Podatek od prezentów ślubnych?
Kilkanaście tysięcy złotych jako wkład na nowe mieszkanie, samochód, ekskluzywna wycieczka – brzmią jak wymarzone prezenty ślubne. Tymczasem okazuje się, że przed podarowaniem młodej parze tak drogich prezentów, warto poświęcić chwilę na przeanalizowanie przepisów prawnych. To ważne, bo w przeciwnym razie, zamiast sprawić im wielką radość, możemy wyświadczyć im niedźwiedzią przysługę.
29.08.2012 | aktual.: 25.10.2012 13:00
Kilkanaście tysięcy złotych jako wkład na nowe mieszkanie, samochód, ekskluzywna wycieczka – brzmią jak wymarzone prezenty ślubne. Tymczasem okazuje się, że przed podarowaniem młodej parze tak drogich prezentów, warto poświęcić chwilę na przeanalizowanie przepisów prawnych. To ważne, bo w przeciwnym razie, zamiast sprawić im wielką radość, możemy wyświadczyć im niedźwiedzią przysługę.
Prezenty ślubne podlegają podatkowi od spadków i darowizn. Przepisy szczegółowo określają, kiedy należy rozliczyć się z urzędem skarbowym. - Ze względu na stopień pokrewieństwa, wyróżniamy trzy kategorie podatkowe – mówi Arkadiusz Grzechowiak, radca prawny z Konina. – W grupie pierwszej znajdują się: rodzice, dzieci, pasierbowie i pasierbice, zięć, synowa, rodzeństwo, ojczym, macocha i teściowie. Do grupy drugiej zaliczają się m.in.: bratankowie i siostrzenice, rodzeństwo rodziców, rodzeństwo małżonków i małżonkowie rodzeństwa. W trzeciej grupie są pozostali nabywcy. Dla każdej z tych kategorii obowiązuje ścisła kwota, do jakiej można otrzymać darowiznę, bez konieczności zapłacenia podatku. I tak, dla pierwszej grupy to 9637 zł, dla drugiej 7276 zł i dla ostatniej – 4902 zł.
Jednocześnie warto podkreślić, że sumy te dotyczą jednego darczyńcy. Jeżeli więc teściowie zechcą obdarować swoją synową, każde w nich może przekazać jej sumę 9637 zł (czyli łącznie 19274 zł). Ważne jednak, że – aby podarowana kwota była wolna od podatku – nie można przekroczyć tego limitu w ciągu pięciu lat.
Mimo że Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie operuje terminem grupy zerowej, posługują się nim często potocznie specjaliści. Do tej kategorii zaliczają się wszystkie osoby wymienione w grupie pierwszej, z wyjątkiem zięcia, synowej i teściów. Jeżeli pomiędzy członkami grupy zerowej przekazana zostanie duża kwota pieniędzy, tj. powyżej 9637 zł, obdarowanym przysługuje mimo wszystko zwolnienie od podatku. Warunkiem jest tu jednak zgłoszenie otrzymanego prezentu urzędowi skarbowemu (w ciągu 6 miesięcy) i jego udokumentowanie. Znacznie lepiej więc przekazywać pieniądze przelewem, niż dawać je w gotówce.
Jeżeli rodzice chcą podarować dzieciom z okazji ślubu przykładowo kwotę 10000 zł, nie muszą martwić się o kwestie podatkowe. Sumę dzieli się na pół pomiędzy nowożeńców i w tym przypadku nawet zięć czy synowa nie musieliby płacić podatku. Nie ma tu także konieczności powiadamiania urzędu. Jeśli natomiast przekazywana kwota wynosiłaby przykładowo 50000 zł, znacznie bezpieczniejszą i korzystniejszą opcją wydaje się podarowanie jej wyłącznie własnemu dziecku. W takiej sytuacji mamy bowiem dwóch darczyńców i dwóch obdarowanych.
W powyższym przypadku jedna osoba otrzymuje od jednego darczyńcy 12500 zł, a więc kwotę przewyższającą zwolnienie z podatku dla grupy pierwszej. Jeśli więc całą sumę przekażą rodzice dziecku, nie będzie trzeba nic płacić urzędowi skarbowemu. Pozostaje jednak nadal wymóg udokumentowania otrzymania środków i zgłoszenie tego faktu naczelnikowi skarbówki. W przeciwnym razie grozi kara w wysokości 20 procent od uzyskanej sumy.
- Zwykle zainteresowanie urzędu skarbowego wzbudza jakiś duży zakup, na przykład mieszkania – twierdzi radca prawny, Arkadiusz Grzechowiak. – Urząd może wówczas zażądać wykazania, skąd młodzi mieli tak duży wkład własny.
Taka sama kara obowiązuje w przypadku, gdy nie odprowadzimy należytego podatku, będąc w jednej z trzech grup podatkowych. Tu kwoty daniny na rzecz urzędu skarbowego są następujące:
a) I grupa podatkowa:
Kwota pomiędzy 9637 zł a 10278 zł – podatek w wysokości 3 %,
Kwota od 10278 zł do 20556 zł – podatek 308,30 zł i 5 % od nadwyżki ponad 10278 zł,
Kwota powyżej 20556 zł – podatek 822,20 zł i 7 % od nadwyżki ponad 20556 zł.
b) II grupa podatkowa:
Kwota od 7276 zł do 10278 zł – podatek w wysokości 7 %,
Kwota pomiędzy 10278 zł a 20556 zł – podatek 719,50 zł i 9 % od nadwyżki ponad 10278 zł,
Kwota od 20556 zł – podatek 1644,50 zł i 12 % od nadwyżki ponad 20556 zł.
c) III grupa podatkowa:
Kwota pomiędzy 4902 zł a 10278 zł – 12 %,
Kwota od 10278 zł do 20556 zł – 1233,40 zł plus 16 % od nadwyżki ponad 10278 zł,
Kwota powyżej 20556 zł – 2877,90 zł i 20 % od nadwyżki ponad 20566 zł.
Jeżeli rodzice chcą podarować parze młodej znaczną sumę pieniędzy, lepiej, jeśli przekażą całą kwotę na rzecz swojego rodzonego dziecka. Dopiero później córka lub syn może ustanowić wspólnotę majątkową na ów prezent ze swoim małżonkiem.
Podobnie jest z prezentami materialnymi. Jeżeli zdarzyłoby się, że rodzice zamierzają kupić państwu młodym mieszkanie, jego właścicielem powinni uczynić swoje dziecko. Natomiast w toku dalszego postępowania, tj. za pomocą nowego aktu notarialnego, współwłaścicielem lokalu może zostać jego żona lub mąż.
Wesela to często czas wielkich prezentów. Zarówno darczyńcy, jak i osoby je otrzymujące, powinni być świadomi, jakie ewentualne obowiązki podatkowe na nich ciążą, by w późniejszym czasie uniknąć niepotrzebnego stresu.
(ios/bb)
