pomoc(strona 6/7)

Jeden wpis na Facebooku może uczynić mnóstwo dobrego. Tak może być i w tym przypadku. Martyna Wojciechowska dołączyła do osób, które walczą o pomoc dla 6-letniej Sary. Dziewczynka zmaga się ze złośliwym nowotworem i już tylko wsparcie internautów może dać jej nadzieję na to, że wyzdrowieje.

Ponad 50 tys. ludzi czeka dziś na ewakuację z ogarniętego wojną Aleppo. Według ostatnich raportów jednego dnia życie traci tu kilkadziesiąt osób. Z przekazów, jakie docierają do mediów z miasta, mowa o kobietach, które masowo popełniają samobójstwa, bo boją się gwałtów. – To jest piekło – relacjonują ci, którym udało się uciec. Wśród osób, które pomagają Syryjczykom, są także Polacy.

90-latka chciała sprzedać najcenniejszą rzecz z domu, żeby mieć pieniądze na święta. Przejechała pół miasta, ale kupiec nie pojawił się na miejscu spotkania. Przykra sytuacja poruszyła sąsiadów staruszki, którzy postanowili pomóc i zorganizowali akcję.

Marek cierpi na nowotwór złośliwy szpiku kostnego. Do końca lipca pilnie potrzebuje kupić 1 z 6 miesięcznych dawek nierefundowanego leku. Pomóc może każdy.

- Nigdy nie widzieliśmy, aby ktokolwiek płakał czy rozpaczał, czy to sam pacjent, czy jego bliscy. Kiedy pytaliśmy o ten fenomen lekarzy, mówili, że są przyzwyczajeni do ciężkiego życia – mówi Wojciech Sierocki, student poznańskiego Uniwersytetu Medycznego i jeden z inicjatorów projektu „Leczymy z Misją”.

Magda żyje tylko dzięki kosztownym zastrzykom. Barbara na leczenie wydała oszczędności życia. Według Małgorzaty, chorzy na raka są niewidzialni dla reszty. – Rak to tylko choroba, pokonamy ją. Nie mam piersi, nie mam włosów, ale wierzę, że będę żyć – mówi jedna z nich.

Terka i Zuza chciały jakoś pomóc. Czytały, że uchodźcy to terroryści, którzy zabiorą Polakom pracę i będą żyć za ich pieniądze, że w tych tłumach są sami mężczyźni, którzy czekają tylko na to, by dokonać kolejnego zamachu.

Ta dziewczyna ma swój niebanalny pomysł jak zmienić świat. Grace O’Brien ma zaledwie 18 lat i już pomogła setkom niesłyszących dzieci. Gdy jej ojciec stracił słuch po tym, jak zdiagnozowano u niego guza mózgu, postanowiła pomóc innym niesłyszącym, których nie stać na profesjonalny aparat słuchowy.

W takiej sytuacji nie wiemy, jak pomóc chorej osobie i boimy się zapytać, czego od nas potrzebuje.

Mają czworo, pięcioro dzieci. I żadnego miejsca, do którego mogłyby pójść. Mieszkają w Domu Samotnej Matki, często na kilku metrach kwadratowych. Chociaż miasto grozi im, że je wysiedli, starają się zachowywać optymizm. I same pracują na to, żeby utrzymać tę placówkę.

Sprytna, nowoczesna kobieta bardzo dobrze radzi sobie za kierownicą samochodu. Jednak czasami nasze auto odmawia nam posłuszeństwa… Zepsuł ci się pojazd, a może zapomniałaś kluczyków? Nie wiesz, co robić, a za 10 minut masz ważne spotkanie.

Twoją naturalną potrzebą, podobnie jak każdego człowieka, jest posiadanie grona bliskich osób, partnera, kilku lub chociaż jednego przyjaciela i znajomych, z którymi możesz miło spędzać czas.

Empatia czyni z nas rozumiejących, kochających, troszczących się znajomych, przyjaciół, małżonków, partnerów, rodziców, współpracowników, szefów, nauczycieli, wychowawców itd. Potencjalnie empatia i współczucie mogą wzrastać i rozwijać się w nas przez całe życie. Czy Ty również dbasz o jej rozwój?

„Jestem DDA. Dorosłym Dzieckiem Alkoholików. Samej trudno jest mi uwierzyć, że to określenie pasuje do mnie. Teraz, kiedy już wiem, kiedy wciąż poznaję ludzi z podobnymi problemami, widzę, że to co działo się w moim życiu to nie tylko moja wina” – pisze Dagmara na forum internetowym. Kim są DDA?

O przemocy domowej rozmawiamy z Agnieszką Czapczyńską, psycholożką z Fundacji Miejsce Kobiet.

Chcemy komuś dodać otuchy, a okazuje się, że uzyskujemy zupełnie przeciwny efekt. Istnieje wiele sposobów pomagania, które nie wspierają, a oddalają od drugiej osoby. Nie zdajemy sobie z tego sprawy, gdyż często stosujemy je nawykowo, automatycznie i w dobrej wierze.