porodówka

Blisko trzy tygodnie temu zmarła ciężarna Dorota, której nie udzielono pomocy w nowotarskim szpitalu. W tym samym czasie, na tym samym oddziale leżała pani Katarzyna, której także odeszły wody płodowe. "Miałam szczęście" - wyznaje pacjentka.

- Znam województwa, gdzie od widzimisię kierownika jedynej kliniki uniwersyteckiej i konsultanta wojewódzkiego w jednym zależy to, że w żadnej jednostce medycznej przerwania ciąży się nie zadzieją, a on sam wyrzuca pacjentki za drzwi - stwierdza dr Maciej Socha. - Ta patologia u nas w środowisku jest bardzo głęboka - dodaje.

- Położna weszła ze mną do tej łazienki i dosłownie zerwała ze mnie siateczkowe jednorazowe majtki. Mówi: »Dobra, pani się myje, ja tu zaraz wrócę. Poradzisz sobie, kochanieńka, prawda?« - świadectwa kobiet rodzących w Polsce, zebrane przez Justynę Dąbrowską, są wstrząsające.

– Gdyby Polki składały skargi, to szpitale bardziej by się starały, żeby trzymać się przepisów. Kobiety muszą głośno mówić o rzeczach, które im się nie podobają – podkreśla Olga Vitoš, współzałożycielka nieformalnego ruchu Tulimy Mamy. To ogólnopolska inicjatywa społeczna działająca na rzecz poprawy systemu usług okołoporodowych. Bo, jak przyznaje Vitoš, do poprawy jest wiele.

Mimo XXI wieku i postępu medycyny, nadal na niektórych porodówkach słychać słowa: "Zszyjemy żonę ciaśniej, to będzie panu lepiej". Do Fundacji Rodzić po Ludzku niejednokrotnie zgłaszały się kobiety, które poczuły się uprzedmiotowione lub zaczęły odczuwać ból z powodu źle zszytego krocza. "Jest to wysoce nieprofesjonalne i nieetyczne" – mówi nam położna Katarzyna Kruszewska.

- Wolałabym je usunąć niż czekać tyle tygodni, a później urodzić zdeformowane i martwe - przyznaje Katarzyna Wójtowicz, która doświadczyła w krakowskim szpitalu największej życiowej traumy.

Paulina urodziła w czerwcu 2020 roku. Na porodówce w Szczecinie nie dostała posiłku przez 40 godzin. Edyta urodziła 2 tygodnie temu. Po 24 godzinach głodu przyniesiono jej trzy kromki chleba, dwa plastry szynki i liść sałaty. Weronika miała więcej szczęścia, rodząc przed pandemią. Byli przy niej rodzice.

Kiedy Joanna Krupa pokazała zdjęcie z porodówki, na którym widać jej makijaż, w sieci zawrzało. Nam kobiety zdradziły, dlaczego malowanie się pomiędzy skurczami jest dla nich ważne i jak bardzo wygląd może wpłynąć na komfort porodu.

Agnieszka Lukowska z Bydgoszczy podczas porodu przeżyła prawdziwy dramat. Lekarz siłą wycisnął z niej dziecko, narażając je na niebezpieczeństwo. Po 9 latach sąd rozwiązał sprawę z Bydgoszczy. Pani Agnieszka dostanie odszkodowanie.

Pacjentka Szpitala im. św. Łukasza w Końskich pokazała zdjęcia spleśniałych kromek chleba. Taki prowiant miały dostawać młode matki. Sprawę nagłośnił lokalny portal Tkn24.pl i wywołał lawinę skarg od innych pacjentów placówki.

- Obcy mężczyzna - nie lekarz, nie pracownik medyczny, nie położnik - wchodzi bez pytania do pokoju obcej kobiety w najbardziej intymnym okresie jej życia - napisał Tomasz Michniewicz na Facebooku. Dziennikarz jest zaskoczony zachowaniem księży w warszawskich szpitalach.

Lizzie nigdy nie zapomni dnia, w którym urodził się jej syn. Zgłosiła się razem z mężem do szpitala. Była w zaawansowanej ciąży, miała skurcze. Usłyszała od pielęgniarek, że to jeszcze nie czas i ma wrócić za sześć godzin. Wrócić nie zdążyła. Niedługo później poród odbierali przechodnie.

- Jest mi bardzo przykro, kiedy ktoś mówi, że nikt mi nie kazał wybierać takiego zawodu i zawsze mogę pracować w Lidlu. Naprawdę? Chęć i niesienie pomocy innym to najwięcej, co mogę komuś dać. Tak wybrałam - mówi Agnieszka, położna. Nie policzy już, ile razy ktoś nazwał ją "pazerną". Tylko dlatego, że chce pracować w godnych warunkach.

– To był moment, kiedy byłam tak wrażliwa, tak zmęczona, przerażona, drżąca. Mój obrzęknięty brzuch obwisł, mój wstyd dawno znikł. A one traktowały mnie z taką godnością i życzliwością – opowiada kobieta o chwili tuż po swoim porodzie. One, czyli pielęgniarki, które przeprowadziły ją przez piekło bólu i nie zapomniały zadbać o podopieczną, kiedy było już po wszystkim.

Jestem pielęgniarką z 20-letnim stażem, matką trójki dzieci. I może to absurd, ale jestem wdzięczna Izabeli Ziębie, pacjentce ze szpitala w Starachowicach, która nagłośniła sprawę samotnego porodu martwego dziecka. Mówmy o tym, co się dzieje w szpitalach. Szkoda tylko, że potrzeba dramatu, żeby ktoś zwrócił na to uwagę. I znów nie działamy wspólnie. Przewalamy się argumentami. Winne położne? Lekarz winny? A winne jest wszystko. Bo życie, które toczy się na oddziałach ratunkowych, to kosmos, absurd, skandal i większość z nas, pracujących w służbie zdrowia, doskonale o tym wie.

Przyszłe mamy często mają rutynowo nacinane krocze, nawet gdy sytuacja tego nie wymaga, a w przypadku braku miejsca w sali szpitalnej, ciężarne leżą na korytarzu.