Pięknie zdobią i dają owoce. Posadź w ogrodzie, nie pożałujesz

Większość ludzi ma w ogrodzie drzewa owocowe tylko po to, by mieć dzięki nim pyszne owoce z własnej uprawy. Zwykle stoją w przypadkowych miejscach lub z dala od innych roślin. Wcale nie musi tak być. Poznaj najpiękniejsze drzewa owocowe.

Drzewa i krzewy owocowe uprawia się przede wszystkim dla smacznych owoców. Ich walory dekoracyjne schodzą na dalszy plan, dlatego sadzi się je w mniej wyeksponowanych miejscach na działce i raczej nie komponuje z gatunkami ozdobnymi. Warto podejść do tematu inaczej i postawić na gatunki, które dają jadalny plon, a zarazem zdobią ogród. Zobacz, jak połączyć przyjemne z pożytecznym.

Głogi (Crateugus) są jedną z najpiękniejszych propozycji do ogrodu, np. na soliter, szpaler i żywopłot. Najbardziej znane gatunki to głóg jednoszyjkowy i dwuszyjkowy. Najczęściej rosną jako niewielkie drzewa (kilka metrów wysokości), dlatego nadają się do małych ogrodów. Kwitną wiosną na biało lub różowo. Drobne, okrągłe owoce dojrzewają późnym latem bądź jesienią. Rzadko spożywa się je w formie surowej, natomiast dobrze nadają się na przetwory.

Mało osób wie o tym, że buk pospolity (Fagus sylvatica) wytwarza jadalne owoce. Orzechy (bukiew) można jeść na surowo, lecz w rzeczywistości najlepiej smakują po prażeniu. Są traktowane również jako substytut kawy. Do sałatek i surówek dodaje się młode, kilkudniowe liście buka.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Oliwnik baldaszkowaty (Elaeagnus umbellata) to rozłożysty, ciernisty krzew o srebrzystobiałych lub żółtawych pędach i jasnozielonych liściach. Osiąga dwa-trzy metry wysokości. Owoce są czerwonawe, dojrzewają od września. Wykorzystuje się je na przetwory. Smak jest kwaskowato-słodki, kojarzy się z porzeczką czerwoną. Oliwnik ma małe wymagania. Można posadzić go nawet na nieurodzajnych glebach i na skarpach (zapobiegają osuwaniu).

Zdarza się, że typowy gatunek drzewa czy krzewu owocowego ma przeciętne walory dekoracyjne, natomiast w jego obrębie można dostać atrakcyjne odmiany. Przykładem jest leszczyna pospolita ‘Warszawski Czerwony’ (Corylus avellana). Warto posadzić ją w szpalerze lub jako luźny żywopłot. Dorasta do pięciu metrów wysokości. Wytwarza purpurowo-bordowo-brązowe liście i czerwonawe orzechy.

Podobne wybarwienie ma brzoskwinia czerwonolistna (Prunus persica). Liście są ciemniejsze niż sugeruje polska nazwa. Owoce tej odmiany (mandżurskiej) są ciemnoczerwone do bordowo-fioletowe. Drzewo osiąga od czterech do pięciu metrów wysokości.

Aronie nie uchodzą za szczególnie dekoracyjne, wyjątkiem jest aronia czerwona ‘Brillant’. Krzew dorasta do 1,8 m wysokości. Jak wskazuje nazwa, wykształca czerwone owoce. Mają cierpki smak na surowo, lecz nadają się m.in. na soki i wina. Pod tym względem nie różnią się szczególnie w porównaniu z typowymi aroniami.

Główną dekoracją wrzosowiska są zazwyczaj wrzosy i wrzośce, uzupełnione innymi gatunkami ozdobnymi. Jednakże i w takim miejscu zaleca się wprowadzić rośliny dostarczające jadalnych owoców. Przykładem jest żurawina wielkoowocowa (Vaccinium macrocarpon). To niska krzewinka, zwykle dorastająca do ok. 20 cm wysokości. Owoce są okrągłe lub wydłużone, o czerwonej barwie. Mają cierpki i kwaskowaty smak na surowo, ale dobrze smakują po obróbce termicznej. Podobne zastosowanie ma borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea), która również preferuje kwaśne podłoża. Krzewinka jest niewielka, osiąga do 25 cm wysokości.

W sprzedaży dostępnych jest wiele innych gatunków i odmian, które spożywa się na surowo bądź w formie przetworów, a jednocześnie wykorzystuje jako dekoracje ogrodu. W szczególności przydają się w małych ogrodach, których aranżacja nierzadko uchodzi za sztukę kompromisu.

Zapraszamy na grupę FB - #Samodbałość. To tu będziemy informować na bieżąco o wywiadach, nowych historiach. Dołączcie do nas i zaproście wszystkie znajome. Czekamy na was!