Fobicy. Co odczuwają na co dzień? Jak wygląda leczenie i psychoterapia?

Fobicy zmagają się z nieuzasadnionym racjonalnie lękiem, który pojawia się nagle w określonej sytuacji albo w zetknięciu z jakimś konkretnym obiektem (zwierzęciem, przedmiotem). Strach potrafi całkowicie sparaliżować, przez co odebrana zostaje zdolność do normalnego funkcjonowania. Osoba dotknięta fobią nie potrafi samodzielnie poradzić sobie ze swoją przypadłością.

Oczywiście nie każdy strach należy tłumaczyć fobią. Zdarzają się także epizodyczne napady lękowe oraz chęć ucieczki nie zawsze świadczą o zaburzeniach nerwicowych. Do najczęstszych objawów u fobików należy zaliczyć:

• przyspieszenie akcji serca;
• utrudnione oddychanie;
• drżenie rąk i nóg;
• słabość mięśni;
• miękkie nogi;
• zimne poty;
• uderzenia gorąca;
• "gula w gardle";
• ściśnięcie żołądka;
• poczucie całkowitej bezradności;
• omdlenie;
• potrzeba natychmiastowej ucieczki;
• atak histerii.

Bardzo często fobia objawia się panicznym strachem, który prowadzi często do irracjonalnych zachowań. Okazuje się, że im mniej możliwości ucieczki, tym większy strach odczuwa fobik.

Można wskazać wiele czynników wpływających na powstawanie fobii. Z jednej strony za lęk odpowiedzialne są geny i czynniki osobowościowe, a z drugiej strony ludzie znacznie częściej boją się przedmiotów oraz sytuacji, które stanowiły zagrożenie dla naszych przodków. Wiele wskazuje na to, że paraliżującego lęku uczymy się przez całe życie. Dziecko bardzo często obserwuje lękowe zachowanie rodzice, co z czasem może się przerodzić w podobną fobię.

Jak się okazuje fobicy mogą poddać się leczeniu, ale jest to długa i żmudna terapia. Problem jest zakorzeniony w psychice, przez co leki nie rozwiążą sytuacji. Najskuteczniejszą metodą leczenia fobii jest psychoterapia – polega na przepracowaniu z fobikiem jego problemu, a następnie stopniowym oswajaniu ze źródłem lęku. Bardzo dobre rezultaty przynosi połączenie psychoterapii z leczeniem farmakologicznym – podawane leki to środki o działaniu uspokajającym.