Przytulanie dobre na sen

Moja córka (5 lat) od pewnego czasu ma kłopoty z zasypianiem. Opowiada, że boi się spać, bo obudzi się sama w lesie, gdzie są wilki. Wszelkie rozmowy kończą się histerią i płaczem. Córka jest normalnie rozwijającym się dzieckiem, dlatego niepokoi mnie takie zachowanie. Uczęszcza do przedszkola, choć teraz przez chorobę miała dłuższą przerwę.

Zachęcam do rozmów nie wtedy, gdy mała budzi się z płaczem, ale wtedy, gdy jest spokojna. Jeśli wpada w histerię, trzeba przerwać rozmowę, ale wciąż i wciąż do niej powracać. Bardzo ważne jest, by znaleźć przyczynę takich zachowań. Jeśli nie chce spać w swoim pokoju czy łóżku, pozostajemy z nią aż do zaśnięcia. Pokazujemy, że nie lekceważymy jej lęków, że chcemy jej pomóc, że jesteśmy obok, gdy się boi, i zawsze będziemy z nią w trudnych chwilach. Kiedy się budzi, nie może zasnąć, domaga się przytulania i brania na ręce, przychodzi do łóżka rodziców – przyzwalamy na to wszystko, co ma ją wyciszyć, uspokoić i pozwolić zasnąć. Rozmawiamy o lękach, ale nie wyolbrzymiamy ich. Nie okazujemy, jak bardzo nas martwią i niepokoją. Ona musi uwierzyć, że z naszą pomocą pokona lęki i będzie jak dawniej spokojnie zasypiała i przesypiała noc.