Koszmary senne

Nasza 3- letnia córeczka budzi się w nocy i przychodzi do naszego pokoju spać, odprowadzamy ją do swojego łóżeczka, siadamy na łóżko, czekamy aż zaśnie wracamy. Minie 20 min i znowu się budzi i woła „mama” albo mówi o potworach i że się boi. I ciągle to samo? Jak jedną noc prześpi sama w miesiącu to jest dobrze. Co robić? Jak się zachować? Czy zwrócić się o pomoc do poradni psychologicznej?

Małe dzieci często miewają senne koszmary, budzą się nocy, płaczą. Czym więcej emocji w ciągu dnia, czym bardziej nerwowe zasypianie, tym więcej niepokoju w nocy. Przede wszystkim należy rozmawiać z małą o koszmarnych snach, tłumaczyć, uspokajać i nie zmuszać małej do spania w swoim łóżeczku. Jeśli wędruje do Państwa łóżka, można ją odprowadzać, ale kiedy wraca, nie irytować się. Można zapalić małą lampkę w pokoju córki, uchylić drzwi jej pokoju. Kiedy się budzi, można opowiedzieć o tym, skąd biorą się potwory na ścianach, skąd szmery za oknem…..(jeśli jest przytomna i chce rozmawiać). Zniechęcam do tego, by zakazywać wędrówek, denerwować się czy wymyślać kary. Warto zadbać o wyciszanie małej przed zaśnięciem, o kładzenie spać zawsze o tej samej porze po wszystkich wieczornych rytuałach. Można rozmawiać z małą w ciągu dnia, gdy jest spokojna o sennych koszmarach, tłumaczyć skąd się biorą i dlaczego ją dręczą. Trzeba spokojnie przetrwać ten czas. Mała w końcu przestanie wędrować i zacznie spokojnie przesypiać
noce.