, terapia partnerska.

Lek. med. internista specjalista seksuolog Renata Grabowska
http://www.seksuologia.net