Luka

*Opowieść Marzeny Brody to hymn na cześć miłości. Najważniejszej, bo towarzyszącej człowiekowi do końca życia. Spotykając Lukę główny bohater, Bernard, spotyka się z samym sobą i uświadamia sobie, kim jest naprawdę. *Cała opowieść to niewiele ponad 100 stron zamkniętych w ponumerowanych akapitach myśli, wspomnień, tęsknot. Rzadko który pisarz współczesny ma odwagę pozwolić sobie na powieść pozbawioną jakiejkolwiek akcji, skupioną jedynie na uczuciu tak intensywnym, że aż niszczącym. Miłość Bernarda i Luki pulsuje równomiernym rytmem wtorkowych spotkań. On wie, że to jest ta jedna jedyna miłość, na która się czeka całe życie, roztapia się znika niemal w swoim uczuciu. Ona kocha Bernarda spokojnie, niemal dawkuje swoje uczucie ze świadomością wszystkich ograniczeń, o których on próbuje zapomnieć.
Bernard odczytuje się na nowo w miłości do Luki, staję się ona jedynym uzasadnieniem jego istnienia, chwilami traci poczucie czy jest jeszcze sobą czy już Luką.
Nie wiemy, jak to się dzieje, że Luka zniknęła, to zupełnie nieistotne dla sensu tej książki. Broda nie opowiada nam żadnej akcji, nie opowiada nam nawet historii miłości. To opowiadanie o samej miłości, uczuciu, które stało się nagle bezprzedmiotowe - nie ma kobiety którą Bernard kochał. Pozostaje mu wspominać chwile, słowa, zapachy, gładkość skóry Luki. Co zrobić z takim uczuciem - największym, najważniejszym, jedynym dla którego warto życie, skoro nie ma nikogo, kto mógłby je przyjąć. A może nigdy go nie było...