emigracja(strona 2/3)

Polskie rodziny porozrzucane są po całym świecie. Migracje to temat nieustannie budzący wiele emocji. Zarówno pod względem przyjmowania do Polski imigrantów z różnych części świata, jak i emigrowania Polaków w poszukiwaniu lepszego życia.

Kamil wyjechał do Niemiec, aby zarobić na mieszkanie. Witold pracuje po 10-12 godzin dziennie w Londynie. Chce postawić dom na Śląsku. Obaj mężczyźni wiedzą, że za granicą nie wystarczy dobrze płatna praca. Trzeba umieć oszczędzać.

– Klienci potrafili chamsko się odzywać po tym, jak sami pytali, skąd jestem. Najgorsze, że "klient nasz pan" i trzeba było wysłuchać, jak to Ukraińcy źle pomalowali ścianę i że "Lwów jest piękny, bo polski" – mówi Alina, która od 18. roku życia mieszka w Polsce.

Anonimowa Polka prowadzi bloga o bezrobociu na obczyźnie. Nowym wpisem informuje, że ten okres już się w jej życiu skończył - jak sama pisze, stała się pastuchem. I dzieli się refleksją, która wielu zaboli, bo jest prawdziwa.

W lutym 2017 r. Ewa Adams i jej mąż przeprowadzili się do Nowej Zelandii. To była dla niej prawdziwa życiowa rewolucja. Dziś świat Polki to Wellington, gdzie rozkręca piekarniany biznes Little Bread Loaf. Nowozelandczycy są zachwyceni jej pieczywem.

Urodziła się w Szwecji i mieszkała tam przez 40 lat. Kobieta opuściła swoją ojczyznę, ponieważ w kraju zrobiło się niebezpiecznie. Wszystko z powodu imigrantów.

Pochodzący ze Słowenii teściowie Donalda Trumpa wkrótce zostaną obywatelami Stanów Zjednoczonych. Prawdopodobnie obejmie ich prawo o tzw. migracji łańcuchowej, do wycofania którego dąży Trump.

Potrzeba było dopiero referendum w sprawie Brexitu, by Brytyjczycy zaczęli zadawać sobie pytanie: "Kim właściwie są ci obcokrajowcy, którzy żyją obok nas? Nic o nich nie wiemy!”. Szukając odpowiedzi, fotoreporter BBC dotarł do 28-letniej Anny Bąk.

Rok temu Maja zapakowała rodzinę do samochodu i wyjechała do Szwajcarii. Mówi, że uciekała przed dobrą zmianą, zmianami w polityce. Joanna opuściła Polskę z miłości. Dziś obie opowiadają o tym, co ciekawi rodziców najbardziej - o szwajcarskim systemie edukacji. Tak różnym od tego, który mamy w Polsce.

W Wielkiej Brytanii żyje już 27 lat. Wcześniej mieszkała w mieście i nie dostrzegała tego problemu. Teraz gdy się przeprowadziła, czuje, że ludzie traktują ją inaczej. Czuje się gorsza. Kasia uważa, że to z powodu jej polskiego akcentu. Postanowiła podjąć się trudnego wyzwania. I ciężko pracuje.

Obywatelki Ukrainy, Białorusi, Rosji, a nawet Kazachstanu – wszystkie łączy to, że pochodzą ze wschodniej Europy i mówią po rosyjsku. Założyły grupę na Facebooku, która liczy już ponad 5500 kobiet. Dzięki niej organizują się na spotkania, rozmawiają o trudach, jak i radościach życia w Polsce. Nie unikają przyjaźni z Polakami, chętnie się asymilują. Dlaczego to właśnie w Polsce znalazły swoje miejsce na ziemi?

Do nail baru, w którym pracują Tatiana Karp i Wiktoria Kuzmina przychodziłam regularnie od kilku miesięcy. Zawsze wychodziłam zadowolona. Szybko zorientowałam się, że pracują tu same Ukrainki. – Wasze zatrudnienie kosztuje mniej?– zapytałam, nie mogąc ukryć ciekawości. – Nie – odpowiadają od razu. – Nie musimy zaniżać stawek. Jesteśmy dobre w tym, co robimy, a o dobre manikiurzystki na rynku trudno. W Polsce odpowiadają nam stałe umowy, elastyczne godziny i atrakcyjne stawki. No i wojny za oknem nie ma.

Jeszcze do niedawna obowiązywał mit emigracji politycznej, w którym to mężczyzna uciekał przed opresyjnym systemem. Dziś, według badaczy, ponad połowa Polaków, którzy emigrują, to kobiety. Jedne chcą zacząć wszystko od nowa, inne szukają za granicą pracy. Jak wygląda ich świat?

- Nigdy nie wstydziłam się przyznać do tego, jak zaczynałam - opowiada Magda Gasztych. 12 lat temu wyemigrowała z Polski do Wielkiej Brytanii. Pracowała na zmywaku, zahaczyła też o palarnię zdjęć rentgenowskich, produkcję alarmów przeciwpożarowych i magazyn kosmetyków. Dziś pracuje w międzynarodowej korporacji. Nam opowiada, jak z jej perspektywy zmieniło się życie na Wyspach.

29 marca Wielka Brytania rozpoczęła procedurę wyjścia z Unii Europejskiej, czyli tzw. Brexit. Być może wielu Polaków będzie musiało wrócić do Polski. Czy taki powrót jest trudny? Jak się do niego przygotować? Opowiedziały o tym Agnieszka Kowalska z grupy "Powroty" i Joanna Kulig, które wróciły z emigracji.

Jak wygląda życie młodych Polaków na emigracji? Iga Wołos miała 18 lat, gdy wyjechała pracować do Anglii. Uważała, że wszędzie lepiej niż w Polsce, bo tu dla takich jak ona nie ma perspektyw. - Praca z Polakami za granicą to szkoła życia - opowiada.

Żaneta przyjechała tu 10 lat temu. Przypadek klasyczny: miała zostać dwa lata, a ułożyła sobie tu życie. Zakochała się, wyszła za mąż, dziś ma dwie córeczki. W Sydney stworzyła swoją małą, polską oazę. Po Norwegii, Kanadzie i Argentynie przyszedł w naszym cyklu czas na opowieść o emigracji w Australii.

Dlaczego wyjeżdżają? Najczęściej z przyczyn ekonomicznych. Chcą wesprzeć finansowo rodzinę, czasem są jedynymi żywicielkami, a nie mogą znaleźć żadnego płatnego zajęcia w Polsce. Albo dostają propozycję pracy, która jest dla nich szansą na upragnioną zmianę. I choć serce im pęka, bywa, że zostawiają dzieci w kraju, pod opieką dziadków, same decydują się na wyjazd kilkaset, a nawet kilka tysięcy kilometrów od domu. Matki Polki emigrantki – zapracowane i z ciągłymi wyrzutami sumienia, za to z nadzieją, że uda im się poprawić sytuację najbliższych.

Do końca 2015 roku poza krajem będzie mieszkało blisko 3 mln naszych rodaków. Konsekwencją takich decyzji życiowych coraz częściej stają się jednak rozbite małżeństwa, zdrady, samotność i rosnąca liczba eurosierot