ameryka południowa

Na zboczach Andów jedzenie się hoduje, a potem przypieka na ruszcie. U wybrzeży Pacyfiku można je złowić, a ofiarę zanurzyć w soku z limonki. W Amazonii natomiast trzeba uważać, by jedzenie nie odgryzło ci przypadkiem palców.

Choć siedziba rządu znajduje się w La Paz, to właśnie Sucre jest konstytucyjną stolicą państwa. Bezsprzecznie jest to najładniejsze miasto Boliwii. Poza czystością, o którą ciężko w tym państwie, znajdziemy tu również historię wmurowaną w białe kościoły i kolonialną zabudowę.

Bohaterką wydarzenia jest Matka Boska z Guadalupe, która to jest patronką Sucre. Z tej okazji, każdego roku, przez cały weekend, tuż po 8 września, kolorowa parada, niczym z brazylijskiego karnawału wędruje ulicami miasta, by na koniec uklęknąć i ucałować obraz Maryi.

Simon Bolivar nazwał ten wulkan „Wieżą obserwacyjną wszechświata”. Wielu śmiałków próbowało poskromić wysoką na 6310m n.p.m. górę. Niestety, pokryty wiecznym śniegiem szczyt udaje zdobyć się tylko nielicznym.

Sobotni targ w ekwadorskim Otavalo uważany jest za największy w całej Ameryce Południowej. Co tydzień ściągają tu tłumy turystów pragnących poznać barwnie ubranych Indian i kupić od nich ręcznie wykonane różności.

Peruwiańska kuchnia znacznie różni się od naszych tradycyjnych pierogów z kapustą i grzybami czy schabowego z gotowanymi ziemniaczkami. Przyciągają nie tylko dziwnie brzmiące nazwy, ale także oryginalny wygląd peruwiańskich przysmaków.

Zbudowana na inkaskich ruinach stolica Ekwadoru położona jest u podnóży andyjskich szczytów na wysokości 2850m n.p.m. Jest to pierwsze miasto na Ziemi, które wpisane zostało na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO.

Zabytkowa stolica Peru stanowi obecnie główny ośrodek kulturalny, przemysłowy i gospodarczy kraju. Mieszka tu prawie 7 milionów osób, co stanowi 1/3 całej ludności państwa. Peruwiańczycy przybywają do stolicy z nadzieją na lepsze jutro. W rzeczywistości jednak żyją w skrajnej biedzie.

Gdyby rok temu ktoś zapytał mnie: „Najgłębszy kanion świata?”. Oczywiście odpowiedziałabym: „Grand Canyon w USA”. Byłaby to nieprawda, bo ten największy i najgłębszy znajduje się w Peru, w regionie Arequipa. Jest to kanion rzeki Colca.

Leżące zaledwie 40 km od stolicy Meksyku piramidy przyciągają co roku tysiące turystów. Chcą na własne oczy zobaczyć pozostałości imperium Mezoameryki, wejść na sam szczyt budowli i być bliżej nieba.

Nie bez powodu San Cristobal nazywane jest najpiękniejszym meksykańskim miasteczkiem. Położone w centralnej części malowniczego regionu Chiapas zostało okrzyknięte stolicą kulturalną stanu. Czemu zawdzięcza swój niepowtarzalny klimat i urok?

Plaża nad Pacyfikiem... Niewielu słyszało o tym miejscu, nawet Meksykan. Słońce świeci tu cały rok, woda jest ciepła, a fale ogromne. Nawet w sezonie turystów jest niewielu.

Nie bez powodu Ekwador po hiszpańsku znaczy równik. To właśnie w tym państwie, niewiele mniejszym od Polski, znajduje się środek ziemi. Na pierwszy rzut oka miejsce to niczym nie różni się od pozostałych. Nie zobaczymy i nie poczujemy tu niczego nadzwyczajnego. Jednak gdy dokonamy pewnych eksperymentów, zdradzą nam one niezwykłość Mitad del Mundo.

Budowa kanału była kosztowna i trwała bardzo długo, bo w sumie 33 lata. Zginęło 25 000 robotników. Jednych zabiła malaria i żółta febra, a innych przygniotła obsuwająca się, źle zabezpieczona ziemia. Jednak wtedy nikt nie zdawał się tym wszystkim przejmować, bo najważniejsze było dokończenie dzieła.

Mieszkańcy Ameryki Środkowej i Południowej uwielbiają brutalne walki kogutów. Potrafią postawić połowę miesięcznego dochodu na jednego z kogucich wojowników, odzianego w stalowe ostrza, które rozdzierają przeciwnika w ułamku sekundy.