Terlikowski o karach za tuszowanie pedofilii

Nie wiem, czy tym wszystkim, którzy cierpieli przez lata i przez lata przymykania oczu na te sprawy, to uderzenie w dumę pasterza wystarczy. Czy to przypadkiem nie jest znów takie pójście tą najprostszą drogą - że niby jest kara, ale z drugiej strony... Znaczy po pierwsze i tego trzeba mieć świadomość, jeszcze jaka kara mogłaby ich spotkać. To znaczy można by im w ogóle zakazać sprawowania funkcji kapłańskich i biskupich wszędzie. Moim zdaniem to byłaby lepsza kara, ale ja oczywiście nie znam pełni dokumentów, to bardzo trudno mi oceniać. No i druga rzecz to jest wydalenie ze stanu duchownego, ale do tej pory ze stanu duchownego wydalano biskupów, którzy byli odpowiedzialni sami za czyny pedofilskie albo za przestępstwa seksualne wobec nieletnich lub bezbronnych dorosłych. No takie kary nie spotykały tych, którzy tuszowali te sprawy. Natomiast oczywiście jest jeszcze droga świecka. Moim marzeniem jest oczywiście i pragnieniem głębokim, żeby wtedy kiedy odbywał się ingres arcybiskupa Wojdy do Archikatedry Oliwskiej w Gdańsku, to żeby zamiast czułych pożegnań wobec arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia, kiedy wydaje się, że decyzje Stolicy Apostolskiej mogły być już znane, to zamiast tych czułych słów i podziękowań, padły bardzo jednoznaczne słowa "przepraszam" wobec ofiar, wobec mobbowanych księży, wobec tych wszystkich, których działania i zaniedbania arcybiskupa Głódzia dotknęły. Bo inaczej mamy do czynienia z sytuacją, w której jednego dnia mu bardzo gorąco dziękujemy, chwilę potem przewodniczący konferencji Episkopatu Polski wygłasza przemówienie o tym, że ogon, czyli zbuntowany człowiek świecki, nie może kierować głową jaką jest biskup, a dzień później okazuje się, że ten, który miał kierować, to został ukarany właśnie dlatego, że ów ogon, czyli zbuntowani ludzie świeccy, wszczęli swoje działanie, właśnie dlatego. Nie dlatego że działał arcybiskup Gądecki, nie dlatego że działał nuncjusz apostolski, tylko dlatego, że zaczęli swoje działanie ludzie świeccy, kilkunastu księży, z których część poniosła konsekwencje, informując nuncjaturę apostolską o działaniach arcybiskupa Głódzia i za to powinno paść w trakcie ingresu słowo "przepraszam". Od tych, którzy za to odpowiadają. Nie chodzi mi o nowego arcybiskupa, on dopiero przyszedł do diecezji, dopiero będzie ją sprzątał. No ale naprawdę było tam na tyle dużo innych biskupów - także poprzednik, także ten, który, jak wiemy, został ukarany - że te słowa mogły i powinny były paść. Ale wydaje się, że Kościół w Polsce nie odrobił jeszcze tej lekcji, którą odrobił Kościół niemiecki - częściowo, chociaż tam też jest wiele skandali - kościół amerykański. Przypomnijmy, tam kiedy biskupowi zarzucono zaniedbania jeszcze kiedy był kanclerzem w innej diecezji, to on chociaż sam przyznał, że nie uważa się za winnego, że winę ponoszą inni, to podał się do dymisji. W Polsce wciąż jeszcze żaden biskup nie podał się do dymisji, a ten, którego w poniedziałek skazano, uznano winnym, w niedzielę był jeszcze fetowany jako niezwykły pasterz i jako ten, którego trzeba uroczyście pożegnać. A myśli pan, że będzie taki moment, w którym arcybiskup Głódź lub biskup Janiak powiedzą "przepraszam"? Ja powiem w ten sposób: nie wiem. Oczywiście wyroki pańskie są niezbadane, pan Bóg poprowadzi ludzi swoją drogą. Natomiast nawet jeśli oni nie powiedzą "przepraszam", to wydaje się, że zarówno wiernym Archidiecezji Gdańskiej, jak i kapłanom, którzy byli mobbowani przez arcybiskupa Głódzia - nie tylko w tej Archidiecezji. Pamiętajmy, że te zarzuty zachowań mobberskich po prostu zarówno wobec księży, jak i wobec niektórych świeckich, pojawiały się i w diecezji warszawsko-praskiej i w diecezji polowej. No więc za te wszystkie rzeczy powinno się po prostu przeprosić tych ludzi najnormalniej w świecie. Jeśli nie chcą tego zrobić sami, wszystko na to wskazuje, winni - taką mamy decyzję Stolicy Apostolskiej. No to trzeba to zrobić w ich imieniu, w imieniu Kościoła. Jesteśmy wspólnotą. Jeśli szczycimy się świętością kapłanów, świeckich, którzy są wyniesieni na ołtarze, to powinniśmy także umieć przepraszać za grzechy i za zaniedbania. Przypomnijmy, w roku 2000 Święty Jan Paweł II przepraszał za grzechy i zaniedbania ludzi Kościoła. Wydaje się, że to jest dobry moment i to niejednokrotnie, tylko w każdej takiej sytuacji jednostkowej, żeby to "przepraszam" wypowiedzieć i żeby rzeczywiście to nie były tylko słowa, ale żeby było to pochylenie się z głęboką empatią nad ofiarami. Nadchodzi Triduum Paschalne, te trzy najważniejsze dni w roku, a później Wielkanoc. To jest ten moment, żeby zobaczyć w ofiarach twarz Chrystusa biczowanego, ukrzyżowanego. Żeby zobaczyć, że często byli oni biczowani, krzyżowani decyzjami najważniejszych hierarchów kościoła. I to jest dobry czas, żeby tą winę wyznać i żeby tą pokutę podjąć. Nawet jeśli kary są tylko symboliczne, to "przepraszam", to akt empatii może być nie symboliczny, a autentyczny.