reportaż

Jola śledzi Dianę od ponad dziesięciu lat. Hasło "Diane 35" ustawiła nawet w Google Alert. A nie jest jedyna.

Mistrzyni słowa. Reportażystka. Empatyczna, życzliwa, zawsze w cieniu. Na pierwszym planie stawiała swoich bohaterów. Zmarła Lidia Ostałowska. Przegrała walkę z chorobą.

Do nail baru, w którym pracują Tatiana Karp i Wiktoria Kuzmina przychodziłam regularnie od kilku miesięcy. Zawsze wychodziłam zadowolona. Szybko zorientowałam się, że pracują tu same Ukrainki. – Wasze zatrudnienie kosztuje mniej?– zapytałam, nie mogąc ukryć ciekawości. – Nie – odpowiadają od razu. – Nie musimy zaniżać stawek. Jesteśmy dobre w tym, co robimy, a o dobre manikiurzystki na rynku trudno. W Polsce odpowiadają nam stałe umowy, elastyczne godziny i atrakcyjne stawki. No i wojny za oknem nie ma.

Wojciech Plewiński – jeden z czołowych polskich fotografów powojennych – znany jest przede wszystkim jako portrecista, autor zdjęć teatralnych, mody czy twórca legendarnych okładek „Przekroju”. Dorobek Plewińskiego jako reportera jest mniej znany, choć równie znaczący. Po prezentacji jego obszernej części w formie cyfrowego archiwum Fundacja Sztuk Wizualnych zaprezentuje reportaże mistrza na monumentalnej wystawie. Kuratorem ekspozycji, składającej się z blisko 300 oryginalnych i współczesnych odbitek jest Wojciech Nowicki. Otwarcie wystawy w piątek 15 września 2017 roku w krakowskim Muzeum Manggha.

"W Polsce niewinni są ci, których stać na bardzo dobrych adwokatów”.

Odwiedziliśmy placówkę, w której dziewczynka dochodzi do siebie. Już teraz nie może doczekać się świąt.

Choć nigdy się nie poznały, są zgodne co do jednego: obie nienawidzą słowa na „K”. Nie tego wulgarnego, określającego przedstawicielkę podobno najstarszej profesji świata, ale innego, też brzydkiego, też ubliżającego, też pogardliwego.

Tylko w ciągu ostatniego roku zagrała na bramce w meczu piłki nożnej i wystąpiła w kilku pokazach mody. Wcześniej napisała ponad 30 powieści, a teraz, w wieku 93 lat, pisze kolejną: „Wielka podróż”. Pisarce Krystynie Nepomuckiej zdrowia i energii mógłby pozazdrościć niejeden dwudziestolatek.

Dzieli je pięćdziesiąt lat różnicy. I nic więcej, bo dr Maria Czarnecka-Zoll i dr Aneta Obcowska z równą pasją oddają się pomocy tym, którym pomagać chce mało kto.

Widad Lutah na pierwszy rzut oka jest bogobojną muzułmanką – jej ciało i niemal całą twarz, z wyjątkiem oczu, zakrywa czarny nikab. Na drugi zresztą też, bo modli się pięć razy dziennie, Koran i nauki Mahometa zna na wyrywki, twardo broni tradycji.

Historia młodości pani Basi to przerwana brutalnie sielanka, uciekanie przed bombami do ogrodu, obcowanie ze śmiercią i strachem najbliższych. Pani Adeli – zsyłka na Ural, twardy dryl wojskowy i wszechobecne zgliszcza. „Jak tyś to wszystko zdołała przeżyć!”, dziwi się syn pani Adeli. Nie tylko on. Bo pani Basia i pani Adela przetrwały II wojnę światową

Lidka ma czworo dzieci. A urodziła pięcioro. Jedno, dwoje, pięcioro; chłopiec, dwie dziewczynki, bliźnięta – Lidka (imię zmienione) nigdy nie planowała, ile będzie miała dzieci. Pochodzi z wielodzietnej rodziny, a to, że sama ma czwórkę, jest czystym przypadkiem.

Mają czworo, pięcioro dzieci. I żadnego miejsca, do którego mogłyby pójść. Mieszkają w Domu Samotnej Matki, często na kilku metrach kwadratowych. Chociaż miasto grozi im, że je wysiedli, starają się zachowywać optymizm. I same pracują na to, żeby utrzymać tę placówkę.

Mówi się, że rany na ciele się goją, ale te na duszy już nie. W ich przypadku jest odwrotnie: pokaleczone ręce, uda, brzuchy są niemymi świadkami zbrodni, które popełniają. Do więzienia nigdy nie trafią, bo nie krzywdzą nikogo. Poza sobą.

Aśka nie skończyła jeszcze 25 roku życia, gdy musiała zaczynać wszystko od zera. A właściwie jeszcze gorzej, spod kreski, bo na nową drogę życia wskoczyła z 30 tysiącami długu. Na co wydała tyle kasy? Niezły samochód? Zagraniczne podróże? Remont mieszkania?

Wirginia Szmyt jest najstarszą didżejką w Polsce. Gdy wchodzi za konsoletę, parkiet wypełnia się w 20 sekund. Przy drugiej piosence nie siedzi już nikt. Co ciekawe, zaczęła prowadzić imprezy dopiero na emeryturze.

Oddam zadbanego kanarka z klatką. Poznam panią 18-45 lat, cel towarzyski. Zaopiekuję się starszą osobą w zamian za dach nad głową. Sprzedam cnotę przystojnemu, tylko poważne oferty. Dam obywatelstwo.

34-letnia Ania i rok starsza Kasia parę lat temu usłyszały „wyroki” dożywocia. Mimo to są uśmiechnięte, wręcz promienieją radością. Są też pełne energii. Muszą być, bo mają mnóstwo planów i w końcu realizują swoje marzenia.

Uważają, że Tunezja to kraj bardzo liberalny, szanujący prawa kobiet. Jednocześnie seks uznają tylko po ślubie, zajmują się głównie wychowaniem dzieci, słuchają nakazów męża. Co zmieniło się w mentalności Tunezyjek?

W 1994 r. nielegalny handel narkotykami spowodował, że wskaźnik przestępczości w Irlandii stał się najwyższy w historii. 15 tys. ludzi codziennie wstrzykiwało sobie heroinę, a w klinikach dla uzależnionych rejestrowały się już nawet 14-letnie dzieci.