Imperium Tommy’ego Hilfigera
Tommy Hilfiger urodził się niewielkim miasteczku Elmira leżącym nieopodal Nowego Jorku. Dorastał w ubogiej irlandzkiej rodzinie emigrantów jako drugi z dziewięciorga rodzeństwa. Aby wyjechać na wakacje, szesnastoletni Tommy zatrudnił się w sklepie z odzieżą i tam odkrył swoje prawdziwe powołanie – pragnienie projektowania ubrań.
Tommy Hilfiger urodził się niewielkim miasteczku Elmira leżącym nieopodal Nowego Jorku. Dorastał w ubogiej irlandzkiej rodzinie emigrantów jako drugi z dziewięciorga rodzeństwa. Może dlatego już jako dziewięciolatek kosił trawniki i zarabiał swoje pierwsze pieniądze. W szkole nie był prymusem (kłopoty z ortografią), nie był też gwiazdą sportu (niezbyt imponujące warunki fizyczne). Żeby wyjechać na wakacje, szesnastoletni Tommy zatrudnił się w sklepie z odzieżą i tam odkrył swoje prawdziwe powołanie – pragnienie projektowania ubrań.
W tym czasie lekko zapuścił włosy, zaczął nosić dzwony, co było oczywiście krzykiem mody, ale i szokowało jego przykładnych rodziców. Ze stu pięćdziesięcioma dolarami w kieszeni rozpoczął swój pierwszy business – sprzedaż spodni. W Elmirze brakowało wszelakich modowych nowinek, nic więc dziwnego, że młody Tommy odniósł olśniewający sukces. Zachęcony powodzeniem otworzył swój pierwszy sklep People’s Place (Miejsce ludzi). Kolejne rosły niczym grzyby po deszczu.
W 1976 roku, odwiedzając jeden z nich, natknął się na Susan, sprzedawczynię, która natychmiast porwała jego serce. Para wkrótce się pobrała. (Obecnie Tommy i Susan pozostają w separacji. Decyzję te podjęli po 20 latach małżeństwa. Mają czwórkę dzieci.) Po pewnym czasie sklepy przestały być dochodowe, wtedy narodził się pomysł wykreowania własnej marki sygnowanej Tommy Hilfiger. Miała to być odzież klasyczna, ale z nutką ekstrawagancji, wzorowana nieco na projektach Ralpha Laurena. Marka stała się popularna w błyskawicznym tempie, głównie dzięki kontrowersyjnej reklamie. Tommy stawiał się w niej na równi z już ugruntowanymi sławami, takimi jak na przykład Calvin Klein. W latach 90. odzież Hilfigera stała się popularna, głównie w afroamerykańskim środowisku związanym z muzyką hip hop. Ubrania były nieco za duże, luźne, a charakterystyczne biało-czerwono-niebieskie logo przyjmowało iście gigantyczne rozmiary. Moda ta przeminęła jednak równie szybko jak się pojawiła.
Tommy uczciwie przyznaje, że nie projektuje swoich kolekcji. Zatrudniony przez niego sztab designerów otrzymuje jedynie drobne wskazówki od szefa dotyczące tego, co ma znaleźć się na wybiegu i w sklepach. Jest raczej dobrym businessmanem przemyślnie wykorzystującym „American Dream” niż artystą. Przyjaźni się z kolegami ze szkolnej ławy, a także z redaktor naczelną amerykańskiego Vogue – Anną Wintour. Jego firma prowadzi cztery główne linie: Tommy Hilfiger (klasyczna odzież), Hilfiger Denim (linia dla młodszych odbiorców: 15-35 lat), Tommy Jeans (wyroby z denimu) i Hilfiger Sport (kolekcja typowo sportowa).
A co z ubraniami projektanta? Są proste, utrzymane w czystych, wyraźnych barwach, bądź lekko rozmytych pastelach, bez zbędnych ozdób, wzorów i ornamentów. Tu nie ma miejsca na koronki, falbany, przezroczystości i inne ekstrawagancje. Styl Hilfigera można określić jako sportową elegancję. Schludne, starannie skrojone, dopracowane w najdrobniejszych szczegółach spodnie, spódnice i płaszcze. Klasyczne swetry, kamizelki i pulowery z malutkim logo na piersi i białe sportowe obuwie nie schodzą z list bestsellerów. Tommy Hilfiger oferuje też całą gamę akcesoriów: perfumy, torby, torebki paski, ręczniki, bieliznę, zegarki, okulary, pościel.
Miarą sukcesu Hilfigera dziś jest liczba jego sklepów otwieranych na całym świecie. Możesz je odwiedzić nie wyjeżdżając z Polski. Modowe imperium Tommy’ego dotarło i do nas.
