Skąd się biorą fantazje seksualne?

Mamy je niemal wszyscy, czy nam się to podoba, czy nie. Nie dość, że myślimy o seksie, to jeszcze piszemy prywatne bajki na temat jego przebiegu, dodajemy do swoich wyobrażeń pikantne okoliczności. Zjawisko fantazji seksualnych jest powszechne – ale czy nie jest zastanawiające? Skąd się biorą nasze "kosmate myśli"?

Większość osób zaczyna tworzenie swoich fantazji już w dość wczesnym dzieciństwie. Czasami fantazjom tym towarzyszy masturbacja. Chociaż rodzice bywają przerażeni na widok swojego (powiedzmy czteroletniego) maleństwa, dotykającego się TAM, zwykle jest to zjawisko, które nie powinno niepokoić. Niektórzy twierdzą, że pamiętają swoje fantazje seksualne z dzieciństwa.

Na ogół nie są to fantazje podobne do tych, które posiadają ludzie dorośli. Rzadko dotyczą stosunku seksualnego. I chociaż są tak bardzo inne od dorosłych wyobrażeń, są jednak fantazjami seksualnymi: wywołują podniecenie i czasem prowadzą do samozaspokojenia.

Możemy żyć w najszczęśliwszym związku i być niezwykle zadowoleni z życia seksualnego. Nawet to nie sprawi, że pozbędziemy się fantazji. Ich siłą jest to właśnie, że pozostają w sferze marzeń, nie spełnią się. Erotyczne marzenia pozwalają nam – chociaż na chwilę – odrzeć życie seksualne z poczucia odpowiedzialności i skupić się całkowicie na sobie. Odpłynąć w sobie tylko znane krainy seksualnej rozkoszy.

Od dzieciństwa jesteśmy jednak uczeni, że sprawy związane z seksem są „brzydkie”. Nie powinno się o nich rozmawiać, a okazywane przez dziecko pobudzenie seksualne często kwitowane jest złością – najczęściej wynikającą z dezorientacji nieprzygotowanego rodzica.

. I chociaż w działaniu rodziców nie ma złych intencji – często zaczynamy kojarzyć własne podniecenie z czymś grzesznym, z czymś, czego nie powinniśmy odczuwać, czego nie powinniśmy okazywać. Bardzo trudno jest w dorosłym życiu zmienić tą matrycę postępowania. Dlatego zwykle wstydzimy się rozmawiać o naszych pragnieniach.

Dla jednej osoby podniecająca może by scena romantycznego seksu na plaży, kogoś innego pobudzi myśl o podglądaniu sąsiada uprawiającego seks z osobą tej samej płci, a ktoś znów będzie marzył o skórzanym pejczu i związanych rękach. Nie istnieją fantazje, które są "złe".

Nie oznacza to jednak, że zdrowa ekspresja seksualna powinna zawsze być na usługach naszych fantazji. Różnica pomiędzy dewiacją seksualną a względną normą w tym obszarze polega na tym, w jakim stopniu realizujemy fantazje. Chociaż ich treść może wydawać się nam niepokojąca, dopóki nie praktykujemy seksualnych zachowań, które są niestandardowe, nie możemy mówić o odchyleniu od seksualnej normy.

Nie zmienia to jednak faktu, że treść fantazji, która jest dla nas niepokojąca, może być przejawem pewnych problemów związanych z życiem psychicznym. Przykładem fantazji, które zwykle niepokoją, są fantazje dotyczące gwałtu (o których częściej wspominają kobiety, jednak trudno zawierzać statystykom w temacie tak delikatnym i wstydliwym).

Tego typu marzenia wcale nie oznaczają, że dana osoba faktycznie pragnie być zgwałcona! Fantazje erotyczne zawsze mają wymiar symboliczny. Marzenie o gwałcie jest tak na prawdę pragnieniem odbycia stosunku bez przyznania się przed sobą, że się go pragnie (właśnie dlatego, że pragnienie seksu jest "złe" i "nie przystoi takiej grzecznej dziewczynce").

Jest pragnieniem wynikającym z głębokiego poczucia winy dotyczącego faktu istnienia własnej seksualności lub lęku przed odpowiedzialnością związaną z seksem. Wszelkie fantazje seksualne mają swój wymiar symboliczny, nad którym zawsze warto się zastanowić.

Fantazje seksualne są obecne w życiu niemal każdego człowieka i najczęściej towarzyszą mu przez całe życie. Warto więc pogodzić się z ich istnieniem i treścią. Jeśli jednak niepokoi nas (jak się nam wydaje) nietypowa treść fantazji, możemy zawsze skonsultować się z seksuologiem czy psychoterapeutą. Taka rozmowa na pewno nie zaszkodzi, a może bardzo się przydać – uspokoić nasze sumienie lub dać bodziec do terapeutycznej pracy nad sobą.

Tekst: Joanna Szkudlarek