Dzieci, które przed 5. rokiem życia posługują się dwoma językami, jąkają się znacznie częściej, niż rówieśnicy mówiący w jednym języku.
Dzieci, które przed 5. rokiem życia posługują się dwoma językami, jąkają się znacznie częściej, niż rówieśnicy mówiący w jednym języku.
Naukowcy z University College London doszli do takich wniosków na podstawie badań w grupie 317 jąkających się dzieci oraz w grupie dzieci bez tego zaburzenia. Zebrano dane, na temat języków, jakimi opiekunowie dzieci posługiwali się w domu - językiem angielskim, czy innym językiem, jeśli byli imigrantami; czy też angielskim w połączeniu z językiem ojczystym.
Okazało się, że dzieci, które przed 5. rokiem życia posługiwały się dwoma językami - ojczystym językiem rodziców oraz angielskim - częściej jąkały się, niż dzieci posługujące się od urodzenia jednym językiem. Z kolei jąkające się maluchy, które do 5. roku życia mówiły wyłącznie w jednym języku, szybciej pozbywały się tej wady wymowy. Ponad połowa z nich przestała się jąkać przed ukończeniem 12 lat, podczas gdy w grupie dwujęzycznej - jedna czwarta.
Wyniki w nauce dzieci jąkających się nie odbiegały od wyników pozostałych uczniów. Zdaniem autorów, z pracy tej wynika, że dzieci, dla których angielski nie jest językiem ojczystym, mogą odnieść wyraźne korzyści odkładając jego naukę na później. Obniża to bowiem ryzyko jąkania się.
