agata passent(strona 2/4)

Dostałam tylko jeden prezent na święta Bożego Narodzenia. Kilka lat temu, za namową mojego taty, w naszej rodzinie wprowadziliśmy system losowania. Robimy wielką loterię, każdy losuje jedną osobę, którą ma obdarować.

Parę dni temu zmarzłam na przystanku autobusowym okrutnie i postanowiłam rozgrzać się zupą gorącą. Zupy niejednokrotnie ratowały mnie z opresji zdrowotnych, ale i chorób duszy. Dzień bez zupy jest dla mnie dniem straconym.

Bywa, że po wspólnie spędzonej nocy nasza ofiara lub partner (to zależy jaką uprawiałyśmy noc) budzi się w podłym nastroju. Temat rzecz jasna nie dotyczy nocy pierwszej, gdyż po pierwszym razie mężczyzna jeszcze kurtuazyjnie udaje, że był zachwycony albo w rzeczy samej zadowolony jest. Głównie z siebie rzecz jasna - że „zdobył“ panienkę.

Kieszonkowego od rodziców nie dostawałam. Jeśli w szkole było coś, czego potrzebowałam, mówiłam o tym tacie i albo się udało, albo nic z tego. Podręczniki czy nowe buty do tenisa kupowaliśmy wspólnie. Bilety do kina owszem, ale tylko na dobre filmy.

Według niektórych osób para składa się z trzech, czterech a najchętniej sześciu połówek. Czy zauważyliście, że wokół krążą pary niesłychanie sobą znudzone? Ludzie, którzy zrobią wszystko, aby tylko nie musieć siedzieć w domu sami ze sobą i wiercić się z nudów na domowej kanapie czy przy domowej kolacji?

A gdybym zakochała się i przez nieuwagą w następstwie wylądowała w związku z mężczyzną, który kocha się stroić? Rano pół godziny siedzi w łazience, w której zamontował specjalne oświetlenie i lustra.

Parę dni temu umówiłyśmy się z koleżankami w knajpce typu „tuż za rogiem“. Rowery, taborety, leżaki, parę osób siedzi na krawężniku, my pijemy piwo lub lemoniadę, a komary piją naszą krew. Z trudem przekrzykujemy pana, który na ulicy gra na saksofonie licząc, że ktoś wrzuci mi parę złotych do modnego kapelusika.

Nie wszyscy są pochłonięci dysputami o tym, czy Torres się skończył. Który bramkarz jest najlepszy w Europie? Dla mnie Buffon jest inspiracją - siwy, ale czujny, skuteczny, no i ten orli nos. Wzbudza respekt, wznieca zmysły.
Ja ostatnio żyję sprawami mojego podwórka. Jak wygląda Państwa podwórko? Czyste, zadbane, bujna przycięta pod linijkę zieleń?

Idąc wąską uliczką minęłam zaparkowany samochód typu minivan. Zwrócił moją uwagę, gdyż był cały popisany flamastrem, ale nie przez złośliwego przechodnia bądź mściwego sąsiada, tylko przez właściciela. Napisów na żółtej karoserii było więcej niż kropek na dalmatyńczyku. Dlaczego nosić napisy tylko na koszulkach?

Galerianką nie mogłabym być. I nie chodzi tu o mój zaawansowany już wiek, ani o brak płomiennych uczuć do pieniędzy. Dżinsy za loda? Cóż, pamiętam jak w podstawówce zazdrościłam koledze, który mial dżinsową kurtkę Levisa, którą ojciec przywiózł mu z Hamburga, bo był marynarzem. Myślałam, że skonam z zazdrości.

Możemy różnić się w gustach muzycznych, więc wybaczcie proszę, jeśli przyznam, iż gdy tylko słyszę w radiu kiczowate i lukrowate (choć czyste i zamaszyste) śpiewanie Whitney Houston, jak najszybciej zmieniam program.

Wracam pociągiem do Warszawy. Jazda samochodem po polskich drogach to wszak ruletka, codziennie media informują o tym, ile osób zginęło w kraksach. W pociągu można za to chwilę poczytać, podrzemać, pomyśleć o niebieskich migdałach albo, jak niektórzy rodzimi „biznesmeni“, już o 6:30 rano napić się piwa (lub nawet czegoś mocniejszego!) w Warsie.

Zastanawia się felietonistka Agata Passent.

To niesamowite, że ludzie tak uzależnili się od wiedzy dostępnej w Internecie. Szczerze przyznam, że ja nawet nie zauważyłam, iż strony Wikipedii były wyłączone. Uzależniłam się lata temu od realu i to tu bawię się, uczę i szukam znajomych.

Niestety nie pracowałam nigdy na etacie w dużej firmie. Świat korporacyjny znam wyłącznie z opowieści mych znajomych, z książek, podręczników i filmów. Ach, mieć taką smycz z własną kartą do wejścia przez bramkę! Ze zdjątkiem. Albo odciskiem paluszka. Wjazd na parking działający na przycisk.

Wygląda na to, że fikcja, która bawiła nas w jednej z najlepszych polskich komedii, w filmie „Seksmisja“, za naszego życia staje się rzeczywistością. Jeśli panie są lesbijkami, bądź generalnie nie cierpią mężczyzn uznając ich za nieczułych maczo i wolą towarzystwo dziewczyn, dziewic, staruszek czy dam - to jest się z czego cieszyć.

Tryper dokuczał pewnemu polskiemu poecie dość często. Poeta tworzył w XX wieku. Czytam sobie właśnie biografię tegoż Poety. Gdy zbliżał się do trzydziestki sam bądź z kolegami regularnie bywał u kokot w hotelach, domach czy burdelach. Czyż „kokota“ nie brzmi dużo smakowiciej, bardziej luksusowo, światowo, pluszowo niż „prostytutka“?

Kilka dni temu miałam ogromne szczęście poznać panią Małgorzatę Niemen, wdowę po Czesławie Niemenie. Jest to kobieta tak piękna, jak widać na fotografiach. Delikatna, drobna, daleka od wszelkich plastikowych eksperymentów z nosem i innych silikonowych obrzydliwości. Rozmawiałyśmy ponad godzinę i zszokowało mnie to, jakim stresem płaci ona za to, że opiekuje się dziedzictwem Czesława Niemena.

15 listopada ukaże się najnowsza książka Agaty Passent „Dziecko? O matko!”. Czy dzieci postarzają czy odmładzają, czy mamy wpływ na nasze dzieci, dlaczego trudno przestać porównywać nasze dzieci do innych, czy mając dzieci możemy liczyć na ciszę, czy karmienie piersią jest obowiązkiem, jak porozumieć się z dziadkami?

Na studiach chodziłam przez rok na terapię psychologiczną do świetnej specjalistki. W rozmowie zeszło kiedyś na analizę czasów szkolnych. Do dziś mam ataki paniki, gdy przypomnę sobie stres pod tablicą, nerwy na lekcjach z przedmiotów, z których byłam słabiutka - chemia, matematyka. Czy profesor mnie spyta? Czy zdam kartkówkę?