Wypadanie macicy – dolegliwość dojrzałych kobiet
Wypadanie macicy to schorzenie, które najczęściej dotyka kobiety w okresie przekwitania. Przyczynę stanowi nadmierne obniżenie narządów rodnych najczęściej będące konsekwencją jednego lub kilku porodów. Wyjaśniamy, z czym może wiązać się ta dolegliwość, jak przebiega proces leczenia oraz jakie mogą być skutki długotrwałego ignorowania problemu.
Wypadanie macicy to schorzenie, które najczęściej dotyka kobiety w okresie przekwitania. Przyczynę stanowi nadmierne obniżenie narządów rodnych najczęściej będące konsekwencją jednego lub kilku porodów. Wyjaśniamy, z czym może wiązać się ta dolegliwość, jak przebiega proces leczenia oraz jakie mogą być skutki długotrwałego ignorowania problemu.
Macica to narząd mięśniowy wchodzący w skład żeńskiego układu rozrodczego. Znajduje się w miednicy, za pęcherzem moczowym. Jego główną funkcją jest ochrona i odżywianie rozwijającego się w czasie ciąży płodu. U dorosłej kobiety macica ma ok. 8 cm długości i ok. 5 cm szerokości; wygląda jak gruszka z wąskim końcem zwróconym w dół. Wąska część to szyjka macicy, która z kolei łączy się z pochwą. Górna część macicy połączona jest z jajowodami.
Jednym ze schorzeń macicy jest jej wypadanie. Polega ono na przemieszczaniu się narządów wewnętrznych w kierunku pochwy, a w skrajnych przypadkach wysunięcie się jej na zewnątrz. Związane jest to z rozciągnięciem i osłabieniem mięśni miednicy.
Uwaga – wypadania macicy nie należy mylić z tyłozgięciem będącym jednym z wariantów usytuowania tego narządu.
Najczęstsze przyczyny
– Problem ten najczęściej występuje u pań, które wcześniej kilkukrotnie rodziły w sposób naturalny, stosunkowo duże dzieci. W ogromnej większości przypadków kobiety te z czasem borykać się więc będą z obniżeniem lub nawet wypadaniem macicy – mówi lek. med. Jan Kupisz, specjalista ginekologii i położnictwa z Humana Medica Omeda w Białymstoku.
Przyczyną jest też dojrzały wiek; w menopauzie tkanki podtrzymujące macicę stają się cienkie i słabe. Schorzenie może również występować nieco później – np. w wieku 60-70 lat, gdy w organizmie kobiety zaczyna brakować estrogenów.
Niezwykle rzadko zdarza się, by dolegliwość ta dotykała kobiety, które nie mają za sobą porodu naturalnego – chyba że kobieta obciążona jest schorzeniem genetycznie. Zdarza się, że wypadaniu macicy sprzyjają niektóre choroby zwiększające ciśnienie w jamie brzusznej, np. otyłość, dźwiganie ciężarów, bardzo częste zaparcia.
Symptomy, które mogą niepokoić
Jeżeli wypadaniu towarzyszy osłabienie mięśniówki podtrzymującej pęcherz moczowy, jak to często bywa u starszych kobiet, występuje także nietrzymanie moczu. Wypadanie macicy może też powodować krwawienia z pochwy oraz bóle krzyża.
Lek. med. Jan Kupisz tłumaczy, że obniżenie macicy jest chorobą, której kobieta nie jest w stanie wykryć samodzielnie we wczesnym stadium. W diagnozie pomocna może się okazać obserwacja symptomów związanych z obniżeniem narządów rodnych; zdarzający się ból w dolnej części jamy brzusznej czy okolicy krzyża, uczucie ucisku, często występujące stany zapalne lub infekcja dróg moczowych, dyskomfort w trakcie współżycia, uczucie ciągnięcia w pochwie albo dolnej częściej pleców, problemy z układem moczowym (słaby strumień, parcie na pęcherz, zwiększenie częstotliwości oddawania moczu).
– Kłopotem, z którym na co dzień musimy się zmagać, jest zbyt późne zgłaszanie się pacjentek do lekarza. W początkowych fazach obniżenia narządów często wystarczą bowiem odpowiednio dobrane leki zawierające żeńskie hormony czy też ćwiczenia wzmacniające mięśnie miednicowe, np. ćwiczenie Kegla – mówi specjalista z Omedy.
Ćwiczenia Kegla polegają na zaciskaniu mięśni pochwy i odbytu na ok. 8-10 sekund i powtarzaniu tej czynności w krótkich odstępach czasu, zaczynając od 5 powtórzeń i dochodząc do 25 w miarę wzmacniania się mięśni.
Sposoby leczenia
Długotrwałe ignorowanie problemu może z czasem doprowadzić do ostatniej fazy przesuwania się macicy, czyli wypadania jej na zewnątrz, przed wargi sromowe. W większości przypadków jedynym zaleceniem pozostaje wówczas leczenie operacyjne.
– Macica przeważnie usuwana jest przez pochwę. Na szczęście zabieg ten nie niesie za sobą zwykle poważnych konsekwencji. Kobiety, u których został on przeprowadzony, po krótkim okresie rekonwalescencji funkcjonują w sposób całkowicie naturalny – wyjaśnia lek. med. Jan Kupisz.
Niekiedy zdarzają się jednak sytuacje, zwłaszcza w przypadku kobiet starszych, gdy z uwagi na różnego rodzaju przeciwwskazania niemożliwe jest przeprowadzenie zabiegu operacyjnego.
– Rozwiązaniem staje się wtedy zastosowanie specjalnych kuleczek, tamponów albo np. pessary ginekologiczno-położniczej, czyli małego silikonowego medycznego krążka o pierścieniowym kształcie, który umieszczany jest w pochwie i utrzymywany na miejscu przez mięśnie miednicy – twierdzi specjalista.
Kobiety powinny pamiętać, że rezygnacja z leczenia nie jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ choroba może wiązać się z całym szeregiem powikłań: odleżyn od pościeli czy bielizny, występowania plamienia i krwawienia, a z czasem także stanów zapalnych czy rozprzestrzeniających się po organizmie infekcji.
Tekst: Ewa Podsiadły-Natorska
(epn/sr), kobieta.wp.pl
