miłość(strona 23/29)

Sylwia, Renata, Kasia i Marta skarżą się podczas terapii, że były gorzej traktowane niż ich bracia lub siostry. Zawsze były porównywane do rodzeństwa, krytykowane i dostawały mniej uwagi, choć bardzo o nią zabiegały. Niektóre z nich były pupilkami taty albo stworzyły ciepłą relację z babcią. Niektórym nawet to się nie udało.

Pocałunek wymyślili mężczyźni, aby kobiecie nareszcie usta zamknąć – pisała żartobliwie Magdalena Samozwaniec. Trzeba przyznać, że był to bardzo ważny wynalazek. Jak wynika z wyliczeń naukowców – w ciągu całego życia całowanie zajmuje nam ponad 77 dni!

Wszyscy pragniemy miłości i marzymy o tym, aby była nieskończona, bezgraniczna oraz bez granic. Paradoksalnie jednak, aby osiągać takie poziomy miłości w związkach, potrzebne nam są jasno określone i zaznaczone granice. Bez nich łatwo o chaos, zagubienie, nieład i anarchię.

Może myślisz, że udany związek to kwestia szczęścia. Trafienia na tego Jedynego Wspaniałego Pana Właściwego. Nic bardziej mylnego. To my same budujemy swoje relacje. Wybieramy spośród setek tysięcy innych – tego, nie innego kandydata na swojego faceta, a potem zgadzamy się na takie, a nie inne traktowanie. Niewiele z nas miało to szczęście nauczyć się dbać o własne potrzeby w relacjach z facetami, wyrażać własne pragnienia i emocje. Dla wszystkich, które czują na swoich plecach zimny oddech matki-polki, oto mały niezbędnik o tym, jak zabierać się do budowania normalnych związków.

Małżeństwo, bliski związek tworzą dwie osoby, z których każda jest inna, niepowtarzalna. Jeden i drugi partner wnosi w tę wspólnotę swoją własną osobowość, swoje wartości i poglądy, swoje pragnienia i wyobrażenia, ale też swój bagaż emocjonalny oraz doświadczenia z przeszłości.

Na początku kobietę i mężczyznę przyciąga do siebie chemia. Uczucie euforii, podniecenie, szybsze bicie serca, ściskanie w dołku, brak koncentracji, problemy ze snem – to tylko kilka objawów zakochania.

Historia dotyczy kilku pokoleń, różnych narodów i kontynentów. Rodzina Francuza, który podczas II wojny światowej trafił do hitlerowskiego obozu pracy, gdzie pisał miłosne listy, otrzymała je dopiero po 70 latach.

Życie po zdradach, urazach, zranieniach, nie jest łatwe, gdyż bóle wciąż tkwią gdzieś na dnie serca, nawet jeśli im się zaprzecza. A z nimi związany jest lęk przed tym, aby na nowo się nie odezwały. I uciekanie od bliskości w ogóle, albo przedmiotowe traktowanie siebie i partnera.

Każdy potrzebuje i szuka w życiu miłości. Zdarza się, że ludzie czasem wybierają (świadomie bądź nieświadomie) kilku partnerów, aby przeżywać z każdym inny rodzaj miłości. Albo próbują całe życie być z jedną osobą, gdyż dążą do miłości związanej z ideałami religijnymi.

Muszą być dzielne, skore do poświęceń i wyrzeczeń. W końcu mają najdroższy skarb, jaki można sobie wyobrazić - wydały na świat nowe życie, są matkami. Czasem jednak z trwogą przyznają: nie kocham swojego dziecka.

- Nie było zdrady. Nie było problemów z pracą, bo dla niego zdecydowałam się zostawić wszystko i wyjechać do Krakowa – opowiada 31-letnia Marta. Jednak po trzech latach życia z Michałem podjęła decyzję o rozstaniu. Spakowała się i wróciła do Warszawy.

Iza cieszy się, że jest z Marcinem. To miło móc wreszcie wyjść z kimś do miasta, pogadać, przytulić się. Po ostatnim związku długo była sama i samotność mocno już jej zaczęła doskwierać. Marcin jest świetnym gościem, tylko Izie nie podoba się jego sposób ubierania się, to, że jest nieśmiały i zamknięty w sobie.

- Rozstaliśmy się rok temu. Na początku właściwie nie utrzymywaliśmy kontaktu. Dzwoniliśmy do siebie sporadycznie, czasem spotykaliśmy się przypadkowo na imprezach. Nawet przez kilka miesięcy się z kimś spotykał, ale nie wyszło.

Bartek od dwóch lat jest szczęśliwie zakochany. Świetnie się dobrali z Agatą: każde z nich ma swoją pasję i szanuje to, że partner potrzebuje czasu dla siebie. Mimo tego, że są bardzo zajęci, znajdują sposoby na to, by chociaż w nocy się przytulić i razem zasnąć.